Vandaag wilden we gaan wandelen. We besloten om naar de Roque Nublo te gaan. Eerst bezochten we een museum 'El Mundo Aborigen'. We waren al op dag 2 langs gereden en hadden ons voorgenomen om dit museum over de Guanches te bezoeken. We waren de eerste (en enige bezoekers) en op zich hadden ze wel hun best gedaan, maar de nagebouwde hutjes met etalagepoppen er in waren niet echt overtuigend. Hoogtepunt voor Kay waren echter de varkens en geiten.
Daarna door naar Roque Nublo - 't was snel duidelijk dat dit niet zo'n rustige wandeling zou worden als in de Bandama Krater. Aan het begin van de wandelroute stonden zeer veel auto's geparkeerd. Het indrukwekkende landschap liet je snel vergeten dat je niet alleen was. Eenmaal boven had Kay het al snel weer naar z'n zin (overal steentjes).Omdat het gisteren nogal zwaar was geweest gingen we relatief vroeg terug. Bij aankomst deed de stroom het nog steeds niet. Maar Kay kon het zwembad in en ging daarna rusting slapen.
Tegen de avond hebben we toch maar de reisleiding gebeld om uit te zoeken of zij wisten hoe lang de "stroomstoring" zou duren. Het bleek dat wij de laatsten waren die nog in het complex zaten. Alle anderen waren in de loop van de dag al overgeboekt. Het enige wat ze ons aan konden bieden was een ander hotel, maar dat was niet aan het strand en had geen zwembad. We twijfelden.
Ik naar de receptie, of ze al wat meer konden vertellen (het personeel had het duidelijk zwaar gehad - er stond nog een dronken engelsman uit te checken en de receptioniste zei dat er mensen waren geweest die de sleutels boos over de balie hadden gegooit). Het goede nieuws was: er stond een auto van het energie bedrijf voor de poort. Het betere nieuws was dat na een halfuur er weer licht brande bij de receptie (maar nog niet in ons appartement). Wij dus maar weer naar een restaurant in de buurt van het appartement. Dit was duidelijk een mindere keuze dan het restaurant van gisteren. Niet zo zeer vanwege het eten, wel omdat dit restaurant geen aquarium had. Kay ging zich dan ook snel vervelen. Daardoor hebben Jitske en ik ons hoofdgerecht "
gescheiden" moeten eten, omdat steeds een van ons achter Kay aan moest lopen.Alles werd goedgemaakt toen we terug kwamen in het appartement: er was weer stroom! Voordeel van de stroomstoring bleek wel te zijn dat er van de 93 appartementen waarschijnlijk nog maar 5 bezet waren - het was dus heerlijk rustig op het complex de volgende dagen.
