zondag 4 januari 2009

Een grote, dikke pannenkoek

Vanochtend viel ons oog in de PS op een poppentheater voorstelling in De Omval in Diemen ("goh, zit daar een theater"). We belden en reserveerden kaarten voor 'Een grote, dikke pannenkoek'.
Bij het vertrek naar het theater vertelde Kay dat hij het "eng" vond en TV wilde kijken (maar daar trokken wij ons natuurlijk niets van aan). We kochten hem om door te zeggen dat hij in z'n nieuwe autostoeltje mocht zitten. Deze hadden we gisteren gekocht, hij weegt inmiddels 19 kilo en begon te zwaar te worden voor de oude.
Eenmaal aangekomen in het theater, was de moeder van Morris (een van Kay's beste vriendjes van de créche) op het zelfde idee gekomen. Van Kay z'n "angst" was weinig meer te merken; in de voyer van het theater wemelde het van de spelende kinderen, en hij ging dus ook rondrennen. Toen de zaal eenmaal open ging, ging de hele horde kinderen de zaal in. Verbazing wekkend genoeg kreeg de poppenspeler (Hans Schoen) de kinderen stil. Het (overbekende) verhaal ging over een pannekoek die de pan uit sprong en niet opgegeten wilde worden. Kay zat vol aandacht te kijken, deed mee en klapte luid na afloop.
Eenmaal weer thuis wilde Kay natuurlijk .... een pannenkoek. Gelukkig hadden we er nog een paar in de koelkast liggen.