Kerstmis

De kerstdagen zijn we goed doorgekomen. De eerste kerstdag kwamen Tom en Ineke samen met Martijn en Talitha eten. Naarmate iedereen binnenkwam werd Kay steeds opgewondener. Hoe hoger de berg kadootjes bij de kerstboom hoe wilder hij werd.
Na het eten konden we eindelijk beginnen met uitpakken. Talitha vertelde dat haar broertje standaard rond kerst ziek was. Ziek van de zenuwen. Gelukkig was Kay nog niet ziek.
Natuurlijk werd hij weer veel te veel verwend. Het ene legoautootje na het andere moest Bendert ter plekke in elkaar zetten. Zelfs Kay verbaasde zich over de grote hoeveelheid kado's. Zijn ouders en de rest van de familie streefde hij ruimschoots voorbij.
Ik hoop maar dat hij dit volgend jaar vergeten is want het schept bepaalde verwachtingen ... .
Tweede kerstdag gingen Kay en ik samen met Vere en Mariken naar Nijntje in het Concertgebouw. Kay en Vere gingen voor het eerst in de grote zaal en keken hun ogen uit. Kay vond het na drie kwartier wel genoeg en heeft de rest van het concert met zijn kussentje voor zijn ogen gezeten. Bij het een na laatste liedje wilde hij niet meer en gingen we in de foyer zitten. Hij vond het te druk. Na het concert haalden we Bendert op en gingen we bij Mariken en Peter gourmetten. Iets wat iedereen in geen jaren meer had gedaan. Kay en Vere aten 3 hapjes en speelden tot een uur of 8.
De volgende dag gingen we met Kay naar de voorstelling Fayette sur la Tête in Huize Frankendaal (oftewel: op loopafstand). Het ging over een pubermeisje Pip dat een lang vergeten ééndags hit van haar vader opnieuw moest gaan uitbrengen om geld te verdienen voor haar ouders die op veel te grote voet leven. Het verhaal ging een beetje aan Kay voorbij maar het was leuk om alle kamers van het huis te bekijken. We kregen champagne en eindigende in de schuur (erg mooi verbouwd) waar een waternimf van zolder kwam die zo hard en gemeen praatte dat verschillende kinderen op de voorste rij in huilen uitbarstten (Kay dit keer niet). Nadat de voorstelling was afgelopen liepen we naar huis en dronken chocolademelk.
De volgende dag gingen we naar Welsum om ook daar ook nog kerst te vieren en Kay achter te laten. Dit keer niet om lekker uit te gaan maar om zijn kamer te verplaatsen naar de voorkant van het huis.

Sneeuwballetje

Ik bracht Kay vanmorgen lopend door het park naar de crèche, hij kon het echter niet laten om een kleine sneeuwpop te maken. Toen hij echter besefte dat er geen wortel was te vinden die groot genoeg was voor de neus van de sneeuwpop, is hij maar gestopt bij het onderstuk.

Sneeuw in Welsum

Jesse

Kay en ik zijn op bezoek geweest bij Jesse. Jesse is een super cool mannetje dat heerlijk lag te slapen. We hebben van alles geprobeerd om hem wakker te krijgen. Kay heeft geroepen, zijn wieg geschommeld, hem gekieteld. Niets hielp. Meneer rekte zich nog eens even uit en sliep daarna gewoon weer verder.
De details van de bevalling zal ik jullie besparen. Het valt ook niet mee om een jongen er uit te persen. In het boekje 'Zoon! Handleiding voor moeders' (van Sinterklaas gekregen) lees ik: Zoons zijn heavy shit. Moeders van zonen leven korter dan moeders die veel dochters krijgen. Iedere zoon verkort het leven van een moeder met maar liefst 34 weken. Tenminste, bij de Saami (lappen) in de periode 1640-1870... Het is tegenwoordig natuurlijk minder zwaar maar wel zeker is dat het moeite kost om een kind op de wereld te zetten.
Nadat Kay 3 beschuit met muisjes had gegeten besloten we naar huis te gaan. Sanne viel om van de slaap.
Een link naar Goedemorgen Nederland over moeders en zonen.

Sinterklaas

In huize Naberman-Feenstra werd Sinterklaas volop gevierd dit weekend. Vrijdag was het feest bij de Pandaberen. Sinterklaas B. deed zeer zijn best. Gelukkig hadden ze de kinderen in 2 groepen verdeeld met ieder een eigen Sinterklaas waardoor Kay niets heeft gemerkt.
's Middags kwamen Filip en Cato spelen. Kay en Filip waren enorm uitgelaten. De bank werd in een zeeroversboot getransformeerd en de 2 mannetjes vertonen een bepaald sloopgedrag waar ik nog niet eerder bij stil had gestaan - ik leef zeer mee met de moeder van Pilip die 4 zoons heeft. Zowel de lamp als de poster (van New Orleans) boven het bed moesten het bijna ontgelden. Gelukkig was er Cato die de boel een beetje tot rust bracht. Het was duidelijk dat ze alle 3 enorm veel lol hadden. Die avond was Kay zo uitgeput dat hij meteen in slaap viel.

Zaterdagavond kwamen Wicher en Tineke en kreeg Kay veel te veel kadootjes. De website www.hetpuzzelwarenhuis.nl had Sinterklaas iets te enthousiast bezocht. De website zelf is verschikkelijk (hum, misschien een nieuwe klant??) maar de spullen die ze hebben zijn erg de moeite waard. Vooral het rupsenspel vind Kay geweldig.

Zondag, de dag na Sinterklaas, kreeg Kay een neefje. Jesse werd om 11 uur geboren, zoontje van Sanne en Jeroen.

Montessori

Onlangs heeft Asscher een lijst gepubliceerd met de resulaten van alle basisscholen in Amsterdam. Van de basisscholen in Watergraafsmeer doen de meesten het goed. Montessori, Dalton en WSV waren het beste. Erg veel zegt dit niet over de school. Duidelijk is dat het opleidingsniveau van de ouders nog steeds bepalend is of een kind het goed doet. Zo scoren scholen in Zeeburg, Bos en Lommer en Geuzeveld bijvoorbeeld niet goed.

Tot onze verbazing kregen we een paar weken geleden te horen dat Kay was ingeloot bij de Montessori. We hadden ons er al helemaal op ingesteld had dat hij naar de Lidwina zou gaan. Na lang overleg hebben Bendert en ik toch voor de Montessori gekozen. Het is een gok omdat we beiden niet zelf in het Montessori onderwijs gezeten hebben maar de manier waarop kinderen begeleid worden, de vrijheid en het kosmisch onderwijs - dit is een combinatie van geschiedenis, natuurkunde en biologie - deed ons besluiten deze kans aan te nemen.
Het grappige is dat Rob, de broer van mijn moeder, 70 jaar geleden op dezelfde school gezeten heeft. Ook toen al was het een Montessori school. De leidster die ik sprak tijdens het inschrijven zei meteen dat hij een keer langs mocht komen om zijn oude school te zien. Ik ben benieuwd of er veel veranderd is.

Laatst was de film 'de Onrendabelen' te zien bij de VARA. In navolging had Paul Witteman een discussieprogramma de dag erna met o.a. Dick Swaab. Hierin kwam naar voren dat al heel vroeg bepaald wordt hoe je je de rest van je leven gedraagt. Bij veel handelingen is het zelfs zo dat je denkt dat je onafhankelijk/rationeel een beslissing neemt maar deze beslissing is al vooraf genetisch bepaald. Weinig hoop dus voor kinderen die met een achterstand opgroeien.

Speelgoed

Het valt niet mee om kadootjes voor Kay te vinden. Volgens speelgoeddeskundige Marianne de Valck, eigenaar van een speelgoedadviesbureau, moeten ouders beter kijken naar de manier waarop hun kind speelt. Zelf deelt ze kinderen op basis daarvan in vier groepen in: rauwers, douwers, schouwers en bouwers. Volgens mij is Kay een douwer/bouwer.. Hij gaat op onderzoek uit en probeert van alles met zijn speelgoed. Zie ook het filmpje van deVK gemaakt door Mariken.

Vier speeltypen

Voor een kind van 4 dat opgaat in zijn doen-alsof-spel, is een trapauto, een poppenservies of een keukentje een prima cadeau. Een bordspel met ingewikkelde regels is minder geschikt - daar is een kind van die leeftijd verstandelijk simpelweg nog niet aan toe. Maar naast te kijken naar de speelontwikkeling, kan ook rekening worden gehouden met de aard van het kind en de manier waarop het speelt.

Om het wat overzichtelijker te maken, onderscheidt speelgoeddeskundige Marianne de Valck vier speeltypen:

rauwers, douwers, bouwers en schouwers.

- Een rauwer is een doener, wil actie en heeft vooral oog voor grote lijnen. Een rauwer heeft ruimte nodig, is snel enthousiast maar kan zich moeilijk lange tijd concentreren. Rauwers maak je niet blij met fröbelspul als ministeck; groot, actief en kortdurend speelgoed is wel aan hen besteed. Speelgoed dat direct reacties geeft (pistooltjes, een microfoon), speelgoed waarmee ze nadrukkelijk aanwezig zijn en kunnen laten zien wat ze in huis hebben, en speelgoed waarmee ze kunnen sjouwen, klimmen en geluiden maken.

- Douwers zijn uitvinders, puzzelaars. Ze kunnen moeite en geduld opbrengen en gaan langer door. Ze zijn origineel, kunnen goed zelfstandig spelen en willen alles leren en begrijpen. Typisch speelgoed voor een douwer zijn spelletjes waar strategie en inzicht voor nodig zijn. Ook speelgoed met veel mogelijkheden zal hen bekoren, evenals speelgoed dat hen uitdaagt tot onderzoek en uitproberen.

- Schouwers gebruiken al hun zintuigen en zijn gericht op details en uiterlijkheden. Ze houden ervan te dromen en te fantaseren, genieten van emoties en zijn vaak introvert. Schouwers zijn graag creatief met bijvoorbeeld kralen of schmink, speelgoed dat zacht, mooi, lief is of muziek maakt.

- Bouwers zijn ondernemers, regelaars. Ze zijn sociaal, praktisch en inventief: alles is bruikbaar om mee te spelen. Ze maken graag afspraken en regels. Resultaten zijn belangrijk voor bouwers. Ze houden er van verhalen na te spelen. Daarom is een kassa, een telefoon of een kist met verkleedkleren prima speelgoed voor hen.

De verdeling is globaal, benadrukt De Valck met klem. ‘Geen kind is natuurlijk hetzelfde. Toch kan deze verdeling een prima hulpmiddel zijn bij het kopen van speelgoed.’
Zie de website van j/m ouders.

Klaas komt

Waarom wordt er zo weinig geblogd door Kay's ouders? Gewoonweg omdat ze het te druk hebben met hun werk en Kay om ook nog eens aan bloggen toe te komen. Zo moest z'n vader de aankomst van Sinterklaas in Amsterdam ergens tussen "het werk direct aan de ontbijttafel" en "het werk voordat het avondeten gemaakt wordt" zien te frommelen. Maar Kay is bij de intocht van Klaas geweest.

Opzich wel mooi, hij zou komen aanvaren over de Amstel dus wij konden hem op de Berlagebrug opwachten. Eenmaal daar aangekomen bleek deze al vrijwel helemaal vol te staan. Dus mocht Kay op de nek, zodat hij tenminste nog wat kon zien. Ondertussen begon het licht te regenen en was er nog geen boot te zien, maar al snel werd het drukker op het water en was in de verte een stoomfluit te horen. Deze stoomfluit bleek tevens het startsein voor de weergoden om de kraan helemaal open te draaien - maar dat mocht de pret (niet al te veel drukken). Daar kwam de (originele stoom-)boot van Sinterklaas de bocht in de Amstel omvaren, omgeven door Pietenboten en de brug barstte uit in sinterklaas liederen (waarvan Kay's vader over het algemeen de tekst allang vergeten was). Kay vond het allemaal prima, hij zwaaide naar de pieten en de sint; de brug ging open, de boot voer er onderdoor, we renden naar de andere kant om 't ook eens van de andere kant te bekijken. Wel vroeg Kay zich af waar sint nu heen voer.

We stapten op de fiets en fietsten nog even met de stoet boten mee, maar al snel zei Kay dat hij nat was en naar huis wou. Dat deden we toen maar. Thuisgekomen waren zowel Kay als z'n vader natgeregend tot aan hun onderbroek.

Pure markt

Ieder laatste zondag van de maand is er een markt in park Frankendael, de Pure markt. Op deze markt kun je biologische hapjes eten en andere dingen kopen. Toevallig reden we er langs terug komend van het Tropenmuseum.
Na rondgelopen te hebben kwamen we een kookboeken kraampje tegen waar het kookboek 'Keet Smakelijk' verkocht werd. Het boek staat vol met tips over hoe je kinderen het beste kunt 'verleiden' in het eten van groente. Ook bevat het boek feitjes over gezond eten. Vis eten is bijvoorbeeld helemaal niet zo gezond als het Voedingscentrum suggereert. De zee is zodanig verontreinigd dat een gezonde vis bijna niet te vinden is. De schrijvers verkochten zelf het boek en door hun enthousiasme aangestoken hebben we het maar gekocht. Op de voorkant staat een konijn op een motor en het hele boek is verder vol met foto's van kleine plastic figuurtjes in een eetbare omgeving. Kay vind het een feest om het boek door te bladeren en iets te eten uit te kiezen. Nu maar hopen dat hij het ook nog opeet. We houden jullie op de hoogte... .
Een andere leuke kraam waar we het niet konden laten iets te kopen was Mingface. Hij ontwerpt tshirts. Kay loopt nu in een, veel te groot, drakentshirt rond.

Nu gaan we de financiële crisis echt voelen

De prijs voor pasta (en rijst) is omhoog gegaan.

De prijs van rijst en pasta is in Nederland in ruim anderhalf jaar tijd fors gestegen. Rijst werd tussen januari vorig jaar en september van dit jaar 22 procent duurder. Voor pasta moet 12 procent meer betaald worden

Aangezien pasta (met ketchup) zo'n beetje het enige is (naast brood) wat Kay wil eten is hij dus fors duurder in het levensonderhoud geworden.

Mobiele verzamelwoede

De laatste tijd konden we aan het einde van de dag meestal ergens een hoek van de kamer uitmesten omdat Kay daar al z'n speelgoed had verzameld. Sinds een paar dagen loopt hij echter met een klein bakje rond wat hij met een clip aan z'n broek kan hangen. Daarin draagt hij z'n verzameling mee. Natuurlijk is dit alleen klein speelgoed. Vandaag zat er in:

• 3 dobbelstenen
• de injectiespuit die hij had gekregen toen hij z'n tropen vaccinaties kreg
• z'n varkens sleutelhanger (degene die hard kan knorren en waar blauw licht uit de snuit komt als je op een knopje drukt)
• 'n mini surfboard
• z'n dobbelstenen-met-puntjes armband
• 'n mini flesje bellenblaas
• een Gogo
• 'n haarclip van z'n moeder

(en dan te bedenken dat het een doosje is van 11x3x6 cm)

Baby zijn

Kay wil tegenwoordig niets liever dan weer een baby zijn. Het begon bij het vragen naar vroeger. Hoe was ik als baby? Waarom was ik een baby? Waarom ben ik nu geen baby meer?

Bij het zien van zijn babyfoto's begint hij helemaal te stralen. Volgens de moeder van Philip is het helemaal logisch. Ook Philip wil weer een baby zijn. En laten we eerlijk zijn. Wie wil dat nu niet? Heerlijk de hele dag geknuffeld worden, zomaar eten krijgen.
Nu wil ik wat baby speelgoed gaan weggeven. Dit gaat zoals je begrijpt moeilijk. Bij het zien van zijn oude speelgoed wil Kay onmiddelijk gaan spelen. Ook hij heeft zijn herinneringen.. Voorlopig dus nog maar even wachten.

Te moe ...

Kay roept tegenwoordig dat hij "te moe" is, waarbij hij theatraal z'n onderlip naar voren steekt en z'n schouders en armen slap naar beneden laat hangen. Vanavond wilde hij niet alleen in z'n bed achter gelaten worden, want ...

... hij vond dat "hij te moe was om de monsters weg te jagen". Dus moest z'n vader naast z'n bed blijven zitten (op de gang was volgens hem ook wel goed) om de wacht te houden.

Che Guevarra

Hoe leg je aan een drie jarige uit dat Che Guevarra (die behoorlijk aan je opgedrongen wordt als je in Cuba bent) een socialistich guerilla strijder was. Nu is Kay redelijk doortrokken van het concept "samen delen, samen spelen", want dat moet hij doen als hij op de creche is. En schieten noemt hij "piewen".

Dus vatten wij de filosofie van Che als volgt samen: "Samen delen, samen spelen, anders pieuw ik."

Cuba

Van Bente kreeg ik te horen dat ze vermoed dat Kay zijn blog geëindigd is op zijn 3e. Als reden gaf ze aan dat Kay toen hij een baby was nog wel leuk was maar sinds hij is gaan praten steeds brutaler is geworden. Zo brutaal dat zijn ouders maar besloten hebben niet meer te bloggen. Niets van dit alles is waar! :-P

De afgelopen 2 weken waren we op Cuba. We bezochten Emmanuel en Anarosa. Emmanuel is het zoontje van Willem (broer van mijn vader). . Kay en Emmanuel konden, ondanks de taal, goed met elkaar opschieten. Emmanuel is 4 jaar en al een echt Cubaantje. We zijn met hem naar het strand geweest, naar het huis waar Fidel geboren is en naar een fort voor de kust bij Santiago de Cuba.
Cuba is een bizar land. Je hebt het idee dat je terug gaat naar de jaren'50 met zijn schitterende opgeknapte auto's. Ook de mooie, ongerepte natuur met witte stranden is aan te bevelen. Achter deze facade is echter de grote armoede duidelijk zichtbaar. In de winkels is bijna niets te krijgen. Toen ik boter voor Kay wilde kopen moest de koelkast met een sleutel van het slot gehaald worden. Kay en Emmanuel trokken zich niets van dit alles aan het hadden erg veel plezier. Kay werd El Primo (de neef) genoemd en leerde al snel 'Emmanuel, vien aqui' (= kom hier). Het complete reisverslag komt er binnenkort aan.

Klaar voor Vakantie

Kay is helemaal klaar voor de vakantie in Cuba, wel lijkt het er op dat z'n rugzak net zo groot is als hijzelf.

Afwas

Kay maakte zichzelf zomaar spontaan nuttig vandaag: hij deed de afwas bij z'n opa en oma. Gezien wij een afwasmachine hebben waren we stom verbaasd. Het kan niet anders dan dat hij dit vaker gedaan heeft op de creche.

Little Gym eindshow winter/lente 2009

Kay gaat iedere maandag naar de Little Gym, en vandaag was het tijd voor z'n afsluitende show voor het winter/lente seizoen. Jitske is speciaal meegekomen. Ze is erg benieuwd naar Kay's verrichtingen. Normaal deed hij prima mee met de lessen; hooguit aan het begin dat hij even niet naar binnen wilde. Maar dit keer had hij behoorlijke een recalcitrante bui (waarschijnlijk omdat alle ouders de zaal in mochten). Na enige aansporing wilde hij mee doen en liet hij toch nog zien wat hij kon.

Brandweer Welsum

Konijn op bezoek

Deze week was het konijn van Martijn op bezoek. De naam van het konijn is Bun maar we hebben hem de hele week Konijn genoemd en daar luisterde hij prima naar.

Kay moest wel nog wel het een en ander leren op konijnengebied. Het eten gooide hij lomp in het hok i.p.v. het bakje. Ook ben ik erg blij dat Konijn geen enorme wond op zijn neus heeft gekregen van de keren dat Kay het metalen dak recht naar beneden liet vallen. Het is gelukkig een konijn dat alles best vindt. Hij scharrelde van tijd tot tijd rond op de bank en is net zo nieuwsgierig als Kay.
Kay liet duidelijk merken dat hij Konijn erg leuk vond. Zo vertelde hij honderd uit over de telefoon aan Wicher en Tineke en wilde zelfs dat ze langs kwamen om Konijn te zien. Of Konijn het leuk vond weet ik niet. Aan het einde van de week had hij nogal veel haren verloren (maar dit kan komen omdat het erg warm was). In ieder geval keek hij ons gelukzalig en tevreden aan toen Martijn hem ophaalde. Ik ben op dit moment helemaal voor een permanent konijn. Bendert is nog niet overtuigd. Kay kan het allemaal niet zoveel schelen. Al vroeg hij, nadat Konijn weer was opgehaald, waar het Konijn was gebleven. Misschien gaat Martijn binnenkort weer op vakantie.

Filip-pie

Kay is erg gesteld op z'n beste vriendje Filip. Afgelopen zaterdag kwamen ze elkaar op straat tegen. Een uitgebreide omhelzing volgde. Filip gaat op maandag, donderdag en vrijdag naar de crèche en Kay op dinsdag, woensdag en donderdag. Het gevolg is dat Kay de hele week naar de donderdag toe leeft.
Vanochtend was hij erg blij om naar de crèche te gaan. Eenmaal in het halletje gooide hij z'n jas uit en, terwijl ik de jas in de luizenzak deed, rende hij naar binnen. Voor dat ik het wist kwam hij brullend naar buiten rennen en gooide hij zichzelf huilend op de grond. "FIIIILIIIP IS ER NIIEEEIEEEIEET", schreeuwde hij. Het koste daarna enige tijd (en voorlezen) voordat hij weer bedaart was en had geaccepteerd dat Filip altijd wat later komt. Nu maar hopen dat Filip ook echt vandaag komt en dat hij niet ziek is of zo: dacht ik.
Het zou leuk zijn als Kay naar dezelfde school kan als Filip. Het is sterk de vraag of dat lukt. Helaas bestaat er geen"vrije schoolkeuze" in de Watergraafsmeer. Kay is bijvoorbeeld (als 3 jarige!!!) al uitgeloot voor 1 school. Waar van de 60 beschikbare plekken, maar 2 gingen naar kinderen uit het dichtsbijzijnde postcode gebied, zonder broer(s) of zus(en) op die school. Het is dus niet zozeer "naar welke school wil ik naar mijn kind gaat", maar "welke school heeft wél plaats voor mijn kind".

Naar Leiden

Vandaag gingen we op kraambezoek bij Marjel en Christian in Leiden. Noa is een allerschattigst meisje dat Kay met grote ogen vol bewondering aankeek. Een jaar geleden had ik Noa niet op mijn schoot kunnen hebben. Van jaloezie was echter geen sprake meer. Al zei Kay na een kwartier dat de baby nu wel weer weg kon...Na eerst even in de tuin gezeten te hebben gingen we met zijn allen naar het Museum voor Volkenkunde. Daar was de tentoonstelling "Music in Motion" die we wilden zien.
Kay is auditief nogal gevoelig de laatste tijd. Muziek door elkaar was voor hem iets te veel van het goede. Hij klaagde dat iets te hard is of te veel herrie maakte.
Leuk vond hij wel het "Lucht drum spel". Als je op een bepaald vlak op de grond liep, verscheen er op de muur een projectie van jezelf met een braziliaans druminstrument, dat je kon bespelen. Dikke pret voor Kay.
Ook was hij erg onder de indruk van het metershoge voorouderbeeld uit Papua Nieuw-Ginea, dit was vooral te merken aan de vloed van "waarom"-vragen die hij hieraan besteedde. Voordat we het doorhadden was het alweer over drieën en gingen we (via de ijsboer) terug naar huis.

Naar het Zuiderzeemuseum

Op Hemelvaart besloten we naar het Zuiderzeemuseum te gaan. Door onze museumjaarkaart en omdat we voor Kay (want jonger dan 4) nog niets hoeven te betalen een stuk goedkoper dan een pretpark. Eenmaal aangekomen was het een en ander veranderd sinds Jitske (er 10 jaar geleden) en ik (zo'n 20 jaar geleden) geweest waren. De entree was een futuristisch gebouw en inplaats van het park inlopen, kwam je uit op een steiger waar een veerboot aanlegde waarmee je naar het museum voer.
We waren niet de enige; de veerboot was afgeladen en ook het park was vol. Kay vond het niet erg. Eerste stop was de palingrokerij, waar we met z'n drieën (ja, ook Kay heeft een stukje geproefd) een paling wegwerkten. Daarna door naar "de verkleedkist". Hier mocht Kay zelf uitkiezen hoe hij verkleed wilde: als Urker of Marker visser ('t werd de laatste). Hij ging meteen op z'n klompen naar buiten om de "geit" te melken (ze hadden een houten geit neergezet met een paar rubber tepels) en de boot te inspecteren.
Na te zijn omgekleed gingen we op zoek naar iets te eten; we kwamen terecht in het Hindelooper koffiehuis. Het was er druk en lawaaig, maar we hadden trek en er was een plekje vrij. Na een half uur wachten was alleen het drinken gekomen. De pannekoeken voor Jitske en Kay lieten op zich wachten. Navraag bij het personeel hielp niet veel. Het zou allemaal goed komen want "de bestelling stond in de computer". Na nog een kwartier wachten was ons geduld op en besloten we te gaan. Jitske en Kay gingen vast naar buiten en ik heb nog een poging gedaan om aan de bar te betalen, maar na tien minuten genegeerd te zijn door het personeel ben ik weggelopen.
We kwamen een oud-hollandse snoepwinkel tegen en hebben daar snoep ingeslagen ter compensatie van de gemiste pannekoeken. Ook zagen we een smid en mandenmaker in actie. Even verderop kon je een klompenbootje maken in een schuur (waar het een hels timmer-kabaal was). Dus voor 2.50 een klomp gekocht en tussen de overige timmerende vaders gaan staan terwijl Kay de zeilen bewerkte met krijt. Thuis ontdekten we dat nog het een en ander verbeterd moest worden aan het drijfvermogen. Het bootje slaat meteen om.
Rond 4 uur was het tijd om terug te gaan. We wilden namelijk op tijd thuis zijn omdat de rugdrager die ons zoveel trouwe dienst had bewezen vandaag bekeken zou worden door de nieuwe eigenaar (snif). Kay had er in gezeten tijdens onze reizen naar Italië, Gran Canaria, Egypte en Bali.
Kay heeft het nog dagen later over de boottocht en de kleine huisjes gehad waar de mensen vroeger in woonden.

Reis-tips voor verre reizen met een peuter

In navolging van onze eerdere reis-tips voor baby's, een aantal reis-tips voor peuters. Zie ook Bali en New Orleans. Kay is makkelijk in het vliegtuig, zoals de meeste kinderen die we tijdens vluchten hebben meegemaakt.

Keuze van de Bestemming
De eerste keer dat we ver weg gingen was Kay nog een baby en was hygiëne een bepalende factor. Ondertussen zijn we vlak voor z'n tweede verjaardag in Egypte geweest, en was dit niet meer iets waar we ons erg druk om maakten (zolang je maar de standaard regel "Boil it, fry it, peel it or forget it" in gedachten houd voor eten). Criterium was meer: vinden wij het leuk om naar deze bestemming te gaan en zijn er dingen waarvan we verwachten dat ons kind dat ook leuk gaat vinden.

Wel hebben we op beide bestemmingen voor een beperkt aantal accommodaties gekozen; in Bali hebben we op drie verschillende locaties gezeten en in New Orleans op twee (en dat laatste was eigenlijk alleen omdat de eerste locatie geen twee weken beschikbaar was). De keuze voor een beperkt aantal locaties is vooral om toch een bepaalde rust en continuiteit in te bouwen (en niet continue met bagage heen en weer te sjouwen).

Vergeet de vaccinaties niet
Vergeet niet om tijdig voor je op reis gaat te informeren of vaccinaties of andere voorzorgsmaatregelen nodig zijn. Wij wonen in Amsterdam en zijn hiervoor naar het tropencentrum in het AMC gegaan (in Rotterdam kan je b.v. bij de travel clinic van het havenziekenhuis terecht).

Wat gaat in de Koffer (of wordt ingecheckt als odd-size)

• Luiers
  Dit is sterk afhankelijk van hoe gevoelig de billen van de betreffende peuter zijn, zeker als je naar een warm land gaat. We hadden op Gran Canaria ervaren dat Kay niet zo goed reageerde op de locale luiers. Op Bali al veel minder dit probleem en toen we naar New Orleans gingen was hij al redelijk zindelijk, dus hadden we alleen een pak luiers voor 's nachts mee.
  
• Draadloze babyfoon
  Thuis gebruiken we de babyfoon al lang niet meer, maar op vakantie is het vaak toch handig.
  
• Potje
  Sterk afhankelijk van hoe zeer je peuter gehecht is aan een potje, naar Bali hadden we 'm nog meegenomen - naar New Orleans was dit al niet meer nodig omdat hij op de WC wil zitten.
• Autozitje
  Naar Bali hadden we geen autozitje meegenomen (door de locale bevolking waren we waarschijnlijk raar aangekeken als we dit wel hadden gedaan, aangezien zij in staat zijn om hele families op één brommer te laden), maar hadden hier af en toe toch wel wat spijt van.
  Naar de VS hadden we wel z'n autozitje mee (kon in z'n vaders flightbag bij een rugtas gepropt worden) - hier hebben we veel plezier van gehad. Vaak kan je bij autoverhuur bedrijven stoeltjes huren, maar dan moet je altijd nog maar afwachten wat je krijgt (en of ze een stoeltje beschikbaar hebben).
• (goede) anti muggen middeltjes en e.v. een klamboe
  Niet alleen dat de muggen in niet Europese landen vaak minder prettige ziekten met zich mee dragen; muggen beten zijn gewoon niet prettig.
  

Wat gaat in de Handbagagge

• Drinken
  Helaas hebben luchtvaartmaatschappijen regels wat betreft het meenemen van vloeistoffen in handbagagge. Je kunt echter altijd nog op de luchthaven zelf een literfles water kopen die dan b.v. verzegeld (als dat het geval is, niet open maken voordat je aan boord van het vliegtuig zit).
• Eten
  Plakken ontbijtkoek, gedroogde appeltjes of abrikozen, rozijnen, of andere favorieten van je peuter. Je weet nooit wanneer hij/zij honger krijgt, het zal echter niet op het moment zijn dat de stewardessen met eten komen.
  Bedenk wel dat er restricties kunnen zijn op het invoeren van fruit en/of andere etenswaren in het land van bestemming - zorg dus dat alles op is voor de landing of zorg dat je het (op het laatste moment) weg laat gooien door een stewardes.
  
• Ook peuters hebben handbagage
  Pappa en mamma hebben handbagage, dus de peuter ook - dan hoort hij/zij er helemaal bij. We hadden Kay een kleine rugtas gegeven waar hij zelf z'n voorkeursspeelgoed in mocht stoppen (natuurlijk wel even controleren; stel dat hij/zij er zaken in heeft gestopt die niet door de security check heen zouden komen).
  
• Reisliteratuur
  Ideale reis literatuur waren de mini versies van de gouden boekjes, zo konden er heel veel boekjes mee in z'n rugtas, zonder dat hij zich hieraan een breuk hoefde te tillen.

De Vliegreis

• Ieder nadeel heeft een voordeel
  Kay is ondertussen geen twee meer, dus betaal je (bij de meeste vliegtuig maatschappijen) gewoon het volle bedrag. Voordeel is wel dat je kind een eigen stoel heeft, wat op lange reizen erg prettig is; 19 kg zo'n negen uur op schoot hebben is niet fijn.
  
• Onboard entertainment is je grootste vriend
  Onze vlucht naar Bali vertrok rond 13:30, met als gevolg Kay weer niet wilde slapen (we vlogen via Hong Kong, dus we hadden dezelfde uitdaging als de vorige keer). Gelukkig was elke stoel in ons vliegtuig van Cathay Pacific voorzien van een geavanceerd entertainment systeem waar je zeer veel keuze had uit allerlei films en tv-series die je op elk gewenst moment op kon starten. Normaal zijn we er niet zo'n fan van om ons kind lange tijd voor de TV te zetten, maar als je op een 9 uur lange vlucht zit zijn we tijdelijk best bereid om onze principes opzij te zetten.
  Onze vlucht naar New Orleans werd verzorgd door Martinair, deze hebben helaas minder luxe vliegtuigen - oftewel in economy niet standaard een personal entertainment systeem. Gelukkig verhuurden ze voor €12,- wel zo'n apparaat en op een lange intercontinentale vlucht bleek dit een goede investering.
  
• Buggy mee
  Ondanks dat we zolangzamerhand zoiets hebben van "je kan prima lopen, dus doe je dat ook maar" hebben we toch de wandelwagen mee genomen. Zeker op het moment dat je met een overstap te maken hebt is deze onmisbaar. Op de terugweg vanuit Bali was Kay bijvoorbeeld een uur voor de landing in slaap gevallen, we hebben hem slapend uit het vliegtuig getild en direct in de aan de gate afgeleverde (zoals het hoort! zie verderop) gezet. Hij heeft vervolgens de drie uur die we op het vliegveld rondliepen doorgeslapen, en is ook weer slapend het vliegtuig ingegaan waar hij nog zo'n zes uur doorsliep. Zonder wandelwagen was hij absoluut op het vliegveld wakker geworden en hadden we hem waarschijnlijk ook niet zo rustig het volgende vliegtuig in gekregen.
• Buggy mee totaan de gate en weer terug aan de gate
  Onze ervaring (met Cathay Pacific en Transavia) is dat de wandelwagen meegenomen kan worden tot aan de gate, waar deze dan ingeleverd word. Vervolgens staat de wandelwagen dan weer (ook bij transfer) aan de gate na de landing.
  Helaas blijkt Martinair hier niet toe in staat te zijn op Schiphol (terwijl het op de heenvlucht naar New Orleans via Miami wel kon). Bij navraag aan de gate zei men dat buggies "gewoon op de bagaggeband" zouden komen. Nadat de laatste koffer op de bagaggeband was gerold, stond er echter nog een groot aantal ouders met kinderen te wachten. Men bleek nog een odd-size container te zijn vergeten te lossen.
  Hierover een klacht ingediend bij Martinair, maar zij beweerden dat kinderwagens nooit aan de gate op te halen waren (wat onwaar is, aangezien Transavia en Cathay Pacific wel hier toe in staat zijn).
  
• Zorg dat je iets te drinken hebt, ook na de landing
  Gezien je ook na de landing onverwacht oponthoud kan hebben (ouders met kinderen krijgen in Nederland geen voorrang), is het handig om iets te drinken achter de hand te hebben (desnoods laat je voor de landing nog even een flesje met water vullen aan boord van het vliegtuig).

De Accomodatie

• Slapen
  Verwacht niet dat er een volwaardig bed staat voor je kind. In Bali droegen ze twee extra matrassen naar binnen die op elkaar werden gelegd en in New Orleans heeft hij op een "bedstoel" geslapen. Wij hebben van Kay geen klachten gehoord.
• Niet te vaak verkassen
  Probeer niet te vaak van accomodatie te verwisselen. In Bali hebben we naast het appartementen complex, nog een paar nachten bij mensen thuis gelogeerd en een nacht op een eilandje geslapen. Op zich vond Kay dit allemaal prima, maar toch voelde je ook dat hij een bepaalde rust en continuiteit fijn vond.
  Bijkomend voordeel is dat je niet continue je koffers hoeft in te pakken.
  
• Kleine accomodaties
  Kleine accomodaties zijn vaak persoonlijker en bieden soms ongekende voordelen en service. Zo was de verhuurster van ons huisje in Kalibukbuk (Bali), ook bereid om op Kay te baby-sitten terwijl z'n ouders gingen snorkelen - een voordeel was ook dat Kay grote vriendjes was met haar zoontje.
  In New Orleans hebben we van twee verschillende Bed & Breakfasts - ook hier waren eigenaars/personeel bereid af en toe eens te baby-sitten.

Aankomst en vertrek op en van bestemming en thuis

• Vervoer
  Zorg dat zowel thuis als op de bestemming het vervoer van en naar huis, resp. de accomodatie ter plaatse geregeld is. Na een reis van ±12 uur, vonden we het erg prettig dat we ons niet druk hoefden te maken over hoe we met onszelf inclusief onze grote baal bagage naar ons vakantie verblijf moesten transporteren.
• Jet-lag bij reizen naar het oosten
  Wij reisden naar het oosten waardoor 00:00 nederlandse tijd, 07:00 locale tijd werd. Normaal als je weet dat je naar een andere tijdszone reist hou je daar rekening mee door tijdens de vlucht zo veel mogelijk te slapen. Een peuter doet dit niet en houdt jou ondertussen ook wakker. Resultaat: een wat zwaardere jetlag dan je gewend bent. Niet meteen een druk programma inplannen op de eerste dagen dus.
• Jet-lag bij reizen naar het westen
  Bij onse reis naar de VS kreeg Kay genoeg slaap op de heenreis, maar aangezien het in New Orleans zeven uur vroeger is hadden er de eerste week vooral last van dat hij heel vroeg wakker werd (rond 5 uur 's ochtends) - hier hebben we geen kant en klare oplossing voor gevonden, behalve het accepteren. Na een week is het over. Nadeel was ook dat Kay het avondeten meestal niet haalde in de eerste week, hij viel op weg naar het restaurant in slaap of zelfs vlak nadat we de bestelling geplaatst hadden. Gelukkig at hij tijdens ontbijt en lunch genoeg, dus kwam hij niets tekort.
• Voorrang dankzij een peuter
  Vaak krijgen ouders met kinderen een voorrang. In de VS werden we langs de lange rij met wachtenden voor de immigration geleid en in Indonesië werden we zelfs langs de immigration geleid terwijl een douanier alle stempels in onze paspoorten ging regelen. Ook bij het aan boord gaan van het vliegtuig krijgen ouders met kinderen vaak voorrang.
  

Eten

• Vergeet gezond (voorlopig)
  Peuters zijn vaak moeilijke eters. Gelukkig is er altijd wel iets te vinden wat ze wel lusten. Kay was op Bali soms al heel gelukkig met rijst en kroepoek. Maar ook kreeg hij vaker friet, niet omdat dit gezond was (gezond eten zou hij wel weer doen als we terug in Nederland waren), simpelweg omdat hij dit at.
• Zorg voor afleiding
  Perfect op Bali was dat we op het strand konden eten, zo konden we toch relatief lang tafelen terwijl Kay met z'n emmertje en schepje naast de tafel bezig was. Ook een goede optie was dat een aantal restaurants 's avonds een dansvoorstelling gaven (beter dan TV). Als deze mogelijkheden er niet zijn, laat hem/haar dan z'n rugzakje met speelgoed mee nemen.
  

Wat doen we op de bestemming?

• Neem je rust
  Doe (zeker) de eerste dag(en) extra rustig aan. Neem ook later in de vakantie rustdagen waarop b.v. je gewoon aan het strand gaat liggen - niet alleen je peuter heeft dit nodig, jijzelf vaak ook.
• Doe niet te veel en wees flexibel
  Verwacht dat je maar half zo veel kan doen met kind. Zorg ook dat je je niet vastpint op een (druk) programma, wees flexibel en let goed op wat voor signalen je kind afgeeft en gooi, zo nodig, het programma drastisch om. Maak je dagprogramma bijvoorbeeld zo dat je de helft optioneel maakt.
• Doe wat je (kind) leuk vind
  Doe de leuke dingen die je thuis ook als uitjes zou doen. Bezoek musea, markten, bezienswaardigheden, dierentuinen, etc. Loop niet onnodig veel (langs te drukke autowegen) en maak goed gebruik van het beschikbare vervoer (op Bali kun je prima auto's met chauffeur huren en in de VS kom je uit de voeten met een huurauto). Zorg wel dat je of een wandelwagen of een rugdrager (mits je peuter nog een beetje te tillen is) bij je hebt; je loopt nu eenmaal veel op vakantie.
  
• Leeftijdsgenootjes
  Zoek andere kinderen op. Het mooiste van Bali vond Kay waarschijnlijk het verblijf bij locale bevolking thuis, omdat hij met hun kinderen en de kinderen in de buurt kon spelen. In New Orleans vond hij de dierentuin en het kindermuseum fantastisch - weer vanwege de andere kinderen.
  Het feit dat ze niet de zelfde taal spreken is geen enkel punt; op Bali begrepen de locale kinderen en ons kind maar één woord ("Super!!") van elkaar en toch hadden ze de grootste lol.
  
• Een andere reiservaring
  Onze ervaring is dat je een land heel anders (en misschien wel meer) beleefd als je een kind bij je hebt. Het leggen van contacten gaat veel makkelijker en bovendien doe je ook nog eens dingen die minder toeristische zijn en je anders waarschijnlijk niet zou doen (en dan toch heel leuk blijken).
  

Sterk

Regelmatig roept Kay dat hij sterk is en om dat dan te demonstreren tilt hij z'n grote houten brandweerwagen op of laat hij z'n biceps zien.
Z'n biceps zitten volgens hem in z'n onderarmen. Dat komt door z'n ultra sterke voorbeeld: Popeye. De snode ouders van Kay maken graag misbruik van zijn wens om sterk te zijn. Popeye is sterk door de spinazie, spinazie is groen, dus van alle groene dingen word je sterk. Ook van de sperziebonen die hij, na dit gehoord te hebben, gisteren avond toch maar op at.

1 Meter

Vandaag Kay weer eens opgemeten (laatste keer was zo'n 4 weken geleden, en toen kwam hij tot twee meter). Hij is nu officieel 1 meter!

Waarom??

Al enige tijd worden we geteisterd door vragen die beginnen met: Waarom .. ??
Een aantal weken voor onze vakantie gingen we naar Welsum. Wicher en Tineke waren er niet en ik had achterloos op de vraag 'waarom zijn opa en oma er niet?' geantwoord dat deze naar de begrafenis van de buurman waren en zo terug zouden komen. De buurman was op 93 jarige leeftijd in zijn slaap was overleden. Het hele weekend werden we bedolven onder de vragen. Nog nooit heb ik zoveel spijt gehad van een opmerking. Waarom is de buurman dood? Wat is dood? Waarom is de buurman begraven? Waarom ligt hij onder de grond? Kan hij dan nog wel eten? Waarom hoeft hij niet meer te eten? Wat is oud? Waarom ga je dood?
In New Orleans was Kay zo onder de indruk van alles wat hij meemaakte dat de waarom-vraag naar de achtergrond verdrongen werd. Terug in Nederland begint Kay weer vragen te stellen. Vorig weekend nog, keek Kay, we waren thee aan het drinken in de tuin, dringend in mijn ogen en vroeg: waarom ben ik geboren, mamma? Het koste me moeite antwoord te geven. Natuurlijk had ik moeten zeggen 'Omdat pappa en mamma van elkaar houden' in plaats daarvan antwoordde ik dat ik dat ook niet wist maar wel erg blij was dat hij bestond. Gelukkig ging hij over op een ander onderwerp. Dat viel mee want normaal gesproken is hij niet zo gemakkelijk tevreden te stellen. We hebben nu de regel ingesteld dat hij maar 3 waarom-vragen achter elkaar mag vragen. Daarna mag hij alleen nog maar een andere vraag stellen beginnend met hoe, wat, wie.

Koninginnedag 2009

Vanochtend werd Kay wakker met de melding dat hij een trompet wilde. Dat kwam goed uit want we gingen naar de vrijmarkt. Gelukkig kwamen we, na een uur zoeken, een saxofoon tegen. Vervolgens zijn we met de fiets richting Vondelpark gegaan. Kay is nu - helemaal zelf uitgezocht - in het bezit van een spidermanbouwsel, pic max, sleepauto, kassa, auto-waterbaan, leeuw, boek 'de gruffalo' en nog wat andere spullen. Voor hem was de dag geslaagd.
Om 3 uur was hij zo moe dat hij naar huis wilde om te spelen. De hele middag heb ik spullen bij hem gekocht die hij vervolgens afrekende met zijn kassa. Alleen de saxfoon was niet te koop.

Verjaardag Wicher Welsum

Wicher was jarig dus gingen we naar Welsum. Voor Kay is Welsum altijd dolle pret. Hij heeft zijn eigen jeep, boomhut, gereedschap, werkbank en trekt bij aankomst meteen zijn overall aan. Om deze vervolgens weer uit te trekken als hij door zijn ouders opgehaald wordt.
P.S. Denk niet als je Rosina ziet 'dit paard is doodziek'. Rosina is inmiddels de 35 jaar gepasseerd en voor zover haar leeftijd dit toelaat gezond. Wicher (en Kay) maken iedere dag een emmer slobber die ze naar binnen slurpt want ze heeft niet zoveel kiezen meer waardoor ze de nogal is afgevallen.

Dag 15 & 16 - Terug naar nederland

Kay was vanochtend helemaal blij: hij ging terug naar Amsterdam. Lachend kwam hij de trap af met zijn rugzakje om. We kregen een uitgebreid ontbijt en stapten om 10 uur in de auto van Bente die ons naar het vliegveld bracht. Hier hebben we toch nog snel, voor de security check, een paar boeken, CD's en T-shirts. Na de security check zijn er in de US geen mogelijkheden meer om iets anders dan eten te kopen.

Na een korte vlucht landden we op Miami, waar we weer wat rondkeken in de aanwezige winkels. Bij het aan boord gaan zaten er nogal wat oudere Nederlanders in. Ze hadden een cruise gemaakt. Bij de eerste kreet (van blijdschap) van Kay hoorde ik naast mij de brommige opmerking "Nou, dat wordt nog leuk".
Geachte meneer van deze opmerking, u zat op stoel nummer 40E tijdens de Martinair vlucht op 24 april 2009 vanuit Miami. Ik wil u er graag op wijzen dat u uitermate onbeschoft bent. In plaats van een luidruchtig 3 jarig kind, wat niet aanwezig was op de vlucht, zat u en uw achterbuurman tot ver in de vlucht luidruchtig te kakelen. Ik heb dan ook tijdens de vlucht geen oog dicht gedaan. Uw opmerking "Nou, dat wordt nog leuk" vind ik derhalve ongepast, misplaatst en zeer onbeschoft.

We hadden weer een entertainment system gehuurd, dus Kay was weer helemaal gelukkig met Tom & Jerry en Roadrunner. Vrij snel na het eten viel hij echter in slaap en is daarmee de rest van de vlucht door gegaan.
Eenmaal geland op Schiphol stond de wandelwagen niet bij de gate. Iets wat we op onze eerdere vakanties naar Hong Kong, Gran Canaria, Egypte en Bali wel zo gewend waren. Ook op het vliegveld van Miami was de kinderwagen bij het uitstappen aanwezig. Volgens een stewardes zou deze "gewoon op de band komen". Op naar de bagageband. Toen we al onze koffers al terug hadden en de monitor aangaf dat de laatste koffer gelost was, hadden we nog steeds geen wandelwagen. Kay, en met hem alle andere kinderen van de vlucht, zaten er nu behoorlijk doorheen. Hij had dorst en had geen zin meer om te wachten. Pas na ruim een half uur dook de wandelwagen op op de odd-size band, samen met de wandelwagens van zo'n negen andere kinderen die er ook behoorlijk doorheen zaten. Gelukkig stond Tom te wachten en reden we zonder problemen naar huis.

Dag 14 - Sprookjesbrandweerwagen, kindermuseum en Roots of Music

Omdat we morgen alweer naar Nederland gaan, en we dus een lange reis voor de boeg hebben, maken we er vandaag een "Kay-dag" van.
's Ochtends rijden we, zoals je het in Amerika hoort te doen, naar het, op bijna loopafstand gelegen, park. Daar is een pretparkje: Storyland. We waren we wat te vroeg, maar na nog een rondje lopen ging het hek open. Niet dat het park echt open was, de cassiere keek ons wat verbaasd aan, keek vervolgens op haar horloge en verkocht ons, met een "what the heck" blik in haar ogen, een paar kaartjes. We waren alleen en duidelijk aan de vroege kant. Verwonderd vroeg Kay "waar zijn de kindjes?", terwijl hij het niet al te grote parkje door rende. Na een kwartier was het gedaan met de rust. Twee schoolbussen met vijfjarige schoolkinderen (+ouders) werden uitgeladen. Kay kon in ieder geval niet meer 'klagen' over het gebrek aan 'kindjes'. Storyland was licht verwaarloosd; ze hadden twee glijbanen afgesloten. Terecht bleek later. Toen een jongetje, dat zich onder de afzetting van de drakenglijbaan had doorgewurmd had, van de glijbaan af gleed kwam deze met bijna dodelijke vaart op een plaat beton af. Gelukkig had hij alleen een aantal schaafwonden en kon hij getroost worden door zijn moeder.
Ergens in een achteraf hoek stond een afgedankte brandweerauto. Een groot aantal kinderen stormden er op af. Kay was geruime tijd niet meer weg te slaan bij de slang van de brandweerauto.

Na Storyland wilden we naar het Kindermuseum gaan. Eerst bezochten we de beeldentuin waar we onderweg langs waren gekomen. Hier wilde Kay in eerste instantie niets van weten. Hij wilde naar het Kindermuseum. Gelukkig vond hij de beeldentuin toch wel leuk. Het was best mooi en nog gratis ook.
Na de beeldentuin was het op naar het Louisiana childrens museum. Volgens Sarah, die lerares was geweest, was het een goed museum, ware het niet dat het personeel een beetje bedillerig was. We merkten er weinig van, Kay kon vrij z'n gang gaan. Het museum had een beetje het midden van het Huis van Aristoteles en Nemo, zonder dat we veel personeel zagen. Begrijpelijk... ik had ergens gelezen dat 90% van het personeel na Katrina niet meer teruggekomen was.
Omdat de ouders van Kay na een uur of 3 kindermuseum wel wat anders wilden, besloten ze naar een winkelcentrum te gaan. Zowel de Lonely Planet als de TomTom gaven aan dat het dichtst bij zijnde winkelcentrum bij de Louisiana Superdome was. Eenmaal aangekomen was alleen de parkeergarage open. Het winkelcentrum was dicht en waarschijnlijk na Katrina niet meer open gegaan. Dus toen maar weer terug naar de B&B waar Kay sinaasappelsap en z'n ouders wijn op de porch dronken.

Tegen zessen kwam Bente. We gingen eerst (weer) eten bij Lola's waar Kay een demonstratie gaf van hoe je spaghetti moet eten, waarna we naar een optreden gingen van The Roots of Music. Deze marching band is door een locale musicus opgericht om kinderen uit arme gezinnen "een andere optie" te geven. De kinderen in het programma worden na school opgehaald, krijgen huiswerkbegeleiding, vervolgens is het "band-practice", waarna ze nog een maaltijd krijgen en weer thuisgebracht worden. Alles ondersteund met particuliere giften. Kay vond het duidelijk fantastisch. Al deze kinderen die muziek stonden te maken. Vooral de ritme sectie vond hij erg mooi. Toen we in Amsterdam waren stond hij opeens met z'n mini-bekkens de act van de jongens van the Roots of Music na te doen. Hij heeft het nog dagen erna over "de kinderen die muziek maken" gehad.

Aangezien het onderhand al over negenen was, was het toch echt tijd voor Kay om naar bed te gaan. We brachten hem terug naar de B&B, waar hij meteen in slaap viel. Sarah zou oppassen, zodat z'n ouders nog terug konden naar de zaal; er zouden namelijk nog andere bands optreden. Eenmaal terug in het Colton Theatre was het nog erg rustig. Na enig wachten kwamen de Como Mamas op, die met z'n drieën in accapella de zaal plat zongen. Daarna nog een optreden van de Free Agents Brass band, die toch wat minder waren dan de meeste brass bands die we de afgelopen weken hadden gezien, waarschijnlijk zijn we gewoon een beetje verwend geraakt.
Terug in de B&B waren zowel Kay als Sarah in diepe slaap.

Dag 13 - Strand, walmart en casinos

We besloten via de kust naar Biloxi te gaan. De dag stond in het teken van relaxen en een beetje rondrijden. We reden langs enorme steltwoningen en uitgestrekte 'uiterwaarden'. Onderweg maakten we een tussenstop bij Walmart en hebben we voor Kay een etch-a-sketch gekocht. Doordat we steeds iets voor hem kopen begint hij helaas steeds hebberiger te worden. Maar gezien dit geheel aan onszelf te danken is ga ik hier maar niet verder op in :-P.

In buurt van Long Beach hebben we op strand gelegen. Kay had genoeg van het in de auto zitten en wilde naar het strand en "eiste" dat we spotten zodra hij het strand zag . Het was bloedheet en na een uur op het bijna lege strand gelegen te hebben zijn we vertrokken. Door naar Biloxi waar we in een casino wat dronken en een foto maakten van Kay voor een enorme Gitaar (van het Hardrock Cafe Casino). Biloxi bestaat voornamelijk uit protserige smakeloze casinos met vooral sjagerijnige mensen. Naar onze smaak dus niet een topbestemming voor een onbezorgde vakantie. Wat verder opvalt als je zo om je heen kijkt is dat je zeer veel, zeer dikke mensen ziet. Bijna 1 op de 3 Amerikanen is te dik. Niet zomaar te dik maar veel te dik. Het vette voedsel is hier een enorm probleem. Afvallen is er dus niet bij deze vakantie.

Gelukkig gingen we snel weer weg, terug naar het hotel want die avond zou er een klassiek concert zijn in het park. Bendert kocht bij terug komst wat wijn, brood, proscuto, mozzerella, pesto en hummus. Met geleende deken gingen we het park in waar we nog wel gewaarschuwd werden niet onder de grote eikenbomen te gaan zitten omdat er rupsen uit konden vallen die behoorlijk prikten. We gingen in het gras zitten wat vrij uitzonderlijk is; amerikanen nemen tafels en stoelen met taarten en complete maaltijden mee tijdens het picknicken, en waar wij onze wijn uit plastic bekers dronken hadden zij hun dure kristal mee genomen. Wat zeer makkelijk is want je neemt alles mee in je enorme auto die je vlak naast je in het park kunt parkeren. Het concert begon en we schrokken ons kapot, het was namelijk versterkt. Daarnaast leek het wel of die Amerikanen alles wat voor 1850 verschenen is compleet negeren want de muziekkeuze had werkelijk een verschikkelijk Andre Rieu gehalte. In de pauze zijn we dan ook maar weggegaan. Het was een mooie afsluiting van onze America-wansmaak dag.