Bakkum

De moeder van Cato heeft een sta-caravan op de camping bij Bakkum. Wij waren zaterdag uitgenodigd om een nachtje te komen logeren. Bij aankomst kwam Cato al van ver aanrennen luid "Kaye-pay" roepend, waarop Kay ook naar haar begon te rennen. Terwijl "de ouders" zich vooral bezig hielden met niets doen, gingen Cato en Kay in de zandbak en daarna met de waterbaan spelen. Ook gingen ze met knuffel konijn in de buggy naar de wc's om te plassen. Hierbij liep Kay vol trots achter de buggy. Toen nog even een tijdje samen in de hangmat, waarna gegeten werd (paella met chorizo, waarvan Kay voornamelijk voor de worst ging en Cato voor de rijst). Hierna ging het stel naar bed.

Midden in de nacht werd Kay wakker. Hij begon luid om z'n gele hamer te brullen. Om andere campinggasten niet wakker te maken ben ik toch nog even in het donker de deur uit gegaan. Z'n rugzak met speelgoed lag namelijk nog in de hangmat.

Grachtenfestival

Zaterdag is Kay voor de 3e keer naar het Grachtenfestival geweest. Dit keer een accordeon concert van het duo TOEAC. Het concert was niet echt voor kinderen bestemd. De concerten waar hij wel naar toe 'mocht' werden op woensdagmiddag gegeven en zowel Bendert en ik werken op die dag. Zaterdag hadden wij zoiets van 'laten we het maar eens proberen'.
Kay vond het heel erg interessant en was gelukkig stil. Het enige wat hij deed was aan een stuk door knuffelen met zijn moeder. Ik schaamde me rot voor de mensen die achter mij zaten. Blijkbaar had de muziek een zodanig effect op hem dat hij begon te neuzen, te strelen en kusjes begon te geven. Na afloop van het concert had hij een enorm rood hoofd van alle activiteiten.
Volgens Bendert was hij niet te enige. Het duo (2 meiden die hij herkende van een optreden in 'De wereld Draait Door') kon er ook wat van. Ze waren duidelijk op elkaar ingespeeld en keken vol overgave naar elkaar tijdens het concert.

Groot bed 2

Na een paar dagen zijn we toch een beetje teruggekomen op het 'nieuwe, grote bed' van Kay. Zijn we niet te snel geweest...
Kay komt veel moeilijker in slaap. Hij struint de hele verdieping af en wil minstens 3 boekjes hebben voorgelezen voordat hij eindelijk (om 9 uur) in slaap valt. Het is pijnlijk om hem te zien worstelen met zijn nieuw verworven vrijheid wat eigenlijk geen echte vrijheid is, want hij moet slapen. Gelukkig hebben Bendert en ik 'The Nanny' meerdere malen gezien en weten precies wat te doen. Zonder hem een blik waardig te keuren, leggen we hem keer op keer weer in bed.
Ook 's morgens bij het opstaan is het wennen. Bij het wakker worden roept hij nog steeds 'mamma, mamma, pappa ik wil erruit'. Inmiddels heeft hij in de gaten dat hij zelf uit het bed kan klimmen en in zijn voetenzak strompelt hij dan om half 7 naar het bed van zijn ouders om gelukzalig op de buik van zijn moeder nog even bij te komen van de nacht.

Groot bed

Op de kamer van Kay staat sinds een paar dagen een meegroei bed. Voor degene die niet weten wat dit is: het is een bed dat of 1,30 of 1,70 of 2,10 lang gemaakt kan worden.
Het oude ledikant van Kay begon een beetje klein te worden. Ook vonden we het een goed idee om onze rug wat minder te belasten - iedere ochtend 16 kilo tillen is een aanslag. Dus zijn we naar een bekende meubelzaak gegaan om een nieuw bed te kopen.
Oftewel: de komende 16 jaar krijgt hij van ons geen nieuw bed meer. Wel zijn we nu de traphekjes dicht; stel dat hij 's avonds opeens aan de wandel gaat.

Pannekoekenjam

Gisterochtend kwam Kay naar mij toe met de vraag om pannekoeken. Ik legde hem uit dat we die niet bij het ontbijt eten maar begreep de hint. Die avond werden er door Bendert pannekoeken gebakken. Tijdens het eten, waarbij Kay weigerde om aan tafel te zitten en heen en weer rende van de televisie naar zijn pannekoek op tafel, wilde hij stroop. Niet wetende wat het woord was wees hij naar de stroopfles en riep 'die, die'. Onze reactie was niet snel genoeg en Kay, ongeduldig als hij was, begon na eerst 'um, um' gezegd te hebben om 'pannekoekenjam' te roepen.

Even naar Frankrijk - dag 4

Vandaag gingen we weer terug - maar niet nadat we voor de laatste keer nog even ontbeten hadden met verse croissants. Op de provinciale wegen kon Kay zich prima vermaken met het kijken naar strobalen, etc. Eenmaal op de snelweg sloeg de vermoeidheid snel toe en viel hij in diepe slaap met z'n oogstmachine op schoot.
Pas op de periferie rond Parijs werd Kay net op tijd wakker om - dit keer dan toch - een glimp op te vangen van de Eiffeltoren (niet dat die kleine spriet ergens in de verte veel induk op 'm maakte).

Net over de Nederlandse grens gestopt om wat te eten bij Les Arcs d' Ore. Toen we terug in de auto zaten viel ons oog weer op het rode puntje op Kay's keel, wat we 's ochtends voor een wondje hadden aangezien. Het leek groter en toen ik er langs wreef viel het er af. Bij nadere bestudering van het dingetje was de schrik groot: het bleek een piep kleine teek te zijn. Gelukkig had Jitske het nummer van de doktersdienst in Amsterdam in haar telefoon staan, dus die hebben we gebeld. Dat stelde ons enigszins gerust - als de teek de ziekte van Lyme in zich had gedragen was er een rode cirkel rond de beet ontstaan en die zat er gelukkig niet. Overigens ook de dagen na thuiskomst is er geen cirkel te zien geweest en is het stipje van de beet geheel weggetrokken. Thuis gekomen op internet gezocht naar de ziekte van Lyme en de kans om het in Nederland op te lopen is groter dan in het gebied waar wij zaten. Desondanks houden het voorlopig wel in de gaten.

Even naar Frankrijk - dag 3

Vandaag gingen we naar de markt in Cosne; we zouden 's avonds weer koken en de beste plek om goede ingredienten te krijgen is de wekelijkse markt. Daar hebben we handen vol verse cantarellen en jonge franse kaas voor de perfecte paddestoelen risotto op de kop kunnen tikken. Maar ook, voor Kay, een oogstmachine; hij had namelijk nog een heleboel plas-op-de-pot kadeautjes te goed van de dag daarvoor.

Nadat we de markt gezien hadden, terug naar Briare. We hadden de dag daarvoor een crèperie gezien waar we wilden gaan lunchen. Deze zat helaas vol maar er waren gelukig meer restaurants. Wel opvallend dat het gehalte ouderen erg hoog was Geen uitdaging voor onze kleine charmeur, hij had ze binnen no time om z'n vinger gewonden.
Daarna langs de Loire gewandeld naar de "kanaal brug", via dit aquaduct de rivier overgestoken en voordat we het doorhadden waren we op een brocante (rommelmarkt) in Saint Firmin terecht gekomen.

Tegen de avond gingen we terug richting het huisje van Egge en Wietse. We hadden echter nog één probleem, we hadden wel eten kunnen kopen, maar wijn niet. Aangezien het zondag was en de winkels in Frankrijk op zondag open zijn tot 12:00, hadden we een kleine uitdaging. Gelukkig bevindt er zich rond Sancerre een groot wijngebied dus moest er vast wel ergens een wijnboer zijn die ons nog een fles wijn wilde verkopen.
Na een aantal pogingen vonden we er een die open was. Vrij snel waren we er achter dat het voor de betreffende wijnboer misschien toch beter was geweest om om 12 uur op te houden: hij had duidelijk al veel te veel van z'n eigen wijn geproeft, amper kon hij nog een fles witte van een fles rode wijn onderscheiden.
Uiteindelijk konden we de wijnboerderij toch nog met een doosje wijn verlaten. Kay had van dit alles niets mee gekregen, die was voordat we aangekomen waren al in slaap gevallen en werd pas weer wakker toen we bij Egge & Wietse aankwamen.

Even naar Frankrijk - dag 2

Midden in de nacht werden we wakker geroepen; de vreemde omgeving, de lange reis en de kou (want het was 's nachts behoorlijk afgekoeld) waren waarschijnlijk iets te veel voor Kay. We namen 'm tussen ons in op ons luchtbed. Hij sliep vervolgens heerlijk in. Jitske daarentegen had de volgende ochtend het commentaar dat "de heren" haar (samen met de kou) met hun gesnurk behoorlijk wakker hadden gehouden. Alles werd goedgemaakt doordat Egge op z'n fiets naar het nabij gelegen Henrichemont ging om verse croissants te halen.

Terwijl Egge zand en grind ging halen, waren wij begonnen met verf afkrabben - een groot aantal houten balken in het meer dan 300 jaar oude huisje hadden ooit een mooi roze kleurtje gekregen. Na een half uur kwamen we er na, weinig effectief krabben, achter dat de verf gewoon met water van de balken te wassen was. Dus voelden we ons minder bezwaard om rond 11:00 op pad te gaan.
Eerst gingen we richting Sancerre en maakten we nen tussenstop bij een locale Gaudi (net voorbij La Borne), die dankbaar gebruik had gemaakt van alle afgekeurde tegels uit Briare om z'n "achtertuin" op te vrolijken en een enorme kerk/tempel had gebouwd.

Vervolgens door naar Sancerre. Kay was intussen in slaap gevallen. Daarna door (via een mega supermarkt, want ik zou 's avonds koken) naar Briare, waar we nog wat rond gekeken hebben.

Even naar Frankrijk - dag 1

We hadden onszelf dit weekend uitgenodigd bij Egge en Wietse in hun huisje in Frankrijk. De auto was volledig vol geladen met tent (we waren gewaarschuwd door E&W dat het een beetje behelpen was omdat er nog wel e.e.a. aan moest gebeuren), zwembadje, kleding voor een week (terwijl we maar een weekend zouden blijven), speelgoed en Kay.

De heenreis was niet al te schokkend - Kay at, sliep, speelde wat, sliep wat meer (en miste zo de Eiffeltoren in de verte). Juist toen hij het allemaal een beetje gehad had met al dat snelweg rijden, konden we van de snelweg af de provinciale franse wegen op, waar hij weer genoeg te zien had (strobalen, tractors en oogstmachines). Uiteindelijk kwamen we rond vier uur aan, nadat Kay Egge gegroet had - Wietse zat in even in Nederland- en we een uitgebreide rondleiding hadden gehad in en rond het huis. Vooral de "sprookjeskamer" op de voormalige hooizolder maakte een blijvende indruk op Kay. Hij ging meteen hard aan het puzzelen met tegeltjes (afkomstig uit de "tegeltjesgroeve" in Briare).

Het werd nog leuker toen we de tent opzetten - zodra z'n bedje opgezet was wilde hij in de tent in z'n bed. Niet om te slapen natuurlijk, maar wel om te keten.
Voordat hij echt naar bed kon ging hij nog even in bad. We vonden een emmer die net groot genoeg was en nadat we wat koud water en de inhoud van twee waterkokers er in leeg gegoten hadden kon hij z'n bad in.

Kraanwagen

Voor het eerst heeft Kay een tekening gemaakt die niet alleen voor hem zelf, maar ook voor ons herkenbaar is. Duidelijk de kraanwagen van Pluk (alhoewel hij af en toe ook vind dat het een graafmachine is). Rechts (geel) staat een huis.