Tsjisse

Op het aankleedkussen, waaranders - de plek om eens flink te knuffelen en tegenwoordig diepgaande gesprekken te voeren - waren Kay en ik de ochtend aan het doornemen. Het begon met 'boem-kay-au' (Kay was inderdaad weer eens op zijn hoofd gevallen).
Daarna zei ik voor de grap 'jij bent Kay' Kay zei zijn naam. Vervolgens zei ik 'en wie ben ik, ik ben Jitske, wie ben ik?' en wees daarbij naar mezelf. Kay staarde in zijn boekje - keek me ongeinteresseerd aan en zei alsof het de gewoonste zaak van de wereld was 'Tsjisse' . Vol stomme verbazing keek ik hem aan. Hij zegt zomaar mijn naam. Hij weet wie ik ben! Ondanks dat hij mij nog steeds 'pappa' noemt en alle leidsters op de creche 'mamma'.

Prinsen- en prinsessenbal

Gisteren werd door het kdv, een Prinsen en Prinsessenbal georganiseerd. Alle kinderen werden als prinsje of prinsesje verwacht. Natuurlijk hoorde ik het als echte moeder pas 2 dagen voor het feest dat er ook verkleed moest gaan worden...

Probeer dan maar wat te verzinnen. Voor meisjes is dat een stuk makkelijker dan voor jongetjes. Overal kun je cinderellajurkjes kopen. Prinsenpakjes zijn nergens te bekennen en om hem nu een indianen-outfit aan te geven tussen al dat roze en tule.

Na rond gesmst te hebben kreeg ik van Sanne een smsje 'we hebben wat gevonden, kom maar halen'. Die avond ging ik vol spanning naar haar toe. Bendert had het al over zijn woenstijnsjaal die Kay eventueel om mocht en hij wilde ook wel de naaimachine van zolder halen. Sanne vertelde dat een collega onder haar bureau gedoken was, had daar een capeje gevonden (duidelijk iemand met ook een zoontje), op de kast vonden ze een bijpassende muts en met 2 sjaals was het helemaal af. Na toevoeging van het Chinese pakje uit Hong Kong, zie hier het resultaat. Kay stal de show en kon niet genoeg krijgen van alle aandacht...