's Ochtends rond half 9 vertrokken we uit Luxor en voeren stroom opwaards in de richting van Esna. Dit "varen op een cruise schip" was wel even wennen, veel meer dan een beetje op het dek in de zon zitten met een drankje en kijken naar de voorbij trekkende oevers van de Nijl zat er niet in. Niet dat Kay dit erg vond - hij rende rondjes over het dek of ging voorop het schip staan om te kijken waar we heen voeren; z'n brootootootoo boek hebben we die dag wel tien keer voorgelezen. Ook vond hij 
(ijs koude) verkoeling in het zwembad. Vooral erg "prettig" voor z'n vader die mee het water in moest.Rond vier uur 's middags meerden we aan voor de sluis bij Esna, daar werd de boot al snel omsingeld door mannen in bootjes die probeerden tafellakens, wanstaltige badhandoeken en
galabeja's ( "jurken" die mensen in het midden-oosten dragen) te verkopen aan ieder die zich maar op het dek durfde te vertonen (als je je hoofd voorbij de railing stak, kreeg je bijna direct een plasic zak met textiel naar je hoofd gegooid). Vooral de ober was "not amused" toen een zak met kleding rakelings langs z'n volle dienblad vloog.We dachten dat we nog wel even aan de kant konden gaan om de tempel van Esna te bekijken maar werden vol ongeloof door de receptionist van de hotel-boot aangekeken. Volgens hem konden we niet aan de kant, want we gingen niet met een groep (door de terroristische aanslagen eind jaren 90 in
Egypte wordt individueel reizen ontmoedigd), ook waren we volgens hem nog een heel eind van Esna af en bovendien kon hij niet zeggen hoe laat de boot weer ging vertrekken (dat bleek uiteindelijk pas om 11 uur 's avonds te zijn).Gedesillusioneerd gingen paps en mams terug naar het bovendek met Kay voor "tea-time" met cake. Inmiddels was ook een grote groep indiers op het dek aanwezig dus keek Kay zijn ogen uit.
