Harrrr harrr harrrrrr!!!!

Vorige week kregen we van de crèche een email waarin stond dat het van 16 t/m 24 februari carnaval was. Dit keer kwam het bericht op tijd, zodat we minder verkleed stress hadden dan de vorige keer. Ook hebben we zo langzamerhand een redelijke collectie verkleed spullen opgebouwd.
Kay ging verkleed als piraat. Van zijn oma had hij een piraten hoed gekregen en wij hadden een schuimrubber zwaard voor hem gevonden. We trokken z'n piraten shirt aan, knoopten een sjaal om zijn middel, zetten de hoed op en gaven hem het zwaard in handen; klaar was piraat Kay.
Vol enthousiasme ging Kay op weg naar de crèche, eenmaal aangekomen bleek dat alle andere kinderen verkleed waren .....als peuter. Niet dat dit veel afdeed aan zijn enthousiasme. Wel vroeg hij mij waarom de andere kinderen niet als piraten verkleed waren, gelukkig had Morris een trainingspak en voetbalschoenen aan dus kon ik nog zeggen dat Morris als voetballer verkleed was gekomen.

Zindelijk

Het zindelijk worden heeft een nieuwe wending genomen. Vorige week vrijdag weigerde Kay bij het opstaan om een luier aan te doen. Dat deed hij de hele dag. We gingen boodschappen doen - zonder luier, naar zwemles - zonder luier. Helemaal goed. Totdat we thuis kwamen.... die dag heb ik hem 7 keer moeten verschonen, inclusief poepluier. s' Avonds was ik helemaal uitgeput en hadden we geen schone broeken meer. Verschillende malen heb ik hem proberen uit te leggen dat het idee achter 'geen luier aandoen' is dat je vervolgens op de WC gaat zitten. Hij deed alsof hij me niet begreep.
Sinds zondag gaat het opeens goed. Kay weigerde weer zijn luier aan te doen maar ging tot onze grote verbazing op de WC zitten. Zomaar van de ene dag op de andere dag. OK, we hebben hem wel omgekocht met een Spiderman racebaan.

De groeten van Kay

Eten

Kay wilde gisteravond pas aan tafel als zijn complete legodoos + kooksetje mee ging. Veel naar binnen ging er dus niet, maar hij zat aan tafel en de moussaka van Bendert was helemaal iets voor hem vonden we. We hoopten op een goede afloop.
Nadat we bijna klaar waren en hij nog steeds geen hap naar binnen had gewerkt kwam Bendert op een idee. Bij iedere hap die Kay weigerde zei hij 'Kay je bent aan het krimpen, snel neem iets te eten want dan ga je weer groeien'. Tot onze verbazing werkte het. Helemaal toen Bendert deed alsof hij naar beneden zakte en snel zelf een hap nam om weer omhoog te gaan. Het eten ging naar binnen als koek. Met tandenpoetsen gaat het inmiddels op vergelijkbare wijze. Bendert zegt dat als hij niet zijn mond open doet zijn tanden eruit vallen - een gaatje maakte geen indru op hem. Iets wat voor Kay (en voor ons) een schrikbeeld is. Of het pedagogisch verantwoord is weten we niet. Het kan zijn dat we later aangeklaagd worden voor misleiding, mentale foltering en Guantanomobay praktijken. Het ouderschap heeft zo zijn risico's.