Ceci n'est pas un bébé

Vandaag - voor het eerst sinds maanden - een dagje onvervalste cultuur 'gedaan'; we gingen met z'n drieën naar Rotterdam en hebben daar de Kunsthal en het Boijmans bezocht. In de Kunsthal begonnen we met een "toegankelijke" tentoonstelling van een aantal gerobotiseerde Dino's (het gebrul van de grote poppen maakte Kay absoluut niet bang, hij keek eerder erg geïnteresseerd). Vervolgens werd het al wat heftiger met het werk van Henry Moore, dat was nogal slaapverwekkend volgens Kay. Daarna door naar het Boijmans. Waar hij voor het eerst van z'n leven geconfronteerd met Dali, een zaal verder al met Hieronimus Bosch en niet lang daarna met René Magritte. Kay had natuurlijk wel weer constant aandacht van de vrouwen, vooral die van rond de vijftig (veel baby-meisjes waren er niet te bekennen). Wat wel opvies was dat hij zowel in de Kunsthal als in het Boijmans een van de weinige kinderen was, terwijl hij toch wel erg geinteresseerd op de schilderijen reageerde omdat de schilderijen vaak groot en kleurrijk zijn. Kinderen onder de 6 mogen zelfs nog gratis.

Kay kan de pot op

Als Kay een kop trekt zoals op de foto hiernaast dan weten we meestal wel hoe laat het is: tijd om de neus dicht te knijpen en de luier te verwisselen! Jitske had in de Viva gelezen dat babies met 6 maanden al zindelijk kunnen zijn en heeft dus de afgelopen week in een optimistische bui en een potje aangeschaft. Toen hij vanochtend weer zo'n gezicht trok dachten we: "dit is onze kans, we zetten hem op de pot". Snel het potje gepakt, z'n broek uit, romper open en luier af, maar het kwaad bleek alweer geschied. Toch hebben we hem nog maar op het potje gezet met de gedachte "je weet nooit, misschien komt er nog wel meer". Er kwam echter niets meer, wel weten we nu dat hij redelijk rustig op het potje blijft zitten en er niet meteen afvalt. We proberen het binnenkort nog maar eens, maar dan wel op het juiste moment.