s Ochtends werden we opgehaald en reden we, via tussenstops bij een aantal andere hotels, naar de haven waar we op de boot naar Nusa Lembongan stapten. We waren niet de enige die naar het eiland gingen. Gelukkig konden we, omdat wij bleven overnachten, langs een aparte balie zonder rij. Eenmaal aan boord viel Kay meteen aan op de muffins die op de tafels stonden.
Eenmaal op het eiland bleek het het tropische palmen paradijsje te zijn wat je altijd voorgespiegeld krijgt in de reisgidsen. Helemaal toen we onze hut zagen waar we in zouden overnachten; en het was ook wel zwaar afzien toen we er achter kwamen dat we onze badkamer moesten delen met de andere gasten (die er niet waren) en dat het dak ontbrak zodat je onder de douche de palmbomen zag staan ( :-) ).Ondertussen was er van alles te doen in het Hai Tide resort. We konden per boot naar een van de snorkel platformen toe, bananaboat ride maken, aan het strand liggen, in het zwembad dobberen, een "island safari" maken, me
t een semi-submarine "duiken" of per fiets het eiland verkennen. Eerst gingen we op pad met de "onderzeeër", wat niet al te bijzonder was. De onderzeeër dook niet helemaal onder, en had wel grote glazen ramen waar je vaag wat vissen door kon zien. Doordat de boot zo groot was kon hij namelijk niet dicht bij het koraal komen waar de meeste vissen zitten. Terug op het vaste land schoven we aan voor de barbeque.Na de barbeque gingen we op "island safari"; we werden met nog wat anderen in een jeep geladen en hobbelden over het eiland naar de baai waar zeewier (voor o.a. softijs) verbouwd wordt. Daarna nog even verder naar het "underground house", een attractie waarvan in de Lonely Planet stond dat die net zo goed over kon slaan. Jaren lang heeft een man als kluizenaar min of meer onder de grond gewoond en zijn huis was te bezichtigen. Eerst wilde ik met Kay boven de grond blijven, maar hij moest en zou mee
naar beneden. Het was zo'n krappe bedoening dat Kay de enige was die rechtop kon lopen terwijl de rest van de bezoekers constant het hoofd stootte aan het lage plafond.Tot een uur of drie was het nog wel druk in het resort; alle andere toeristen die met de boot kwamen maakten ook gebruik van de facaliteiten. Na het vertrekken van de boot bleven wij achter en werd het super rustig. We hadden we het resort bijna
helemaal voor ons alleen. 's Avonds waren er maar vier tafels gedekt in het restaurant, precies genoeg voor het aantal bezette hutten. Daarna zijn we naar een uitstekende rotspunt gelopen waar we naar de zonsondergang hebben gekeken.
