Onderweg naar school was er vandaag nog niets aan de hand; Kay had er zin in. Maar wachtend voor de deur werd hij wel erg stil. Eenmaal binnen was het duidelijk mis. Hij wilde naar huis zei hij en z'n waterlanders stonden al klaar om uit te stromen. Als afleidingsmanoeuvre eerst maar eens langs alle foto's van z'n klasgenoten gelopen aan de kapstok, om uiteindelijk bij zijn eigen kapstok uit te komen.
Dat was natuurlijk niet de bedoeling, onder luid gehuil maakte hij duidelijk dat hij echt naar huis wilde. Toen ik (toch maar) met hem in de rij voor het klaslokaal ging staan, verstopte hij zich onder mijn jas. Uiteindelijk leek hij toch naar binnen te gaan .... om nog geen 10 tellen later weer huilend naar buiten te rennen.
Het was duidelijk tijd voor "harde maatregelen" - juf Mary kwam naar buiten en nam hem onder haar arm mee naar binnen, terwijl z'n vader stilletjes wegsloop.
