Bij het wakker worden was de boot al aangemeerd in Aswan. Na een snel ontbijt gingen we aan wal. We werden meteen door een caleche bestuurder aangesproken. De prijs die hij noemde was veel te hoog. Terwijl wij verder liepen zakte zijn prijs, totdat hij uiteindelijk op een prijs van 45 pond kwam die wij (per ongeluk) als onze maximale prijs hadden gezegd om ons naar het Nubisch museum en de souq te brengen. We besloten mee te gaan.Eerst naar het Nubisch museum. Kay was niet geïnteresseerd - hij wilde met z'n brandweerauto spelen. Erg jammer wan het was een schitterend museum. Bij het weggaan zag hij 2 jongetjes en sloot hij zich bij hen aan. We lieten hem maar zijn gang gaan. Het bleken ook nederlandertjes te zijn die nadat ze tegen een opgegraven steen met hun speelgoedautootje waren opgebotst door hun vader snel werden "verwijderd".
Na het numidisch museum reden we langs de oude steengroeve naar een onafgemaakte obelisk. In eerste instantie misten we de hele obelisk en liepen we zonder het door te hebben weer richting uitgang. Uiteindelijk werden we door een vriendelijke wachter (met onvriendelijke uzi) naar de juiste plek geleid. Hij bleek een dochtertje van 2 te hebben en dus werd meteen trots een foto geshowd van een lief meisje in prinsessen-outfit.
Terug in de caleche begon de chauffeur opnieuw te hosselen: "we want to go to the souq now", "ok, I'll take you to a Nubian market first", "no, we want to go to the souq", "Nubian market very good, I take you there now", "ok", om van het gezeur af te zijn. De "Nubian" market was niet meer dan een kruidenwinkeltje. We kochten wat kruiden (want die waren toevallig toch nodig) en kropen weer snel in de caleche. "Now we want to go to the souq", "yes, ok, I take you to an Egyptian market", "so, you're taking us to the souq?", "I take you to an Egyptian market". Natuurlijk was de "Egyptian" market nog steeds niet de souq. Het was een winkel afgeladen met smakeloze, glimmende toeristen meuk van (voornamelijk) plastic. Hier waren we in 2 minuten uitgekeken en zonder iets te kopen stapten weer in de caleche.
"Now we really want to go to the souq", "ok, on the way to the souq we come by a mosque, you need to see the mosque". Eenmaal aangekomen bij de (moderne) moskee bleken we echter 50 pond per persoon entree te moeten betalen, wat ons echt een beetje te veel was. Uiteindelijk werden we dan toch nog naar de souq gebracht.
Aangekomen bij de boot bleek dat de van te voren afgesproken prijs voor de caleche niet voldoende was - maar daar hebben we niet ons probleem van gemaakt. We hebben hem een kleine bonus gegeven en zijn snel op de boot gestapt.
Na een laatste keer geluncht te hebben aan boord vertrokken we met de bus. Kay werd uitgebreid uitgezwaaid door de reisleider, een van de vele vrienden die hij aanboord gemaakt had. We hadden nogal op gezien tegen de 3,5 uur in de bus (in convooi) maar uiteindelijk viel het allemaal mee.
Terug in Luxor zaten we in een hotel met uitzicht op de Luxor tempel. Het was duidelijk te zien dat de winkeltjes in de directe omgeving betere tijden hadden gekend. 's Avonds zijn we gaan eten in een restaurant met uitzicht op de souq.
