Pandaberen

Kay zit nu 2 weken bij de Pandaberen en dat is te merken aan zijn ontwikkeling. Het ene naar het andere sprongetje volgt zichzelf in razend tempo op. Hij kan inmiddels 'grote poep' roepen als zijn luier vol zit en zelfstandig een luier + doekjes pakken. In plaats van 'brood, brood' zegt hij nu (als hij er zin in heeft) 'mag ik asjeblieft brood'. Hij is gek op 'pesten', lees: 'pesten, pesten' roepen, ons proberen om te duwen en keihard weg rennen. Hij is dol op kleien - bijvoorkeur slangetjes.
Gelukkig blijft hij nog wel trouw aan zijn oude gewoontes. Zo is hij niet weg te slaan uit de zandbak en maakt hij nog steeds kopjes thee voor ons. Ook kan hij nog steeds erg boos worden als iets niet lukt of niet mag. Bijvoorkeur werpt hij zich onder luid gebrul op de grond.

Rookwolken

Afgelopen donderdag, ik had net Kay opgehaald van de creche, keek ik uit het raam van onze woonkamer en zag donkere rookwolken voorbij komen. Aan de overkant buiten, achter de huizenrij, dus niet zichtbaar, was brand uitgebroken. Ik riep Bendert, vertelde dat er brand was, en pakte Kay op om hem de dikke rookwolken te laten zien. Kay worstelde zich los en terwijl Bendert en ik met elkaar praatten had hij zijn brandweerhelm opgezet zijn tuinslang gepakt en stond bij bij de deur roepend 'vuu'we'k, uit, uit, naar buiten'. Toen hij ontdekte dat wij dit niet van plan waren, de rook stonk namelijk verschikkelijk en ik moest weg, barstte hij in huilen uit. Hij was duidelijk verontwaardigd dat wij hem deze kans om mensen te redden afnamen. Gelukkig wist Bendert hem af te leiden en na een paar minuten was hij over het verdriet heen. De volgende keer zal ik iets voorzichtiger zijn in mijn woordkeuze..

Brandweerhelm

Vorige week vrijdag kwamen Kay en ik terug van zwemles. Kay had duidelijk geen zin in slapen dus gingen we meteen weer op pad, boodschappen doen.
Bij het weggaan barstte hij in huilen uit. Hij stond erop dat zijn brandweerhelm en tuinslang mee gingen en ik moest ook een brandweerhelm op - hij heeft er sinds zijn verjaardag 2. Ik weigerde en legde hem uit dat hij best de 'brandweerman mocht uithangen maar dat ik daar echt geen zin in had'. Na veel gesnotter stapte hij op zijn fietsje en gingen we weg. Ik had zijn emmertje + schepjes (voor het geval dat) meegenomen. We liepen (reden) langs de speeltuin en Kay vond dat hij nu wel genoeg op zijn fietsje had gezeten. Bij de zandbad aangekomen pakte hij zijn tuinslang en liep recht op 2 oudere meisjes af die daar op een tafeltje van de zon aan het genieten waren. Kay begon luid 'pss, pss' te roepen en de meisjes keken hem verbaasd aan. Zijn versierpoging mislukte. Hij verzon snel wat anders en wilde bij hen op de tafel klimmen (waar hij veel te klein voor was). Toen dat ook niet lukte pakte hij zijn schepje en begon zand over zich heen te gooien. Het jongste meisje moest lachen en het ijs was gebroken. Het oudste meisje vond hem ook wel ok en samen renden ze een paar keer rond de speeltuin. En bewonderde Kay de smurfenverzameling. Na een tijdje was het tijd om verder te gaan.
Halverwege kwamen we een graafmachine tegen en een van de mannen die erbij stond zei dat Kay er wel in mocht zitten. Deze kans konden we niet laten liggen en dus wachtten we totdat de graafmachine klaar was. Kay vond ondertussen dat de mannen lang genoeg gekletst hadden en ze kregen allebei een plastic schepje om weer aan het werk te gaan. Ze lachten zich rot en vroegen zich af of Kay niet later in de bouw als 'werkverdeler' de leiding ging nemen. De graafmachine was niet zo'n succes. toch iets te groot zo'n ding.. Kay begon luid te brullen toen de chauffeur hem erin hees. Na eindelijk bij het postkantoor gekomen te zijn, Kay had de hele weg zijn brandweerhelm opgehouden, liepen we snel weer terug (waarbij ik maar een andere route nam).

Nog meer foto's van z'n verjaardag

Pandabeertje

Vanaf a.s. woensdag is Kay officeel geen Koekiemonstertje meer. De Koekiemonsters is een horizontale groep (0-2) en dus werd het tijd om van groep te veranderen. De afgelopen 2 weken heeft Kay gewend, wat betekent dat hij per dag steeds een paar uur langer bij de Pandaberen bleef. Afgelopen donderdag (het ging zo goed volgens de leidsters) haalde ik hem bij de Pandaberen op. Nu had ik al gemerkt dat zo'n groep met 15 peuters tussen 2-4 jaar wel iets andere koek is dan 9 babytjes. Kay was behoorlijk afgepeigerd en kwam met rode wangetjes aanlopen. Hij ging snel zitten zodat ik zijn schoenen aan kon doen onder het vertellen wat hij die dag gegeten had (belangrijk??) liepen we naar buiten naar eerst nog even Cato begroet te hebben die (helaas) in de andere groep zit. Kay zit nu weer samen met zijn vriendjes Eli en Philip, wat ook leuk is. Bij thuiskomst merkte ik, naast het vele praten wat hij tegenwoordig doet, nog een andere verandering. Hij begon met een stok overal op te slaan en probeerde zelfs de lamp in de kamer te raken. Zo'n groep met oudere kinderen werkt een bepaald gedrag in de hand waar Bendert en ik nog aan moeten wennen... Voor Kay maakt het allemaal niets uit. Hij heeft het er duidelijk naar zijn zin.
Een andere verandering is dat we dit weekend maar een achterstoeltje hebben geinstalleerd op mijn fiets. Met zijn 15 kilo is hij te zwaar om vooraan te zitten. Afgelopen zaterdag hebben we een fietstochtje gemaakt naar Amsterdam-Noord waarbij Kay inclusief brandweerhelm en tuinslang achterop mee ging. Hij vond het allemaal best en geniet van zijn nieuw verworven vrijheden (achterop kan ik hem niet in de gaten houden, weee).

Foto's verjaardag

Gelukkig ontdekten we gisteren op het toestel van Kay dat toch foto's (Lucille, Martijn, Onno ??) van het feest gemaakt zijn.. .

The day after

Zondag was het groot feest. Kay werd uitbundig gefeliciteerd en geknuffeld (de hele dag heb ik hem niet gezien). Het waren voornamelijk rijdende 'voorwerpen' als: een brandweerauto's, een ziekenwagen, vuilnisauto, graafmachine's, buldozer, kiepwagen, betonmixer, lopende dinosaurus etc. die hij kreeg en dat bleek helemaal goed. Hij was duidelijk in zijn element. Het fototoestel lag suf in een hoekje, niet meer interessant. De druiloor maakte zelfs geen enkele foto van zijn verjaardag. Aan het eind van de dag zagen we hem uitput van alle aandacht in zijn stoeltje zitten omringt door zijn kado's.

Die avond stond hij erop dat de enorme graafmachine (gekregen van opa en oma) en de betonmixer mee gingen naar bed. De grote houten brandweerauto verdween naar het voeteneinde en rechts kwam de graafmachine en links de betonmolen te staan (Mannen... al op deze leeftijd zijn ze onbegrijpelijk). Het liefste had hij al zijn nieuwe auto's meegenomen in bed maar dat kon natuurlijk niet.

2 jaar

Vanochtend haalden Bendert en ik Kay 'lang zal hij leven' zingend uit bed. Kay moest ontzettend lachen. Hij begreep er helemaal niets van. Het zingen hield snel op bij het ontdekken van een enorme poepbroek. Na het verschonen gingen we naar beneden. Daar stond zijn stoeltje, helemaal versierd en vol kadootjes, in het midden van de kamer. Het eerste wat hem opviel waren de slingers: ze waren 'mooi'. Daarna liep hij onder het roepen van 'ho, kadootjes' naar de stoel. Het grootste kado werd eerst uitgepakt: een boot voor in bad. Zijn volgende kado was spannender, een fototoestel voor kinderen. Hij was door het dolle heen en heeft de rest van de ochtend alleen maar foto's gemaakt. Van zijn voeten, de voeten van mamma, van pappa, de kast, het paard in de kast (helaas zit er geen zoom op), de tafel. Op de bank gaf hij voor het eerst sinds weken weer eens spontane kusjes aan Bendert en mij. Zo blij was hij. De camera liet hij niet meer los en ging mee naar de Koekiemonsters. Daar aankomen liet hij trots de camera zien. Alle kinderen stonden vol verbazing om hem heen. Van alle meisjes, Okke en Cris maakte hij foto's. Het was verbazingwekkend hoe snel hij het apparaat onder de knie had. Het fotototoestel was duidelijk een groot succes.
Die middag kwam hij doodmoe thuis en viel bijna meteen in slaap. Zijn verjaardag was voorbij.

Inmiddels is Kay:
Lengte: 85 cm
Gewicht: 15,9 kg