Vanavond op bezoek geweest bij Zeger, Joan en Quin (die nu al een maand oud is). Na Quin gezien te hebben, lekker te hebben gegeten (en Kay had zich natuurlijk weer voorbeeldig gedragen) gingen we rond acht uur met een doodvermoeide Kay naar huis. Nog wel wat protest gehoord toen hij van z´n autostoeltje moest verhuizen naar bed, maar dat was weer snel over. Geen schokkende gebeurtenissen dus ....Dat was wat we tot ongeveer half 11 ´s avonds dachten. Toen kwam Jitske er achter dat ze een van haar oorbellen mistte. Het waren van die mooie, kleine, glimmende, scherpe en zeer doorslikbare oorbellen. Meteen werd Kay als hoofdverdachtte opgevoerd voor deze diefstal. En alles wat Kay pakt, gaat vroeg of laat z´n mond in, dus we kregen meteen angst visioenen van-naar het ziekenhuis racen, röntgen foto´s van maag en darmen laten maken en een eventuele volgende operatie.
Na eerst het hele huis doorzocht te hebben, naar de auto gelopen te zijn en die doorzocht te hebben, begonnen we lichtelijk in paniek te raken. Dan maar Zeger bellen (natuurlijk veel te laat op de avond, want die heeft momenteel gebroken nachten i.v.m. Quin en kan dus beter vroeg gaan slapen), en die ging direct zoeken. Wij ondertussen nog verder gezocht. Terwijl we het er allebei over eens waren dat Jitske de komende tijd absoluut geen oorbellen meer in mag, belde Zeger terug. Gelukkig had hij de oorbel gevonden. Dus hoeven we niet naar het ziekenhuis, hoeft Kay niet "geröntgent" te worden, zeker geen operatieve verwijdering van de "gestolen waar" en absoluut geen oorbellen meer in Jitske´s oren als Kay binnen een straal van 100 meter is.
Aan Kay is de "paniek aanval" van z´n ouders geheel ongemerkt voorbij gegaan. Hij vond het allemaal prima om bij Quin op bezoek te zijn (zie als bewijs onderstaande foto's).
