Vandaag was het, volgens onze reisgidsen, allerzielen en zijn we naar
Teror gegaan: het religieuze centrum van het eiland. Het was geen allerzielen maar allerheiligen, maar goed. Niet de eerste keer dat de reisgidsen er naast zaten. In het verleden kochten we de Lonely Planet, maar dat leek ons deze keer een overkill voor het kleine Gran Canaria.
In Teror was een markt en de binnenstad was afgezet voor autoverkeer dus kon Kay rond rennen. Na een pleintje bezocht te hebben vernoemd naar de vrouw van Simon Bolivar (die in Teror geboren was) zijn we vrij snel vertrokken naar de Cenobio de Valerón, grotten die door de Guanches gebruikt werden voor graan opslag. Hierna weer terug naar het appartement, waar we het (bijna prive) zwembad in doken en genoten van de rust.
Kay was nog niet erg moe en daarom gingen we laat in de middag richting de
Dunas de Maspalomas. Dit is een duingebied te vergelijken met de Sahara (volgens onze fantastische reisgidsen). Aangekomen was het inderdaad een indrukwekkend duin landschap. Kay hadden we in de rugdrager gehesen met z'n emmer en schepje. We liepen het begroeide gedeelte in en al snel kwamen we er achter dat het pad dat wij hadden gekozen rechtstreeks het nudistengedeelte in ging. We zagen overal naakte mannenlijven boven de bosjes verschijnen.
Het was duidelijk het homo cruise gebied van Gran Canaria. Toch niet helemaal de plek die we in gedachten hadden om Kay met schep en emmer los te laten. Snel sloegen we af in de richting van de zee. Na een tijdje werd de begroeing minder en vonden we een fatsoenlijke duintop. Kay vond 't fantastisch, zo veel zand had hij nog nooit tot z'n beschikking gehad; hij bleef maar scheppen. Toen de zon uiteindelijk onder was ging hij onder luid protest mee. 's Avonds in terug in het appartement Paella met Chorizo gegeten en uitgeput naar bed gegaan.
Vandaag was het, volgens onze reisgidsen, allerzielen en zijn we naar Teror gegaan: het religieuze centrum van het eiland. Het was geen allerzielen maar allerheiligen, maar goed. Niet de eerste keer dat de reisgidsen er naast zaten. In het verleden kochten we de Lonely Planet, maar dat leek ons deze keer een overkill voor het kleine Gran Canaria.
In Teror was een markt en de binnenstad was afgezet voor autoverkeer dus kon Kay rond rennen. Na een pleintje bezocht te hebben vernoemd naar de vrouw van Simon Bolivar (die in Teror geboren was) zijn we vrij snel vertrokken naar de Cenobio de Valerón, grotten die door de Guanches gebruikt werden voor graan opslag. Hierna weer terug naar het appartement, waar we het (bijna prive) zwembad in doken en genoten van de rust.
Kay was nog niet erg moe en daarom gingen we laat in de middag richting de Dunas de Maspalomas. Dit is een duingebied te vergelijken met de Sahara (volgens onze fantastische reisgidsen). Aangekomen was het inderdaad een indrukwekkend duin landschap. Kay hadden we in de rugdrager gehesen met z'n emmer en schepje. We liepen het begroeide gedeelte in en al snel kwamen we er achter dat het pad dat wij hadden gekozen rechtstreeks het nudistengedeelte in ging. We zagen overal naakte mannenlijven boven de bosjes verschijnen. 
Het was duidelijk het homo cruise gebied van Gran Canaria. Toch niet helemaal de plek die we in gedachten hadden om Kay met schep en emmer los te laten. Snel sloegen we af in de richting van de zee. Na een tijdje werd de begroeing minder en vonden we een fatsoenlijke duintop. Kay vond 't fantastisch, zo veel zand had hij nog nooit tot z'n beschikking gehad; hij bleef maar scheppen. Toen de zon uiteindelijk onder was ging hij onder luid protest mee. 's Avonds in terug in het appartement Paella met Chorizo gegeten en uitgeput naar bed gegaan.
