zaterdag 23 december 2006

Eerste herinnering

Wat zal Kay's eerste herinnering zijn. Voorlopig is het nog even wachten op het antwoord..
Nicol's eerste herinnering was - vertelde ze me gisteren aan de telefoon - dat de wereld verging. Althans dat dacht ze. In werkelijkheid was het de dokter (van 2 meter hoog en 2 meter breed) die zich over de kinderwagen boog om het kleine meiske eens goed te bekijken. Nicol (5 maanden oud) schijnt zodanig geschreeuwd te hebben dat ook haar moeder het moment zich nog feilloos kan herinneren.
Mijn eerste herinnering was zittend in de kinderstoel in de tuin van vrienden van mijn ouders. Dit echtpaar had me vergeten en zo heb ik de hele avond buiten in de kou naar de sterren kunnen kijken - filosofisch denkend dat wij daar toch maar vandaan kwamen. Pas vlak voordat Tineke en Wicher mij op kwamen halen ontdekten ze dat ik in de tuin zat en werd ik snel naar binnen gehaald. Ik moet ongeveer anderhalf jaar geweest zijn want ik kon nog niet lopen en Koosje was inmiddels geboren. Veel te jong naar het idee van Tineke om zich iets te kunnen herinneren. Nadat we eens dieper in de materie doken bleek het inderdaad waar te zijn dat het echtpaar een keer op mij gepast had. Het was net in de periode dat zij hun zoontje aan wiegendood hadden verloren en Tineke dacht dat het misschien wel een goed idee was om - als afleiding - op Jitske te passen. Niet het geval dus. Mijn eerste (traumatische) ervaring was geboren.
Bendert zijn eerste herinnering was een stuk minder traumatisch. Op zijn 3e zag hij op vakantie in Frankrijk op een berg een kanon staan. Typisch een mannen-herinnering...