Koninginnedag

Van auto's kun er nooit genoeg van hebben dus gingen we op zoek. Toen Kay er op de Middenweg een paar op een kleedje zag, inclusief rubberen rijbaan, dook hij van Bendert's nek. We konden hem nog net op tijd vastpakken.
Een half uur later scoorde hij een een kartonnen boerderij (van Onno) en verschillende boeken (zijn moeder eigenlijk). Daarna moesten er nog een paar rondjes op de draaimolen op de Hogeweg gemaakt worden.
Na uitgerust te hebben zijn we ´s middags samen met Jeroen de stad in gegaan. Kay vond de drukte helemaal spannend. Zodra er een boot langs kwam met dreunmuziek en dansende ´pubers´ gooide hij zijn handen in de lucht en bewoog mee.
De draaimolen in het Vondelpark werd natuurlijk bezocht. Hij was einde van de middag zo uitgeput dat hij achter op de fiets in slaap viel. 's Avonds werden alle auto's, graafmachines en bulldozers uit zijn bed verwijderd om plaats te maken voor een piep klein kraanwagentje die dag gescoord.

Welsum

Kay in de Tipi van Rob. Op de voorgrond zijn tractor, waar niemand maar dan ook niemand (behalve hij) op mag zitten.

Wicher 65

Zie ook 2006 en 2007

Kay gaan werken

Ha, spelen op de creche en werken lijkt inderdaad wel op elkaar..Vanochtend wilde Bendert Kay naar de Pandaberen brengen. Bij het afscheid, ik ging thuis werken, gaven Kay en Bendert me een kus waarnaar Kay gelukzalig zei: Pappa gaan werken, Kay gaan werken.. daaag.

Bemoedigende woorden

Zo langzamerhand praat Kay ons de oren van de kop, z'n woordenschat lijkt elke dag groter te worden en z'n zinnen steeds langer en samenhangender. Toch was het wel vanochtend wel erg leuk dat, toen hij op het aanrecht zat en ik z'n ontbijt stond klaar te maken, hij mij op de schouder klopte en zei "goed zo papa". (Hij was duidelijk blij dat ik voldeed aan z'n wens van "kaasss op bRRood").

De Efteling

Nog nooit was ik in de Efteling geweest maar ter ere van Martijn's 30ste verjaardag moest het er toch een keer van komen. Bij aankomst zagen we al dat dit helemaal iets voor Kay was. Bijna alle attracties waren auto's, boten, draaimolens... . Zelfs in de elfengrot werd hij stil. Kay mocht sturen in een auto, in de trein zitten, in de draaimolen, op een platon de lucht in en de 3D film van het Wereldnatuurfonds bekijken.
Ikzelf was minder enthousiast. Als 'oudere jongere' kwam het park op mij behoorlijk ouderwets over. Het straalde een soort van jaren 50 reinheid uit door het geroep om 'papier hier'. Ook was het geheel minder fantasievol dan ik had gedacht. In de elfengrot gingen sommige elfen maar een beetje te bungelen, alsof ze ieder moment naar beneden zouden pletteren. Daarnaast leken ze wel heel erg veel op elkaar. Maar goed het park is voor kinderen en niet voor mij en ondanks de kou was het erg de moeite waard.


De schitterende foto's komen van Martijn !!

Weer op de pot

Vorig jaar ging Kay netjes op het potje zitten, maar sinds onze vakantie naar Italië(we waren het potje vergeten), wilde hij niet meer. De meeste kinderen worden pas na hun tweede zindelijk dus veel aandacht hadden we er niet aan gegeven. Helaas, want tegenwoordig we hebben het toch wel redelijk gehad met poep luiers.
De laatste weken is onze hoop weer wat gestegen - regelmatig gaf Kay aan dat hij bijna moest of het net had gedaan door "grote poep, Kay grote poep" te roepen. Als hij "het" dan nog niet gedaan had, zetten we 'm meteen op het potje - maar altijd zonder resultaat (als hij al het geduld op kon brengen om te blijven zitten).

Maar gisteren avond was het dan eindelijk weer zo ver, we kregen hem op de pot en hij bleef zitten. Al hebben we hem wel 'omgekocht' met de belofte van een kadootje.. Toen hij uiteindelijk opstond (door hem voortelezen bleef hij langer zitten), lag er een heel klein mini drolletje in de pot. Het begin is er dus (weer).

Nabeschouwing overgang Pandaberen

De schok van de overgang naar een andere groep begint zo langzamerhand over te gaan. Tijdens de wenperiode van 2 weken werd hij nog enigszins ontzien; Kay werd 's ochtends afgeleverd op de oude groep en werd pas na een uurtje naar de Pandaberen gebracht. Twee weken geleden veranderde dat: in plaats van de Koekiemonsters werd hij door mij direct naar de Pandaberen gebracht. En dit was niet te missen omdat de Pandaberen in een ander gebouw zitten.

Toen hij de eerste dag begon te merken dat ik zijn vertrouwde gebouw voorbij liep mompelde hij eerst zachtjes "Margot?", maar toen hij merkte dat ik echt doorliep begon hij heel luid duidelijk te maken dat hij naar z'n oude vertrouwde groep wilde. Hard huilend kwam hij binnen bij de Pandaberen.
Het brullen hield gelukkig na een tijdje op, maar vervolgens moest ik twee boeken voorlezen, met Kay puzzelen en heeft hij nog voor de hele creche staan "koken" in het speel-keukentje - waar ik allemaal bij moest blijven, want als ik maar even de indruk gaf dat ik weg zou gaan begon hij weer luid te huilen. Uiteindelijk na zo'n 3 kwartier mocht ik weg. Gelukkig zag hij er toen hij door het raam naar me zwaaide niet meer zo zielig uit en ik hoorde achteraf dat hij zich weer de hele dag prima vermaakt had.

De volgende dag was er weer protest van Kay; Margot werd weer aangeroepen en weer was hij duidelijk niet blij dat ik weg ging. Maar de "ontzetting" bij hem werd minder. Begin deze week had hij zich er duidelijk al meer bij neergelegd, en nog even en hij weet niet beter dat hij altijd in z'n nieuwe groep heeft gezeten.