"Ik heb buikpijn", zegt Kay. Waarop ik vraag of hij misschien naar de WC moet. "Nee, papa, ik heb buikpijn". "Ok, je moet het zelf weten" denk ik.
Even later, "pappa, kun je het licht op de WC aandoen, ik wil me verstoppen". Ik doe het licht aan en de deur gaat dicht. Nog geen drie tellen later valt het kwartje bij me en ik doe de deur weer open. Terwijl Kay hard roep "weg, pappa, ik moet me verstoppen" ruik ik alweer hoe laat het is.
Het positieve is dus dat hij zelf naar de WC gaat en daar enige privacy wil hebben (jammer genoeg vergeet hij de stappen van luier uittrekken en echt op de WC gaan zitten, maar dat zijn natuurlijk slechts details).
