Artis

Vandaag was Kay voor het eerst in zijn leven in Artis. In Emmen zag je kinderen in oude kleren rondlopen met verwarde haren en versleten kinderwagens . In Artis lijkt het wel of heeft ieder kind zijn eigen stylist heeft. Ik zie blonde meisjes met perfect gekapte krulletjes en stoere jongetjes volgens de juiste mode. En zonder Bugaboo hoor je er niet bij.

Martijn was mee gegaan om foto's te maken. We hebben nog geen foto's waar we met ons 3en op staan, vandaar. Bij de penguins viel Kay in slaap en is niet meer wakker geworden. Gelukkig had Martijn inmiddels al een paar foto's gemaakt :-). Tegen 2 uur zijn we (dood moe) terug gegaan.

Die avond wil Kay maar niet slapen. Sinds de ochtend draagt hij sokken in zijn ledikant. Niet omdat het zo koud is maar omdat hij blaren heeft op zijn voeten van het schoppen tegen de spijlen. Na een tijdje gehuild te hebben ga ik toch maar even kijken. Al bij het zijn kamertje binnenkomen zie ik 1 been uit het ledikant steken. Ik weet genoeg. Meneer is weer eens klem komen te zitten tussen de spijlen van het bedje. Zijn mond zit onder het schuim en verwijtend kijkt hij me aan. Ik had duidelijk eerder langs moeten komen. Ik leg hem op het aankleedkussen en pak een laken om het onder zijn matras te schuiven tegen de spijlen zodat hij er niet meer tussen kan komen.. Ondertussen hou ik Kay goed in de gaten. Stil liggen kan hij niet meer. Hij is helemaal in de ban van zijn voetjes die hij (sinds een week) met zijn handjes kan aanraken. Daarnaast lijkt het wel of hij de wandelvierdaagse wil gaan lopen. Als een gek maakt hij tegenwoordig loopbewegingen met zijn beentjes en ligt hij te zwaaien met zijn armen. Ik leg hem terug en ga naar mijn computer. 2 Tellen laten hoor ik weer gestommel en gehuil. Als ik ga kijken ligt Kay op zijn buik (dit keer niet klem komen te zitten) en is opzoek naar zijn speen. Ik leg hem op zijn rug en na een paar minuten hij valt eindelijk in slaap. Pff, volgende keer duidelijk wakker houden tijdens een bezoek aan Artis...

Vakantie

Voordat ik begin met werken zijn we een aantal dagen op vakantie in eigen land geweest - iets dat ik voor het laatst 25 jaar geleden gedaan heb (op het allerlaatste moment maar besloten om niet ver weg te gaan). . Het was een warm en rustig weekje. Waarschijnlijk zat iedereen al in Torremolinos of de Canarische eilanden... De auto volgestouwd gingen we naar Welsum. W&T hadden de studio een paar weken geleden veranderd in een vakantiehuisje en het leek een goed idee om eens te testen of de geiser het nu eindelijk wel deed :-).. Alles ging perfect. Kay doorstond de hitte in de auto goed. Op dag 1 gingen we naar het dierenpark in Emmen en hebben we nog een hunnebed bezocht (Bendert had nog nooit in zijn leven een hunnebed gezien - vandaar..). Bij het hunnebed aangekomen bleek Wicher gelijk te hebben.. Hij had ons de avond ervoor gewaarschuwd dat er nogal 'oneerbiedig' omgegaan werd met hunnebedden. Het hele hunnebed - het grootste van Nederland - was bezaaid met kinderen en vaders. Naar alle waarschijnlijkheid gereformeerde leraren - de moeders stonden in lange rokken met kinderwagen aan de rand van het hunnebed. De vaders waren duidelijk aan het proberen hun kroos vaderlandse geschiedenis bij te brengen. Ondertussen Kay verschonend keken we naar het tafereel en kreeg ik al rillingen bij de gedachte dat mijn voorouders uit dit gebied kwamen. Ben ik even blij dat ik nu leef... Bij het naastgelegen cafe zijn we wat gaan drinken. Ik durfde bijna niet mijn borst te voorschijn te halen om Kay borstvoeding te geven, bang dat ik ferm toegesproken zo worden. Aan het tafeltje naast ons was een gereformeerde leraar aan het uitleggen waarom er zoveel naaldbossen in Drente zijn. Die blijken in het verleden te zijn aangelegd om de mijnbouw in Limburg te voorzien van houten schotten voor de gangen. Zo, weer wat geleerd... en dat op vakantie. Op dag 2 zijn we met Tineke naar de Apenheul gegaan. Op dag 3 waren we in Urk....We wilden eigenlijk met de boot vanaf Urk naar het Zuiderzee museum maar we waren helaas te laat. Na in Urk gegeten te hebben en een beetje te hebben rond gelopen in het plaatselijke museum zijn we terug gegaan naar Welsum waar Bendert het niet kon laten om te koken.