Gelukkig... Kay is naar het consultatiebureau geweest en heeft geen brilletje nodig. Zijn ogen zijn niet super goed maar ook niet super slecht.
Op school gaat het wat minder de laatste tijd. Vorige week kreeg ik van de juf de vraag of ik een afspraak in kon plannen. Ze wilde over Kay praten. Gisteren ben ik langs geweest. Ze vertelde dat Kay zich brutaal gedraagt, niet luistert en kinderen 'fysiek' benadert. Wel was ze tevreden over zijn mentale vooruitgaan. Hij maakt de meest indrukwekkende tekeningen en heeft zelfs een aantal letters in zijn laatje.
Volgens Mary in het formulier dat ik meekreeg: "Kay vindt het moeilijk om zich in anderen te verplaatsen. Hij reageert door vuisten te gebruiken".
Helemaal als een verrassing kwam dit niet. In zijn contact met vriendjes en ook met Enmanuel heb ik een paar keer meegemaakt dat hij keihard begon te huilen als hij zijn zin niet kreeg. Vorig weekend wilde Vere niet met hem spelen en begon hij haar te pesten door zand naar haar te gooien.
Voor Kay is het thuis relatief rustig doordat hij geen broertjes of zusjes heeft. Al zijn sociale vaardigheden met zijn 'peers' moet hij op school en in de speeltuin opdoen. Volgens Mary was het geen excuus. Ze gaf het advies om duidelijke grenzen te stellen. Zelf hebben ze een 'strafhoekje' op school met daarin kaarten waarop staat waarom pesten niet mag. Daarnaast zal ze wat meer tijd aan hem gaan besteden om zo uit de negatieve spiraal te komen. In de volgende 10 minutengesprekken komt ze er op terug. Pff, opvoeden valt nog niet mee.
