Kerstmis

De kerstdagen zijn we goed doorgekomen. De eerste kerstdag kwamen Tom en Ineke samen met Martijn en Talitha eten. Naarmate iedereen binnenkwam werd Kay steeds opgewondener. Hoe hoger de berg kadootjes bij de kerstboom hoe wilder hij werd.
Na het eten konden we eindelijk beginnen met uitpakken. Talitha vertelde dat haar broertje standaard rond kerst ziek was. Ziek van de zenuwen. Gelukkig was Kay nog niet ziek.
Natuurlijk werd hij weer veel te veel verwend. Het ene legoautootje na het andere moest Bendert ter plekke in elkaar zetten. Zelfs Kay verbaasde zich over de grote hoeveelheid kado's. Zijn ouders en de rest van de familie streefde hij ruimschoots voorbij.
Ik hoop maar dat hij dit volgend jaar vergeten is want het schept bepaalde verwachtingen ... .
Tweede kerstdag gingen Kay en ik samen met Vere en Mariken naar Nijntje in het Concertgebouw. Kay en Vere gingen voor het eerst in de grote zaal en keken hun ogen uit. Kay vond het na drie kwartier wel genoeg en heeft de rest van het concert met zijn kussentje voor zijn ogen gezeten. Bij het een na laatste liedje wilde hij niet meer en gingen we in de foyer zitten. Hij vond het te druk. Na het concert haalden we Bendert op en gingen we bij Mariken en Peter gourmetten. Iets wat iedereen in geen jaren meer had gedaan. Kay en Vere aten 3 hapjes en speelden tot een uur of 8.
De volgende dag gingen we met Kay naar de voorstelling Fayette sur la Tête in Huize Frankendaal (oftewel: op loopafstand). Het ging over een pubermeisje Pip dat een lang vergeten ééndags hit van haar vader opnieuw moest gaan uitbrengen om geld te verdienen voor haar ouders die op veel te grote voet leven. Het verhaal ging een beetje aan Kay voorbij maar het was leuk om alle kamers van het huis te bekijken. We kregen champagne en eindigende in de schuur (erg mooi verbouwd) waar een waternimf van zolder kwam die zo hard en gemeen praatte dat verschillende kinderen op de voorste rij in huilen uitbarstten (Kay dit keer niet). Nadat de voorstelling was afgelopen liepen we naar huis en dronken chocolademelk.
De volgende dag gingen we naar Welsum om ook daar ook nog kerst te vieren en Kay achter te laten. Dit keer niet om lekker uit te gaan maar om zijn kamer te verplaatsen naar de voorkant van het huis.

Sneeuwballetje

Ik bracht Kay vanmorgen lopend door het park naar de crèche, hij kon het echter niet laten om een kleine sneeuwpop te maken. Toen hij echter besefte dat er geen wortel was te vinden die groot genoeg was voor de neus van de sneeuwpop, is hij maar gestopt bij het onderstuk.

Sneeuw in Welsum

Jesse

Kay en ik zijn op bezoek geweest bij Jesse. Jesse is een super cool mannetje dat heerlijk lag te slapen. We hebben van alles geprobeerd om hem wakker te krijgen. Kay heeft geroepen, zijn wieg geschommeld, hem gekieteld. Niets hielp. Meneer rekte zich nog eens even uit en sliep daarna gewoon weer verder.
De details van de bevalling zal ik jullie besparen. Het valt ook niet mee om een jongen er uit te persen. In het boekje 'Zoon! Handleiding voor moeders' (van Sinterklaas gekregen) lees ik: Zoons zijn heavy shit. Moeders van zonen leven korter dan moeders die veel dochters krijgen. Iedere zoon verkort het leven van een moeder met maar liefst 34 weken. Tenminste, bij de Saami (lappen) in de periode 1640-1870... Het is tegenwoordig natuurlijk minder zwaar maar wel zeker is dat het moeite kost om een kind op de wereld te zetten.
Nadat Kay 3 beschuit met muisjes had gegeten besloten we naar huis te gaan. Sanne viel om van de slaap.
Een link naar Goedemorgen Nederland over moeders en zonen.

Sinterklaas

In huize Naberman-Feenstra werd Sinterklaas volop gevierd dit weekend. Vrijdag was het feest bij de Pandaberen. Sinterklaas B. deed zeer zijn best. Gelukkig hadden ze de kinderen in 2 groepen verdeeld met ieder een eigen Sinterklaas waardoor Kay niets heeft gemerkt.
's Middags kwamen Filip en Cato spelen. Kay en Filip waren enorm uitgelaten. De bank werd in een zeeroversboot getransformeerd en de 2 mannetjes vertonen een bepaald sloopgedrag waar ik nog niet eerder bij stil had gestaan - ik leef zeer mee met de moeder van Pilip die 4 zoons heeft. Zowel de lamp als de poster (van New Orleans) boven het bed moesten het bijna ontgelden. Gelukkig was er Cato die de boel een beetje tot rust bracht. Het was duidelijk dat ze alle 3 enorm veel lol hadden. Die avond was Kay zo uitgeput dat hij meteen in slaap viel.

Zaterdagavond kwamen Wicher en Tineke en kreeg Kay veel te veel kadootjes. De website www.hetpuzzelwarenhuis.nl had Sinterklaas iets te enthousiast bezocht. De website zelf is verschikkelijk (hum, misschien een nieuwe klant??) maar de spullen die ze hebben zijn erg de moeite waard. Vooral het rupsenspel vind Kay geweldig.

Zondag, de dag na Sinterklaas, kreeg Kay een neefje. Jesse werd om 11 uur geboren, zoontje van Sanne en Jeroen.

Montessori

Onlangs heeft Asscher een lijst gepubliceerd met de resulaten van alle basisscholen in Amsterdam. Van de basisscholen in Watergraafsmeer doen de meesten het goed. Montessori, Dalton en WSV waren het beste. Erg veel zegt dit niet over de school. Duidelijk is dat het opleidingsniveau van de ouders nog steeds bepalend is of een kind het goed doet. Zo scoren scholen in Zeeburg, Bos en Lommer en Geuzeveld bijvoorbeeld niet goed.

Tot onze verbazing kregen we een paar weken geleden te horen dat Kay was ingeloot bij de Montessori. We hadden ons er al helemaal op ingesteld had dat hij naar de Lidwina zou gaan. Na lang overleg hebben Bendert en ik toch voor de Montessori gekozen. Het is een gok omdat we beiden niet zelf in het Montessori onderwijs gezeten hebben maar de manier waarop kinderen begeleid worden, de vrijheid en het kosmisch onderwijs - dit is een combinatie van geschiedenis, natuurkunde en biologie - deed ons besluiten deze kans aan te nemen.
Het grappige is dat Rob, de broer van mijn moeder, 70 jaar geleden op dezelfde school gezeten heeft. Ook toen al was het een Montessori school. De leidster die ik sprak tijdens het inschrijven zei meteen dat hij een keer langs mocht komen om zijn oude school te zien. Ik ben benieuwd of er veel veranderd is.

Laatst was de film 'de Onrendabelen' te zien bij de VARA. In navolging had Paul Witteman een discussieprogramma de dag erna met o.a. Dick Swaab. Hierin kwam naar voren dat al heel vroeg bepaald wordt hoe je je de rest van je leven gedraagt. Bij veel handelingen is het zelfs zo dat je denkt dat je onafhankelijk/rationeel een beslissing neemt maar deze beslissing is al vooraf genetisch bepaald. Weinig hoop dus voor kinderen die met een achterstand opgroeien.

Speelgoed

Het valt niet mee om kadootjes voor Kay te vinden. Volgens speelgoeddeskundige Marianne de Valck, eigenaar van een speelgoedadviesbureau, moeten ouders beter kijken naar de manier waarop hun kind speelt. Zelf deelt ze kinderen op basis daarvan in vier groepen in: rauwers, douwers, schouwers en bouwers. Volgens mij is Kay een douwer/bouwer.. Hij gaat op onderzoek uit en probeert van alles met zijn speelgoed. Zie ook het filmpje van deVK gemaakt door Mariken.

Vier speeltypen

Voor een kind van 4 dat opgaat in zijn doen-alsof-spel, is een trapauto, een poppenservies of een keukentje een prima cadeau. Een bordspel met ingewikkelde regels is minder geschikt - daar is een kind van die leeftijd verstandelijk simpelweg nog niet aan toe. Maar naast te kijken naar de speelontwikkeling, kan ook rekening worden gehouden met de aard van het kind en de manier waarop het speelt.

Om het wat overzichtelijker te maken, onderscheidt speelgoeddeskundige Marianne de Valck vier speeltypen:

rauwers, douwers, bouwers en schouwers.

- Een rauwer is een doener, wil actie en heeft vooral oog voor grote lijnen. Een rauwer heeft ruimte nodig, is snel enthousiast maar kan zich moeilijk lange tijd concentreren. Rauwers maak je niet blij met fröbelspul als ministeck; groot, actief en kortdurend speelgoed is wel aan hen besteed. Speelgoed dat direct reacties geeft (pistooltjes, een microfoon), speelgoed waarmee ze nadrukkelijk aanwezig zijn en kunnen laten zien wat ze in huis hebben, en speelgoed waarmee ze kunnen sjouwen, klimmen en geluiden maken.

- Douwers zijn uitvinders, puzzelaars. Ze kunnen moeite en geduld opbrengen en gaan langer door. Ze zijn origineel, kunnen goed zelfstandig spelen en willen alles leren en begrijpen. Typisch speelgoed voor een douwer zijn spelletjes waar strategie en inzicht voor nodig zijn. Ook speelgoed met veel mogelijkheden zal hen bekoren, evenals speelgoed dat hen uitdaagt tot onderzoek en uitproberen.

- Schouwers gebruiken al hun zintuigen en zijn gericht op details en uiterlijkheden. Ze houden ervan te dromen en te fantaseren, genieten van emoties en zijn vaak introvert. Schouwers zijn graag creatief met bijvoorbeeld kralen of schmink, speelgoed dat zacht, mooi, lief is of muziek maakt.

- Bouwers zijn ondernemers, regelaars. Ze zijn sociaal, praktisch en inventief: alles is bruikbaar om mee te spelen. Ze maken graag afspraken en regels. Resultaten zijn belangrijk voor bouwers. Ze houden er van verhalen na te spelen. Daarom is een kassa, een telefoon of een kist met verkleedkleren prima speelgoed voor hen.

De verdeling is globaal, benadrukt De Valck met klem. ‘Geen kind is natuurlijk hetzelfde. Toch kan deze verdeling een prima hulpmiddel zijn bij het kopen van speelgoed.’
Zie de website van j/m ouders.