zondag 1 februari 2009

De groeten van Kay

Eten

Kay wilde gisteravond pas aan tafel als zijn complete legodoos + kooksetje mee ging. Veel naar binnen ging er dus niet, maar hij zat aan tafel en de moussaka van Bendert was helemaal iets voor hem vonden we. We hoopten op een goede afloop.
Nadat we bijna klaar waren en hij nog steeds geen hap naar binnen had gewerkt kwam Bendert op een idee. Bij iedere hap die Kay weigerde zei hij 'Kay je bent aan het krimpen, snel neem iets te eten want dan ga je weer groeien'. Tot onze verbazing werkte het. Helemaal toen Bendert deed alsof hij naar beneden zakte en snel zelf een hap nam om weer omhoog te gaan. Het eten ging naar binnen als koek. Met tandenpoetsen gaat het inmiddels op vergelijkbare wijze. Bendert zegt dat als hij niet zijn mond open doet zijn tanden eruit vallen - een gaatje maakte geen indru op hem. Iets wat voor Kay (en voor ons) een schrikbeeld is. Of het pedagogisch verantwoord is weten we niet. Het kan zijn dat we later aangeklaagd worden voor misleiding, mentale foltering en Guantanomobay praktijken. Het ouderschap heeft zo zijn risico's.