Konijn op bezoek

Deze week was het konijn van Martijn op bezoek. De naam van het konijn is Bun maar we hebben hem de hele week Konijn genoemd en daar luisterde hij prima naar.

Kay moest wel nog wel het een en ander leren op konijnengebied. Het eten gooide hij lomp in het hok i.p.v. het bakje. Ook ben ik erg blij dat Konijn geen enorme wond op zijn neus heeft gekregen van de keren dat Kay het metalen dak recht naar beneden liet vallen. Het is gelukkig een konijn dat alles best vindt. Hij scharrelde van tijd tot tijd rond op de bank en is net zo nieuwsgierig als Kay.
Kay liet duidelijk merken dat hij Konijn erg leuk vond. Zo vertelde hij honderd uit over de telefoon aan Wicher en Tineke en wilde zelfs dat ze langs kwamen om Konijn te zien. Of Konijn het leuk vond weet ik niet. Aan het einde van de week had hij nogal veel haren verloren (maar dit kan komen omdat het erg warm was). In ieder geval keek hij ons gelukzalig en tevreden aan toen Martijn hem ophaalde. Ik ben op dit moment helemaal voor een permanent konijn. Bendert is nog niet overtuigd. Kay kan het allemaal niet zoveel schelen. Al vroeg hij, nadat Konijn weer was opgehaald, waar het Konijn was gebleven. Misschien gaat Martijn binnenkort weer op vakantie.

Filip-pie

Kay is erg gesteld op z'n beste vriendje Filip. Afgelopen zaterdag kwamen ze elkaar op straat tegen. Een uitgebreide omhelzing volgde. Filip gaat op maandag, donderdag en vrijdag naar de crèche en Kay op dinsdag, woensdag en donderdag. Het gevolg is dat Kay de hele week naar de donderdag toe leeft.
Vanochtend was hij erg blij om naar de crèche te gaan. Eenmaal in het halletje gooide hij z'n jas uit en, terwijl ik de jas in de luizenzak deed, rende hij naar binnen. Voor dat ik het wist kwam hij brullend naar buiten rennen en gooide hij zichzelf huilend op de grond. "FIIIILIIIP IS ER NIIEEEIEEEIEET", schreeuwde hij. Het koste daarna enige tijd (en voorlezen) voordat hij weer bedaart was en had geaccepteerd dat Filip altijd wat later komt. Nu maar hopen dat Filip ook echt vandaag komt en dat hij niet ziek is of zo: dacht ik.
Het zou leuk zijn als Kay naar dezelfde school kan als Filip. Het is sterk de vraag of dat lukt. Helaas bestaat er geen"vrije schoolkeuze" in de Watergraafsmeer. Kay is bijvoorbeeld (als 3 jarige!!!) al uitgeloot voor 1 school. Waar van de 60 beschikbare plekken, maar 2 gingen naar kinderen uit het dichtsbijzijnde postcode gebied, zonder broer(s) of zus(en) op die school. Het is dus niet zozeer "naar welke school wil ik naar mijn kind gaat", maar "welke school heeft wél plaats voor mijn kind".

Naar Leiden

Vandaag gingen we op kraambezoek bij Marjel en Christian in Leiden. Noa is een allerschattigst meisje dat Kay met grote ogen vol bewondering aankeek. Een jaar geleden had ik Noa niet op mijn schoot kunnen hebben. Van jaloezie was echter geen sprake meer. Al zei Kay na een kwartier dat de baby nu wel weer weg kon...Na eerst even in de tuin gezeten te hebben gingen we met zijn allen naar het Museum voor Volkenkunde. Daar was de tentoonstelling "Music in Motion" die we wilden zien.
Kay is auditief nogal gevoelig de laatste tijd. Muziek door elkaar was voor hem iets te veel van het goede. Hij klaagde dat iets te hard is of te veel herrie maakte.
Leuk vond hij wel het "Lucht drum spel". Als je op een bepaald vlak op de grond liep, verscheen er op de muur een projectie van jezelf met een braziliaans druminstrument, dat je kon bespelen. Dikke pret voor Kay.
Ook was hij erg onder de indruk van het metershoge voorouderbeeld uit Papua Nieuw-Ginea, dit was vooral te merken aan de vloed van "waarom"-vragen die hij hieraan besteedde. Voordat we het doorhadden was het alweer over drieën en gingen we (via de ijsboer) terug naar huis.

Naar het Zuiderzeemuseum

Op Hemelvaart besloten we naar het Zuiderzeemuseum te gaan. Door onze museumjaarkaart en omdat we voor Kay (want jonger dan 4) nog niets hoeven te betalen een stuk goedkoper dan een pretpark. Eenmaal aangekomen was het een en ander veranderd sinds Jitske (er 10 jaar geleden) en ik (zo'n 20 jaar geleden) geweest waren. De entree was een futuristisch gebouw en inplaats van het park inlopen, kwam je uit op een steiger waar een veerboot aanlegde waarmee je naar het museum voer.
We waren niet de enige; de veerboot was afgeladen en ook het park was vol. Kay vond het niet erg. Eerste stop was de palingrokerij, waar we met z'n drieën (ja, ook Kay heeft een stukje geproefd) een paling wegwerkten. Daarna door naar "de verkleedkist". Hier mocht Kay zelf uitkiezen hoe hij verkleed wilde: als Urker of Marker visser ('t werd de laatste). Hij ging meteen op z'n klompen naar buiten om de "geit" te melken (ze hadden een houten geit neergezet met een paar rubber tepels) en de boot te inspecteren.
Na te zijn omgekleed gingen we op zoek naar iets te eten; we kwamen terecht in het Hindelooper koffiehuis. Het was er druk en lawaaig, maar we hadden trek en er was een plekje vrij. Na een half uur wachten was alleen het drinken gekomen. De pannekoeken voor Jitske en Kay lieten op zich wachten. Navraag bij het personeel hielp niet veel. Het zou allemaal goed komen want "de bestelling stond in de computer". Na nog een kwartier wachten was ons geduld op en besloten we te gaan. Jitske en Kay gingen vast naar buiten en ik heb nog een poging gedaan om aan de bar te betalen, maar na tien minuten genegeerd te zijn door het personeel ben ik weggelopen.
We kwamen een oud-hollandse snoepwinkel tegen en hebben daar snoep ingeslagen ter compensatie van de gemiste pannekoeken. Ook zagen we een smid en mandenmaker in actie. Even verderop kon je een klompenbootje maken in een schuur (waar het een hels timmer-kabaal was). Dus voor 2.50 een klomp gekocht en tussen de overige timmerende vaders gaan staan terwijl Kay de zeilen bewerkte met krijt. Thuis ontdekten we dat nog het een en ander verbeterd moest worden aan het drijfvermogen. Het bootje slaat meteen om.
Rond 4 uur was het tijd om terug te gaan. We wilden namelijk op tijd thuis zijn omdat de rugdrager die ons zoveel trouwe dienst had bewezen vandaag bekeken zou worden door de nieuwe eigenaar (snif). Kay had er in gezeten tijdens onze reizen naar Italië, Gran Canaria, Egypte en Bali.
Kay heeft het nog dagen later over de boottocht en de kleine huisjes gehad waar de mensen vroeger in woonden.

Reis-tips voor verre reizen met een peuter

In navolging van onze eerdere reis-tips voor baby's, een aantal reis-tips voor peuters. Zie ook Bali en New Orleans. Kay is makkelijk in het vliegtuig, zoals de meeste kinderen die we tijdens vluchten hebben meegemaakt.

Keuze van de Bestemming
De eerste keer dat we ver weg gingen was Kay nog een baby en was hygiëne een bepalende factor. Ondertussen zijn we vlak voor z'n tweede verjaardag in Egypte geweest, en was dit niet meer iets waar we ons erg druk om maakten (zolang je maar de standaard regel "Boil it, fry it, peel it or forget it" in gedachten houd voor eten). Criterium was meer: vinden wij het leuk om naar deze bestemming te gaan en zijn er dingen waarvan we verwachten dat ons kind dat ook leuk gaat vinden.

Wel hebben we op beide bestemmingen voor een beperkt aantal accommodaties gekozen; in Bali hebben we op drie verschillende locaties gezeten en in New Orleans op twee (en dat laatste was eigenlijk alleen omdat de eerste locatie geen twee weken beschikbaar was). De keuze voor een beperkt aantal locaties is vooral om toch een bepaalde rust en continuiteit in te bouwen (en niet continue met bagage heen en weer te sjouwen).

Vergeet de vaccinaties niet
Vergeet niet om tijdig voor je op reis gaat te informeren of vaccinaties of andere voorzorgsmaatregelen nodig zijn. Wij wonen in Amsterdam en zijn hiervoor naar het tropencentrum in het AMC gegaan (in Rotterdam kan je b.v. bij de travel clinic van het havenziekenhuis terecht).

Wat gaat in de Koffer (of wordt ingecheckt als odd-size)

• Luiers
  Dit is sterk afhankelijk van hoe gevoelig de billen van de betreffende peuter zijn, zeker als je naar een warm land gaat. We hadden op Gran Canaria ervaren dat Kay niet zo goed reageerde op de locale luiers. Op Bali al veel minder dit probleem en toen we naar New Orleans gingen was hij al redelijk zindelijk, dus hadden we alleen een pak luiers voor 's nachts mee.
  
• Draadloze babyfoon
  Thuis gebruiken we de babyfoon al lang niet meer, maar op vakantie is het vaak toch handig.
  
• Potje
  Sterk afhankelijk van hoe zeer je peuter gehecht is aan een potje, naar Bali hadden we 'm nog meegenomen - naar New Orleans was dit al niet meer nodig omdat hij op de WC wil zitten.
• Autozitje
  Naar Bali hadden we geen autozitje meegenomen (door de locale bevolking waren we waarschijnlijk raar aangekeken als we dit wel hadden gedaan, aangezien zij in staat zijn om hele families op één brommer te laden), maar hadden hier af en toe toch wel wat spijt van.
  Naar de VS hadden we wel z'n autozitje mee (kon in z'n vaders flightbag bij een rugtas gepropt worden) - hier hebben we veel plezier van gehad. Vaak kan je bij autoverhuur bedrijven stoeltjes huren, maar dan moet je altijd nog maar afwachten wat je krijgt (en of ze een stoeltje beschikbaar hebben).
• (goede) anti muggen middeltjes en e.v. een klamboe
  Niet alleen dat de muggen in niet Europese landen vaak minder prettige ziekten met zich mee dragen; muggen beten zijn gewoon niet prettig.
  

Wat gaat in de Handbagagge

• Drinken
  Helaas hebben luchtvaartmaatschappijen regels wat betreft het meenemen van vloeistoffen in handbagagge. Je kunt echter altijd nog op de luchthaven zelf een literfles water kopen die dan b.v. verzegeld (als dat het geval is, niet open maken voordat je aan boord van het vliegtuig zit).
• Eten
  Plakken ontbijtkoek, gedroogde appeltjes of abrikozen, rozijnen, of andere favorieten van je peuter. Je weet nooit wanneer hij/zij honger krijgt, het zal echter niet op het moment zijn dat de stewardessen met eten komen.
  Bedenk wel dat er restricties kunnen zijn op het invoeren van fruit en/of andere etenswaren in het land van bestemming - zorg dus dat alles op is voor de landing of zorg dat je het (op het laatste moment) weg laat gooien door een stewardes.
  
• Ook peuters hebben handbagage
  Pappa en mamma hebben handbagage, dus de peuter ook - dan hoort hij/zij er helemaal bij. We hadden Kay een kleine rugtas gegeven waar hij zelf z'n voorkeursspeelgoed in mocht stoppen (natuurlijk wel even controleren; stel dat hij/zij er zaken in heeft gestopt die niet door de security check heen zouden komen).
  
• Reisliteratuur
  Ideale reis literatuur waren de mini versies van de gouden boekjes, zo konden er heel veel boekjes mee in z'n rugtas, zonder dat hij zich hieraan een breuk hoefde te tillen.

De Vliegreis

• Ieder nadeel heeft een voordeel
  Kay is ondertussen geen twee meer, dus betaal je (bij de meeste vliegtuig maatschappijen) gewoon het volle bedrag. Voordeel is wel dat je kind een eigen stoel heeft, wat op lange reizen erg prettig is; 19 kg zo'n negen uur op schoot hebben is niet fijn.
  
• Onboard entertainment is je grootste vriend
  Onze vlucht naar Bali vertrok rond 13:30, met als gevolg Kay weer niet wilde slapen (we vlogen via Hong Kong, dus we hadden dezelfde uitdaging als de vorige keer). Gelukkig was elke stoel in ons vliegtuig van Cathay Pacific voorzien van een geavanceerd entertainment systeem waar je zeer veel keuze had uit allerlei films en tv-series die je op elk gewenst moment op kon starten. Normaal zijn we er niet zo'n fan van om ons kind lange tijd voor de TV te zetten, maar als je op een 9 uur lange vlucht zit zijn we tijdelijk best bereid om onze principes opzij te zetten.
  Onze vlucht naar New Orleans werd verzorgd door Martinair, deze hebben helaas minder luxe vliegtuigen - oftewel in economy niet standaard een personal entertainment systeem. Gelukkig verhuurden ze voor €12,- wel zo'n apparaat en op een lange intercontinentale vlucht bleek dit een goede investering.
  
• Buggy mee
  Ondanks dat we zolangzamerhand zoiets hebben van "je kan prima lopen, dus doe je dat ook maar" hebben we toch de wandelwagen mee genomen. Zeker op het moment dat je met een overstap te maken hebt is deze onmisbaar. Op de terugweg vanuit Bali was Kay bijvoorbeeld een uur voor de landing in slaap gevallen, we hebben hem slapend uit het vliegtuig getild en direct in de aan de gate afgeleverde (zoals het hoort! zie verderop) gezet. Hij heeft vervolgens de drie uur die we op het vliegveld rondliepen doorgeslapen, en is ook weer slapend het vliegtuig ingegaan waar hij nog zo'n zes uur doorsliep. Zonder wandelwagen was hij absoluut op het vliegveld wakker geworden en hadden we hem waarschijnlijk ook niet zo rustig het volgende vliegtuig in gekregen.
• Buggy mee totaan de gate en weer terug aan de gate
  Onze ervaring (met Cathay Pacific en Transavia) is dat de wandelwagen meegenomen kan worden tot aan de gate, waar deze dan ingeleverd word. Vervolgens staat de wandelwagen dan weer (ook bij transfer) aan de gate na de landing.
  Helaas blijkt Martinair hier niet toe in staat te zijn op Schiphol (terwijl het op de heenvlucht naar New Orleans via Miami wel kon). Bij navraag aan de gate zei men dat buggies "gewoon op de bagaggeband" zouden komen. Nadat de laatste koffer op de bagaggeband was gerold, stond er echter nog een groot aantal ouders met kinderen te wachten. Men bleek nog een odd-size container te zijn vergeten te lossen.
  Hierover een klacht ingediend bij Martinair, maar zij beweerden dat kinderwagens nooit aan de gate op te halen waren (wat onwaar is, aangezien Transavia en Cathay Pacific wel hier toe in staat zijn).
  
• Zorg dat je iets te drinken hebt, ook na de landing
  Gezien je ook na de landing onverwacht oponthoud kan hebben (ouders met kinderen krijgen in Nederland geen voorrang), is het handig om iets te drinken achter de hand te hebben (desnoods laat je voor de landing nog even een flesje met water vullen aan boord van het vliegtuig).

De Accomodatie

• Slapen
  Verwacht niet dat er een volwaardig bed staat voor je kind. In Bali droegen ze twee extra matrassen naar binnen die op elkaar werden gelegd en in New Orleans heeft hij op een "bedstoel" geslapen. Wij hebben van Kay geen klachten gehoord.
• Niet te vaak verkassen
  Probeer niet te vaak van accomodatie te verwisselen. In Bali hebben we naast het appartementen complex, nog een paar nachten bij mensen thuis gelogeerd en een nacht op een eilandje geslapen. Op zich vond Kay dit allemaal prima, maar toch voelde je ook dat hij een bepaalde rust en continuiteit fijn vond.
  Bijkomend voordeel is dat je niet continue je koffers hoeft in te pakken.
  
• Kleine accomodaties
  Kleine accomodaties zijn vaak persoonlijker en bieden soms ongekende voordelen en service. Zo was de verhuurster van ons huisje in Kalibukbuk (Bali), ook bereid om op Kay te baby-sitten terwijl z'n ouders gingen snorkelen - een voordeel was ook dat Kay grote vriendjes was met haar zoontje.
  In New Orleans hebben we van twee verschillende Bed & Breakfasts - ook hier waren eigenaars/personeel bereid af en toe eens te baby-sitten.

Aankomst en vertrek op en van bestemming en thuis

• Vervoer
  Zorg dat zowel thuis als op de bestemming het vervoer van en naar huis, resp. de accomodatie ter plaatse geregeld is. Na een reis van ±12 uur, vonden we het erg prettig dat we ons niet druk hoefden te maken over hoe we met onszelf inclusief onze grote baal bagage naar ons vakantie verblijf moesten transporteren.
• Jet-lag bij reizen naar het oosten
  Wij reisden naar het oosten waardoor 00:00 nederlandse tijd, 07:00 locale tijd werd. Normaal als je weet dat je naar een andere tijdszone reist hou je daar rekening mee door tijdens de vlucht zo veel mogelijk te slapen. Een peuter doet dit niet en houdt jou ondertussen ook wakker. Resultaat: een wat zwaardere jetlag dan je gewend bent. Niet meteen een druk programma inplannen op de eerste dagen dus.
• Jet-lag bij reizen naar het westen
  Bij onse reis naar de VS kreeg Kay genoeg slaap op de heenreis, maar aangezien het in New Orleans zeven uur vroeger is hadden er de eerste week vooral last van dat hij heel vroeg wakker werd (rond 5 uur 's ochtends) - hier hebben we geen kant en klare oplossing voor gevonden, behalve het accepteren. Na een week is het over. Nadeel was ook dat Kay het avondeten meestal niet haalde in de eerste week, hij viel op weg naar het restaurant in slaap of zelfs vlak nadat we de bestelling geplaatst hadden. Gelukkig at hij tijdens ontbijt en lunch genoeg, dus kwam hij niets tekort.
• Voorrang dankzij een peuter
  Vaak krijgen ouders met kinderen een voorrang. In de VS werden we langs de lange rij met wachtenden voor de immigration geleid en in Indonesië werden we zelfs langs de immigration geleid terwijl een douanier alle stempels in onze paspoorten ging regelen. Ook bij het aan boord gaan van het vliegtuig krijgen ouders met kinderen vaak voorrang.
  

Eten

• Vergeet gezond (voorlopig)
  Peuters zijn vaak moeilijke eters. Gelukkig is er altijd wel iets te vinden wat ze wel lusten. Kay was op Bali soms al heel gelukkig met rijst en kroepoek. Maar ook kreeg hij vaker friet, niet omdat dit gezond was (gezond eten zou hij wel weer doen als we terug in Nederland waren), simpelweg omdat hij dit at.
• Zorg voor afleiding
  Perfect op Bali was dat we op het strand konden eten, zo konden we toch relatief lang tafelen terwijl Kay met z'n emmertje en schepje naast de tafel bezig was. Ook een goede optie was dat een aantal restaurants 's avonds een dansvoorstelling gaven (beter dan TV). Als deze mogelijkheden er niet zijn, laat hem/haar dan z'n rugzakje met speelgoed mee nemen.
  

Wat doen we op de bestemming?

• Neem je rust
  Doe (zeker) de eerste dag(en) extra rustig aan. Neem ook later in de vakantie rustdagen waarop b.v. je gewoon aan het strand gaat liggen - niet alleen je peuter heeft dit nodig, jijzelf vaak ook.
• Doe niet te veel en wees flexibel
  Verwacht dat je maar half zo veel kan doen met kind. Zorg ook dat je je niet vastpint op een (druk) programma, wees flexibel en let goed op wat voor signalen je kind afgeeft en gooi, zo nodig, het programma drastisch om. Maak je dagprogramma bijvoorbeeld zo dat je de helft optioneel maakt.
• Doe wat je (kind) leuk vind
  Doe de leuke dingen die je thuis ook als uitjes zou doen. Bezoek musea, markten, bezienswaardigheden, dierentuinen, etc. Loop niet onnodig veel (langs te drukke autowegen) en maak goed gebruik van het beschikbare vervoer (op Bali kun je prima auto's met chauffeur huren en in de VS kom je uit de voeten met een huurauto). Zorg wel dat je of een wandelwagen of een rugdrager (mits je peuter nog een beetje te tillen is) bij je hebt; je loopt nu eenmaal veel op vakantie.
  
• Leeftijdsgenootjes
  Zoek andere kinderen op. Het mooiste van Bali vond Kay waarschijnlijk het verblijf bij locale bevolking thuis, omdat hij met hun kinderen en de kinderen in de buurt kon spelen. In New Orleans vond hij de dierentuin en het kindermuseum fantastisch - weer vanwege de andere kinderen.
  Het feit dat ze niet de zelfde taal spreken is geen enkel punt; op Bali begrepen de locale kinderen en ons kind maar één woord ("Super!!") van elkaar en toch hadden ze de grootste lol.
  
• Een andere reiservaring
  Onze ervaring is dat je een land heel anders (en misschien wel meer) beleefd als je een kind bij je hebt. Het leggen van contacten gaat veel makkelijker en bovendien doe je ook nog eens dingen die minder toeristische zijn en je anders waarschijnlijk niet zou doen (en dan toch heel leuk blijken).
  

Sterk

Regelmatig roept Kay dat hij sterk is en om dat dan te demonstreren tilt hij z'n grote houten brandweerwagen op of laat hij z'n biceps zien.
Z'n biceps zitten volgens hem in z'n onderarmen. Dat komt door z'n ultra sterke voorbeeld: Popeye. De snode ouders van Kay maken graag misbruik van zijn wens om sterk te zijn. Popeye is sterk door de spinazie, spinazie is groen, dus van alle groene dingen word je sterk. Ook van de sperziebonen die hij, na dit gehoord te hebben, gisteren avond toch maar op at.

1 Meter

Vandaag Kay weer eens opgemeten (laatste keer was zo'n 4 weken geleden, en toen kwam hij tot twee meter). Hij is nu officieel 1 meter!

Waarom??

Al enige tijd worden we geteisterd door vragen die beginnen met: Waarom .. ??
Een aantal weken voor onze vakantie gingen we naar Welsum. Wicher en Tineke waren er niet en ik had achterloos op de vraag 'waarom zijn opa en oma er niet?' geantwoord dat deze naar de begrafenis van de buurman waren en zo terug zouden komen. De buurman was op 93 jarige leeftijd in zijn slaap was overleden. Het hele weekend werden we bedolven onder de vragen. Nog nooit heb ik zoveel spijt gehad van een opmerking. Waarom is de buurman dood? Wat is dood? Waarom is de buurman begraven? Waarom ligt hij onder de grond? Kan hij dan nog wel eten? Waarom hoeft hij niet meer te eten? Wat is oud? Waarom ga je dood?
In New Orleans was Kay zo onder de indruk van alles wat hij meemaakte dat de waarom-vraag naar de achtergrond verdrongen werd. Terug in Nederland begint Kay weer vragen te stellen. Vorig weekend nog, keek Kay, we waren thee aan het drinken in de tuin, dringend in mijn ogen en vroeg: waarom ben ik geboren, mamma? Het koste me moeite antwoord te geven. Natuurlijk had ik moeten zeggen 'Omdat pappa en mamma van elkaar houden' in plaats daarvan antwoordde ik dat ik dat ook niet wist maar wel erg blij was dat hij bestond. Gelukkig ging hij over op een ander onderwerp. Dat viel mee want normaal gesproken is hij niet zo gemakkelijk tevreden te stellen. We hebben nu de regel ingesteld dat hij maar 3 waarom-vragen achter elkaar mag vragen. Daarna mag hij alleen nog maar een andere vraag stellen beginnend met hoe, wat, wie.