's Ochtends komt de regen met bakken naar beneden. We hadden om half negen met de chauffeur bij het "dolfijnenstandbeeld" bij het strand afgesproken, maar we vonden, gezien de regen, dat hij wel even mocht wachten. Om half negen stapten we motregende het nog een beetje, dus stapten we op de fiets. Eenmaal bij het strand blijkt het wandelpad in een beekje veranderd te zijn.
Als eerste gaan we naar de watervallen bij
Munduk. Deze waterval was best hoog, maar kon Kay niet erg boeien. Hierna maakten we een tussenstop bij een koffie plantage, niet dat dat nu zo bijzonder was voor Kay, ware het niet dat hij meteen weer vrienden maakte. Meteen bij aankomst spotte hij een jongetje en een meisje, liep naar ze toe en trok ze aan hun handen met ze mee.
Na onze korte koffiestop gingen we door naar Air Panas Banjar. We hadden onze zwembroeken meegenomen en konden dus een duik nemen in deze warme zwavelbronnen. Kay raakte "in gesprek" met een balinees jongetje dat er ook met z'n vader was. Ondanks dat Kay net iets groter was dan het jongetje was het jongetje al vier. Na de baden bezochten Kay's ouders nog een boeddistische tempel - Kay was hier niet bij, die was in slaap gevallen in de auto.
Eenmaal terug bij het huis van Komang en Putu was er nog maar weinig van Kay's vermoeidheid over hij begon meteen weer met Kedek en de andere kinderen uit de buurt rond te rennen. 's Avonds had Komang voor ons een balinese maaltijd gekookt waar Kay zowaar van at, dit keer had hij geen behoefte aan patat.
's Ochtends komt de regen met bakken naar beneden. We hadden om half negen met de chauffeur bij het "dolfijnenstandbeeld" bij het strand afgesproken, maar we vonden, gezien de regen, dat hij wel even mocht wachten. Om half negen stapten we motregende het nog een beetje, dus stapten we op de fiets. Eenmaal bij het strand blijkt het wandelpad in een beekje veranderd te zijn.
Als eerste gaan we naar de watervallen bij Munduk. Deze waterval was best hoog, maar kon Kay niet erg boeien. Hierna maakten we een tussenstop bij een koffie plantage, niet dat dat nu zo bijzonder was voor Kay, ware het niet dat hij meteen weer vrienden maakte. Meteen bij aankomst spotte hij een jongetje en een meisje, liep naar ze toe en trok ze aan hun handen met ze mee.
Na onze korte koffiestop gingen we door naar Air Panas Banjar. We hadden onze zwembroeken meegenomen en konden dus een duik nemen in deze warme zwavelbronnen. Kay raakte "in gesprek" met een balinees jongetje dat er ook met z'n vader was. Ondanks dat Kay net iets groter was dan het jongetje was het jongetje al vier. Na de baden bezochten Kay's ouders nog een boeddistische tempel - Kay was hier niet bij, die was in slaap gevallen in de auto.
Eenmaal terug bij het huis van Komang en Putu was er nog maar weinig van Kay's vermoeidheid over hij begon meteen weer met Kedek en de andere kinderen uit de buurt rond te rennen. 's Avonds had Komang voor ons een balinese maaltijd gekookt waar Kay zowaar van at, dit keer had hij geen behoefte aan patat.
