Gisterochtend, bij het opstaan, bleek Kay een beetje ziek te zijn.. rode tranende oogjes en een sniffend neusje keken me aan toen ik hem uit zijn wieg haalde. 'Verdorie', dacht ik, 'net op het moment dat hij voor het eerst naar het kinderdagverblijf gaat, wat nu??'. Eigenlijk vond ik het helemaal niet zooo erg. Ik probeerde Bendert zover te krijgen dat ik op mocht bellen om te vertellen dat Kay niet zou komen maar .. helaas, hij trapte er niet in... Aangekomen bleek iedereen een enorme loopneus te hebben dus hij viel helemaal niet op.
Na een kwartier Kay op schoot gehad te hebben mocht ik 15 minuten weg om te kijken hoe hij zou reageren. Ik ben maar in de kantine gaan zitten.. om bij te komen... Wat een herrie maken 12 kinderen !! Het rammelaartje dat ik voor Kay had meegenomen was een beetje opportunistisch gedacht - het was nauwelijks te horen door het kabaal.. Toen ik terugkwam lag Kay in een wipstoeltje tegenover (de enige) andere baby, druk in zichzelf te brabbelen. Niets aan de hand.
Na nog even met de leidster gepraat te hebben - die vertelde dat het vooral voor de moeder 'vreemd' was om zomaar je kind af te staan - kon ik Kay inpakken en mocht hij mee naar huis. Thuis gekomen viel hij meteen in slaap.. Bij het wakker worden die avond was hij wel een beetje gestrest - ik merkte dit doordat hij op zijn knuisjes aan het sabbelen was - maar verder was alles goed.
Vandaag ging hij voor de tweede keer naar het kdv. Dit keer was ik van 10 tot 12 uur weg. Ook deze keer was er niets aan de hand. Hij was zelfs (vertelde de enigszins teleurgestelde leidster) in slaap gevallen..
(PS. Al denkt Kay's moeder dat hij het allemaal maar rustig heeft geaccepteerd, indruk moet het toch op hem gemaakt hebben. Op de avond na z'n eerste uurtje creche viel hij rond half 8 in slaap en werd pas de volgende morgen rond half 8 gewekt (maar wel weer direct aan het lachen was bij het wakker worden) - hij had dus 12 (!) uur achter elkaar geslapen)
