donderdag 28 december 2006

42 weken

Sinds 2 dagen worden we 's morgens gewekt door een enorme misthoorn. Kay heeft het begrip tijd ontdekt en dat uit zich in het roepen van naast baba, bebe, wewe ook lang uitgerekte klanken zoals waaaaaaaaaaaa en beeeeeee, wat een oorverdovend (monotoon) geluid geeft. Helemaal als je hem opgepakt hebt kan hij behoorlijk in je oren tetteren.
Ongemerkt is Kay al weer 42 weken oud. Naast Knurretje heet hij tegenwoordig ook: zware jongen, lekkere dikzak van mamma, zeehondje, poepie, misthoorn, stinkertje en dropslurf.
Inmiddels kan hij:
- niet luisteren (vooral op het aankleedkussen en tijdens het eten)
- herrie maken op trommels en andere objecten die zich lenen voor trommelen.
- tijgeren op het bed
- het woord 'bloempje' zeggen zonder dat hij weet wat het betekent
- knuffels en kusjes geven - heel belangrijk
- staan en lopen (nog niet uit zichzelf maar dat zal niet lang op zich laten wachten)

Zelf voel ik me een stuk beter dan een week geleden. Ik ben van 2 borstvoedingen naar 1 ('s avonds) gegaan en dat bevalt goed. Al mis ik het wel 's morgens. Maar goed, het werd te zwaar..

Gaan zitten

Kay lijkt eindelijk door te hebben hoe hij vanuit op z´n buik liggen naar zitten kan komen, ik heb het hem vandaag al drie keer zien doen. De eerste keer had hij zich nog min of meer ervoor schrap gezet tegen de bank. Maar de twee keer erna had hij de bank al niet eens meer nodig (en lukte het hem zelfs op onze, toch wel gladde, houten vloer).

Dit zal waarschijnlijk wel betekenen dat hij de komende tijd wat vaker getroost moet gaan worden: het zal nog wel de nodige keren gebeuren dat het gaan zitten net niet lukt, en hij met z´n hoofd tegen het een of ander aan valt.