Tsjisse

Op het aankleedkussen, waaranders - de plek om eens flink te knuffelen en tegenwoordig diepgaande gesprekken te voeren - waren Kay en ik de ochtend aan het doornemen. Het begon met 'boem-kay-au' (Kay was inderdaad weer eens op zijn hoofd gevallen).
Daarna zei ik voor de grap 'jij bent Kay' Kay zei zijn naam. Vervolgens zei ik 'en wie ben ik, ik ben Jitske, wie ben ik?' en wees daarbij naar mezelf. Kay staarde in zijn boekje - keek me ongeinteresseerd aan en zei alsof het de gewoonste zaak van de wereld was 'Tsjisse' . Vol stomme verbazing keek ik hem aan. Hij zegt zomaar mijn naam. Hij weet wie ik ben! Ondanks dat hij mij nog steeds 'pappa' noemt en alle leidsters op de creche 'mamma'.

Prinsen- en prinsessenbal

Gisteren werd door het kdv, een Prinsen en Prinsessenbal georganiseerd. Alle kinderen werden als prinsje of prinsesje verwacht. Natuurlijk hoorde ik het als echte moeder pas 2 dagen voor het feest dat er ook verkleed moest gaan worden...

Probeer dan maar wat te verzinnen. Voor meisjes is dat een stuk makkelijker dan voor jongetjes. Overal kun je cinderellajurkjes kopen. Prinsenpakjes zijn nergens te bekennen en om hem nu een indianen-outfit aan te geven tussen al dat roze en tule.

Na rond gesmst te hebben kreeg ik van Sanne een smsje 'we hebben wat gevonden, kom maar halen'. Die avond ging ik vol spanning naar haar toe. Bendert had het al over zijn woenstijnsjaal die Kay eventueel om mocht en hij wilde ook wel de naaimachine van zolder halen. Sanne vertelde dat een collega onder haar bureau gedoken was, had daar een capeje gevonden (duidelijk iemand met ook een zoontje), op de kast vonden ze een bijpassende muts en met 2 sjaals was het helemaal af. Na toevoeging van het Chinese pakje uit Hong Kong, zie hier het resultaat. Kay stal de show en kon niet genoeg krijgen van alle aandacht...

aan/uit en ja/nee en binnen/buiten

Opeens is Kay tegenstellingen gaan begrijpen. Sinds een aantal dagen ziet hij het verschil tussen 'ja/nee', 'aan/uit' en 'binnen/buiten'. Het maakt het communiceren een stuk makkelijker. Enkele voorbeelden:
- Ga je mee naar boven (gebaar voor slapen met snurk geluiden) - neee
- 'Wil je naar buiten?' (als hij op zijn aankleedkussen ligt en eigenlijk op het punt staat naar bed te gaan) - 'ja'...
- Kay, geef is hier - nee!
- Speeldoos staat aan - Kay roept 'uit', als we de speeldoos uit zetten begint Kay lachend te gillen ' aan, aan'.

Hoofd, neus, oren, ogen

Vanavond op het aankleedkussen bleek dat onze Oliebol weet waar zijn hoofd, neus, oren en ogen zitten. We vroegen hem waar z'n hoofd was en onmiddelijk legde hij zijn 2 handen op zijn bolletje. We vroegen waar zijn neus was en zonder aarzeling ging z'n wijsvinger in z'n neus. Met het vinden van z'n oren had hij ook weinig problemen.
Toen we vroegen waar z'n mond was ging de speen uit en z'n wijsvinger in zijn mond. Alleen met de ogen had hij wat meer problemen, waarschijnlijk wist hij dat met de wijsvinger in z'n ogen prikken pijn zou doen.

1½

Kay is duidelijk gegroeid in 1½ jaar; toen was hij een stuk kleiner dan m'n oude beer. Inmiddels heeft die niets meer te vertellen.

Quin op bezoek

Vandaag kwam Quin op bezoek. Quin is inmiddels 9 maanden en een niet te versmaden schatje. Terwijl Kay op Bendert lijkt, lijkt Quin op niemand behalve zichzelf. We gingen naar de kinderboerderij bij ons in de buurt. Overal lag speelgoed en met alle dieren om hem heen was Kay helemaal in zijn element. Eerst wilde hij niet van de trekker af komen, vervolgens liep hij zijn nieuwe schoenen vol met geitekeutels en liet hij de schapen schrikken. Samen met Quin speelde hij in de zandbak en in de oude boot naast de ponys. Hij probeerde contact te leggen met een ouder jongetje door hem te helpen. Iets wat goed emotioneel ontwikkelde kinderen schijnen te doen als ze mee willen spelen met andere kinderen (Zie de BBC serie: 'child of our time'; zondagavond BBC1). Na de kinderboerderij gingen we soep eten. Ondanks dat Quin en Kay niet echt met elkaar speelden hielden ze elkaar goed in de gaten. Als Quin gilde, gilde Kay mee. Als Kay bij zijn moeder op schoot ging zitten, klom Quin ook bij zijn moeder op schoot. Het ging zelfs zo ver dat Kay opeens begon kruipen. Een degeneratie van 6 maanden. Bendert en ik schrokken ons rot. Die Quin komt er niet meer in :-P. Een veel te slechte invloed.

De vakantie is afgelopen

De zomervakantie is voorbij en dat betekent voor Kay dat hij weer naar zwemles gaat. Vorige week vrijdag was de eerste keer. Bij het opstaan die ochtend zag ik al dat hij geen zin had en inderdaad was hij pas met voetbal en speen te verleiden om de auto in te gaan. Aangekomen bij het zwembad (de voetbal moest zelfs mee het zwembad in) was van zijn bui niets meer te bespeuren en scheurde naar de glazen buis gevuld met water en nepvisjes naast de kassa ondertussen luid roepend 'vis, vis'. Bij het uitkleden kon hij niet langer wachten en sprong bijna zonder zwembroek het zwembad in. Na 3 keer van de glijbaan afgegaan te zijn kon de les beginnen.