Koninginnedag 2010

Kay blijkt een rasechte verkoper te zijn. Samen met Vere had hij zijn eigen verkoopplekje op de Bredeweg. Volgens Bendert was het zelfs moeilijk om van Kay af te komen als je eenmaal voor zijn kleed stond. Bij een foto van Bali ging hij zover dat hij vol overtuiging beweerde dat 'de broer nog wel plaats had boven zijn bed' toen een man zei dat hij echt geen plek meer had om de foto op te hangen. De man zat helemaal onder de zweetdruppels volgens Mariken. Hij moest zo lachen dat Kay geld toe kreeg. Ook het verkopen van babyklerenhangers was geen enkel probleem. Zonder enige schroom bleef hij roepen totdat eindelijk iemand ze wilde kopen.
Het geld werd natuurlijk meteen weer uitgegeven. Op het einde van de ochtend betrapte ik Kay er zelfs op dat hij probeerde iets gratis te krijgen. Ik vroeg me al af waarom hij zo lang bij dat kraampje aan de overkant bleef. Toen ik polshoogte ging nemen zag ik Kay met een plastic grasmaaimachine staan. Ik vroeg hoe duur het was. Hierop riep Kay met zijn liefste stemmetje dat hij hem ook wel gratis wilde kopen. Helaas de verkoopster wilde hier niet aan beginnen.
Ons huis staat inmiddels weer vol met plastic auto's, knikkers, een huis etc. Door Kay zijn verkooptalent waren we veel kwijt geraakt maar hadden we er ook weer genoeg bijgekregen.

Cultuurproject 'Het Eiland'

Op de school van Kay wordt ieder jaar een cultuurproject gedaan. Dit keer werd een voorstelling gegeven over een eiland.
Bendert kwam niet omdat hij als echte 'carriere' vader in de file stond. Gelukkig had ik mijn camera voor de zekerheid meegenomen zodat hij het wonder van onze zoon tijdens zijn eerste echte voorstelling, waarin hij een kano voorstelde, kon meemaken. Op een houten gymbankje in de gymzaal heb ik (met pijn in de rug - weet niet hoe die arme kinderen het volhouden, en in de hitte) vol bewondering gekeken. Zoveel kinderen die rustig deden wat van hen gevraagd werd en vooral het enthousiasme van de leraressen was opvallend. Ze waren er duidelijk van plan iets van te maken.
In totaal werden er 3 voorstellingen gegeven. Kay zat in de 2e. De haai is door de klas van Kay met een aantal ouders gemaakt. Zie de column van Saskia Witteman in het VK magazine van deze week. Zij is niet de enige moeder die haaien maakt....

6 weken gesprek op school

Vandaag hadden we ons 6 wekengesprek op school. Voor ons was dit alles nieuw en vol verwachting gingen we naar de afspraak.

Verschillende vaardigheden werden onder de loupe genomen. De eerste was 'zelfstandigheid'. Hieronder wordt verstaan: kan zelf kiezen, gaat zelfstandig aan het werk, kan zelf een opdracht uitvoeren, komt naar de leerkracht voor hulp, begrijpt de gegeven instructie en aanwijzingen en neemt initatieven. Alles was goed. Kay kan zelf kiezen (iets wat ons ook al was opgevallen). Volgens Mary heeft Kay Lego gekozen als veilige voorkeur en gaat hij nu meer afwisselen.
De volgende vaardigheid van 'aandacht en concentratie'. Ook hier gaat alles goed. Het meedoen met de groepslessen gaat steeds beter. Bij de vaardigheid 'taalontwikkeling' (spreekt duidelijk, spreekt in correct zinnen, kan een boodschap overbrengen, luistert goed) had Kay zelfs alleen maar plusjes. Opmerking van Mary: Kay luistert heel goed, maar hij kan er nog niet altijd naar handelen..
Bij de vaardigheid 'welbevinden op school' staat dat Kay nog echt handelt vanuit zijn eigen beleving. Hij kan boos worden en stampvoeten als iets niet lukt. Meestal is hij erg vrolijk.
Tot slot 'zelfredzaamheid': kan zelf jas aan/uit doen, zelf jas ophangen, aan/uitkleden bij gym, zelfstandig naar WC, oog en zorg voor de omgeving. Hummm, hier had Kay alleen maar +- staan. Commentaar van Mary: Kay kan zichzelf redden maar heeft daar niet altijd zin in. Hij gaat altijd op het laatste nippertje naar de WC. Hier voelde ik me wel enigszins schuldig over. Als moeder ben ik snel geneigd om hem aan te kleden en dat is dus niet meer de bedoeling.
Al met al was Mary zeer tevreden over Kay. Hij vertoont nog wel peutergedrag doordat als hij zijn zin niet krijgt hij zich vol emotie op de grond werpt en begint te huilen maar dat gaat hopelijk over.
Verder vroeg ik me af of hij wel vriendjes had want veel vertelt hij niet over school. Volgens Mary stond hij in het midden wat betreft hoe aardig hij in de klas gevonden wordt. De klas vind hem dus niet vervelend maar ook niet super leuk.

U-huh, te gek die vet coole woordenschat

Sinds Kay naar school gaat zijn er een paar duidelijke aanvullingen op zijn vocabulaire merkbaar. Opeens vind hij dingen "te gek" of nog beter: "vet cool". Maar de meest typische is zijn "u-huh" (denk intonatie Elvis Presley). Als je 'm vraagt "was het leuk op school" antwoord hij "u-huh". Of "wil je meer eten?" Kay: "u-huh".

Jip en Janneke

Als Jip en Janneke zaten Vere, Elena en Kay dit weekend in hun badje te spartelen op het dakterras.

Met nieuwe ogen

De moeder van Jamilo is filmmaker en heeft een film over Jamilo gemaakt met de titel 'Met nieuwe ogen'. Vorige week kwam de film bij Holland Doc op de televisie. De film gaat over de de wereld door de ogen van een kind.
Samen met Kay hebben we via Uitzendinggemist gekeken. Kay moest erg lachen toen hij Jamilo als baby zag. Ook de beelden van Welsum kwamen hem bekend voor. Tamara had schitterend geluidsmateriaal van Jamilo gemaakt o.a. barst Jamilo in huilen uit als hij ontdekt dat hij de maan door de regen niet meer kan zien. Volgens de titel gaat de film over hoe kinderen de wereld ontdekken maar dat dekte niet helemaal de lading. Eigenlijk ging het over de verwondering van een moeder over haar kind met alle gevoelens die daarbij horen.

Op school

Vanochtend bracht ik Kay naar school. Hij had zijn matrozen mutsje en batman masker op. Ik schaamde me dood maar Kay weigerde het af te doen en we hadden haast. Aangekomen op school vroeg ik hem of hij de spullen in zijn luizenzak wilde doen. Kay weigerde. Ik werd eerst geïrriteerd en daarna boos. Ondertussen kwamen er steeds meer ouders en kinderen. Ik moest en zou die spullen in de luizenzak krijgen. Kay begon te huilen en riep boos dat ze in het bakje gingen. Ik zei dat me dat niets kon schelen, ze gingen in die luizenzak.
Opeens stond er een moeder voor me. Ze vertelde dat ze meestal niet ingreep in situaties zoals dit maar dat er in de klas inderdaad een 'niet aankomen bakje' stond. Hier gingen alle spulletjes in van de kinderen die ze mee van huis hadden genomen. De moeder wees me er fijntjes op dat ze vanaf 6 jaar niet meer dan 2 spulletjes mee mochten nemen per dag. Ik schaamde me voor de tweede keer dood die dag. Met een smoesje van 'o, bedankt.. ik heb nooit op het Montessori school gezeten' maakte ik me uit de voeten.

Pasen Welsum 2010

Jamilo en Kay liepen tijdens Pasen mee met de lampionoptocht in Welsum. De optocht ging naar een enorme stapel hout wat door de kinderen mocht worden aangestoken.

Welsum Paashaasvakantie

Tijdens de Paasvakantie was Kay bij opa en oma in Welsum. Miquette en Rob kwamen ook een aantal dagen op bezoek en hadden Jamilo meegenomen. Jamilo is het zoontje van de dochter van Miquette. Kay en Jamilo konden goed met elkaar overweg. Tot grote vreugde van Kay maakte Rob ook nog voor allebei van hout een geweer. Kay zijn vakantie kon niet meer stuk.
Nu kon ik Rob niet helemaal ongelijk geven. Hij mocht zelf in zijn jeugd absoluut niet met pistolen en geweren spelen (mijn opa en oma waren pacifisten van het eerste uur). Dit heeft resulteert in een obsessie voor wapens op latere leeftijd. Hij kon het gewoon niet laten om die jongetjes iets te geven waarvan hij wist dat ze het geweldig zouden vinden..

4 weken school

Na 4 weken school begint Kay te bekomen van de schrik. Wel blijft hij nog steeds de naschoolseopvang het leukste vinden maar het is allemaal niet meer zo nieuw en eng zoals in het begin. Hij huilt niet meer als je hem wegbrengt en komt nog wel doodmoe thuis maar is veel minder geïrriteerd.
Het naar school gaan heeft er zelfs voor gezorgd dat hij een enorme sprong voorwaarts gemaakt heeft. Zo kleed hij zich aan, is zijn woordenschat weer veel groter en eet hij eindelijk zijn bord leeg.