Mini-me

Nog even en Kay is een half jaar!! Hij begint steeds meer op Bendert te lijken. Het grappige is dat hij meer op Bendert-nu lijkt dan op Bendert als baby met zijn peperkleurige haar en zijn bolle koppie. Afgelopen week waren we bij opa en oma Feenstra. Zodra Mini-me op de schoot van opa geplaatst werd begon hij enorm te huilen. Dit lag natuurlijk niet aan opa, hoor! Hij begint volgens mij wat eenkenniger te worden. Ook Jeroen kreeg met een veranderende Kay te maken tijdens het oppassen afgelopen donderdagavond. Hij viel pas na een strijd van 2 uur om 8 uur in slaap. Bijkomend voordeel - vertelde Jeroen later - was dat ook hij doodmoe die avond in slaap viel en eindelijk (hij heeft last van slapeloosheid) een hele nacht doorsliep...
Op het kdv heeft Mini-me nergens last van. Hij lacht nog steeds naar iedereen en wil zo veel mogelijk geknuffeld worden.

Bij Koosje

Op audientie bij de burgemeester

Het grachten-festival organiseert ieder jaar het concert "Bach voor Babies" in de ambtswoning van de burgemeester van Amsterdam. Ondanks de aanwezigheid van de burgemeester en een stuk of of 40 andere babies, de mooie muziek (waar alle babys doorheen mochten kuchen, huilen, schreeuwen (en dat dus ook flink deden)), was er maar één ding wat echt heel veel indruk maakte op Kay: de kroonluchter die midden in de balzaal van de burgemeesterswoning hing. Dat was nog eens een echte mobile, die mobiles boven z'n bed en aankleedkussen waren maar kinderspel vergeleken hiermee, dit wilde hij thuis ook!

Overigens is Kay ook nog op onderstaande foto te zien (afkomstig van de grachtenfestival site, onder "foto's 2006").

Vorige week zaterdag waren we ook al naar het HonkyTonk-baby concert met Kay, waarvan hieronder een foto (waarop Kay alweer aleem met moeite te herkennen is).

Van buik naar rug

Kay kon zich al een tijdje van z'n rug naar z'n buik draaien, maar het is 'm net (14-8-2006 11:06) gelukt om van z'n buik weer op z'n rug te komen.

Aan het werk

Na 9 maanden ben ik weer aan het werk :-). Ik loop nu 's morgens, nadat ik Kay naar het kdv heb gebracht, tussen de mannen in streepjes pakken (wist niet dat die tegenwoordig nog gedragen werden) van de metro naar de Amsterdamse Poort, gebruik Lotus Notes (verschikkelijk onhandig pakket), heb geen laptop meer en heb maar 50 mb ruimte om bestanden op te kunnen slaan. En ik mis mijn HP vriendjes tijdens de lunch..
:-( De eerste dag was het ergste. Rond de lunch lag ik bijna te slapen, dood moe van al dat handen schudden. Nu ook de 2e week achter de rug is, begint alles al een beetje meer vertrouwd te worden. Afgelopen dinsdag zijn we met een deel van het Direct Channels team gaan varen over de grachten wat erg goed was om wat meer mensen te leren kennen... En het kolfen gaat goed - er is een apart kamertje voor ingericht met koelkast - ik heb al verschillende andere moeders ontmoet.
Voor Kay liep mijn 2e werkweek wat minder goed af. Toen Bendert hem woensdag ophaalde van het kinderdagverblijf stond er een afdruk van een (volgens mij legoblokje) op zijn voorhoofd... een een of ander peuter-pubertje had hem een klap gegeven met een 'hard voorwerp' toen de leidster even de andere kant opkeek. Gelukkig was hij de hele avond aan het lachen en had hij nergens last van.

Aardbeien

't ziet er misschien wat luguber uit, maar het waren gewoon gepureerde aardbeien. Kay vond aardbeien vooral "interresant" (want niet echt zoet).