Exit maxicosi, Enter autostoeltje

Al een tijdje hadden we het gevoel dat de Maxi Cosi een beetje te klein begon te worden: Kay zijn voeten staken er al zo'n 2 maanden uit en z'n hoofd lag nog maar 1 cm van de bovenkant. We hebben het allemaal zo lang mogelijk uitgesteld, maar door onze 13de maand konden we in nieuwe baby-assesoires investeren. Voordat we terug reden naar huis (de autostoel is gekocht bij Brabbel) hebben we het kinderzitje gemonteerd en Kay had het duidelijk naar z'n zin; z'n perspectief op de wereld is geheel veranderd. Hiervoor zag hij alleen de lucht door de achterruit, nu kan hij om zich heen kijken.

Kay's Maxi Cosi gaat exit via Marktplaats. De meeste artikelen op Marktplaats zijn voor baby's en dat is niet voor niets. Het is de plek om spullen te vinden en te verkopen... Zo hebben we op oudejaars dag nog 2 (nieuwe) traphekjes gekocht van KiddyGuard. In de winkel 98 Euro en niet te betalen. Nu voor 60 euro per stuk, nieuw in de doos. En ook hebben we een baby toetsenboord op de kop weten te tikken voor de helft van de prijs.

42 weken

Sinds 2 dagen worden we 's morgens gewekt door een enorme misthoorn. Kay heeft het begrip tijd ontdekt en dat uit zich in het roepen van naast baba, bebe, wewe ook lang uitgerekte klanken zoals waaaaaaaaaaaa en beeeeeee, wat een oorverdovend (monotoon) geluid geeft. Helemaal als je hem opgepakt hebt kan hij behoorlijk in je oren tetteren.
Ongemerkt is Kay al weer 42 weken oud. Naast Knurretje heet hij tegenwoordig ook: zware jongen, lekkere dikzak van mamma, zeehondje, poepie, misthoorn, stinkertje en dropslurf.
Inmiddels kan hij:
- niet luisteren (vooral op het aankleedkussen en tijdens het eten)
- herrie maken op trommels en andere objecten die zich lenen voor trommelen.
- tijgeren op het bed
- het woord 'bloempje' zeggen zonder dat hij weet wat het betekent
- knuffels en kusjes geven - heel belangrijk
- staan en lopen (nog niet uit zichzelf maar dat zal niet lang op zich laten wachten)

Zelf voel ik me een stuk beter dan een week geleden. Ik ben van 2 borstvoedingen naar 1 ('s avonds) gegaan en dat bevalt goed. Al mis ik het wel 's morgens. Maar goed, het werd te zwaar..

Gaan zitten

Kay lijkt eindelijk door te hebben hoe hij vanuit op z´n buik liggen naar zitten kan komen, ik heb het hem vandaag al drie keer zien doen. De eerste keer had hij zich nog min of meer ervoor schrap gezet tegen de bank. Maar de twee keer erna had hij de bank al niet eens meer nodig (en lukte het hem zelfs op onze, toch wel gladde, houten vloer).

Dit zal waarschijnlijk wel betekenen dat hij de komende tijd wat vaker getroost moet gaan worden: het zal nog wel de nodige keren gebeuren dat het gaan zitten net niet lukt, en hij met z´n hoofd tegen het een of ander aan valt.

Kerst & Nieuwjaarsgroet

Voor al diegenen die we vergeten zijn per mail de link naar onze nieuwjaarsgoet door te sturen (of voor waar de kerstkaart te laat komt en waarvan we geen email adres hebben). Hier is de link.

Eerste herinnering

Wat zal Kay's eerste herinnering zijn. Voorlopig is het nog even wachten op het antwoord..
Nicol's eerste herinnering was - vertelde ze me gisteren aan de telefoon - dat de wereld verging. Althans dat dacht ze. In werkelijkheid was het de dokter (van 2 meter hoog en 2 meter breed) die zich over de kinderwagen boog om het kleine meiske eens goed te bekijken. Nicol (5 maanden oud) schijnt zodanig geschreeuwd te hebben dat ook haar moeder het moment zich nog feilloos kan herinneren.
Mijn eerste herinnering was zittend in de kinderstoel in de tuin van vrienden van mijn ouders. Dit echtpaar had me vergeten en zo heb ik de hele avond buiten in de kou naar de sterren kunnen kijken - filosofisch denkend dat wij daar toch maar vandaan kwamen. Pas vlak voordat Tineke en Wicher mij op kwamen halen ontdekten ze dat ik in de tuin zat en werd ik snel naar binnen gehaald. Ik moet ongeveer anderhalf jaar geweest zijn want ik kon nog niet lopen en Koosje was inmiddels geboren. Veel te jong naar het idee van Tineke om zich iets te kunnen herinneren. Nadat we eens dieper in de materie doken bleek het inderdaad waar te zijn dat het echtpaar een keer op mij gepast had. Het was net in de periode dat zij hun zoontje aan wiegendood hadden verloren en Tineke dacht dat het misschien wel een goed idee was om - als afleiding - op Jitske te passen. Niet het geval dus. Mijn eerste (traumatische) ervaring was geboren.
Bendert zijn eerste herinnering was een stuk minder traumatisch. Op zijn 3e zag hij op vakantie in Frankrijk op een berg een kanon staan. Typisch een mannen-herinnering...

Muziekles

Vandaag was Kay´s laatste muziekles van dit jaar. Nu is "muziekles" misschien een beetje groot woord, het is meer ouders (lees: vooral "moeders" - regelmatig was ik de enige man) die liedjes zingen voor en spelletjes spelen met hun babies. Je kunt natuurlijk ook niet verwachten dat je baby meteen een stuk van Chopin leert spelen (alhoewel dat voor Kay natuurlijk een klein kunstje is (uche uche)). De gemiddelde les ziet er ongeveer zo uit:

• De docente (Fabiola) begint eerst met het "goede morgen" liedje: goede morgen, goede morgen - moeders/vaders groot en kindjes klein - goede morgen, goede morgen - wat fijn dat jullie er zijn.
• Vervolgens komt een rode tas in beeld: tik-tak-tik tak wat zit er in het koffertje? tik-tak-tik tak (etc.).
• Na een paar keer ge-tik-tak haalt ze dan Koos Konijn uit de tas: Hallo, hallo, hallo, ik ben Koos Konijn. Hallo, hallo, hallo, en wie ben jij? (en dan moet de betreffende ouder de naam van het net begroette kind noemen).
• Hierna minder regelmaat, maar wel terug kerende themas:
• een lied met ballen (minder stoer als het klinkt).
• een lied met bloemen: ik geef een heel klein bloemetje, een bloemetje aan jou - omdat ik je zo lief vind, omdat ik van je hou - ik geef aan jou een bloemetje als is het wel wat klein - en ik hoop dat we nog heel lang twee dikke vriendjes zijn. (Jitske keek afgelopen zaterdag wel heel verwonderd toen Kay op zijn nieuwe vestje een bloem aanwees en duidelijke "bloempje" zei. Het is niet zo vreemd als je bedenkt dat we het "bloemetjes"-lied al heel wat keren gezongen hebben op de muziek les).
• het "wij maken muziek"-lied met trommels, belletjes of ander rammel-tuig: wij maken muziek - wij maken muziek - samen maken wij muziek muziek. Hierbij wordt dan meestal door de ouders (op de maat) mee getrommeld of gerammeld en soms door de babies (als ze daar zin in hebben) ook mee getrommeld of gerammeld (in "hun eigen tempo").
• het oude vertrouwde "op een grote paddestoel"
• een "spinnetjes"-liedje, waarbij de ouder met de hand een spinnetje nadoet dat van de grond, via het been naar het hoofd klimt en dan weer naar beneden glijdt: zachtjes, kriebelt het spinnetje - zachtjes, over je been - heel erg langzaam kriebelt hij naar boven - en, dan roetsjt ie naar benee.
• een "herfst"-lied, waarbij regen met vinger getrommel wordt nagedaan, wind door met de nagels over iets heen te strijken, bliksem door een handklap en de donder wordt uitgebeeld met getrommel met de hele hand: het regent - het regent - de aarde die wordt nat - de wind beweegt de bomen - de bomen heen en weer - de bliksem en de donder - de bliksem en de donder - ik kijk, en zie een regenboog - de bliksem en de donder - de bliksem en de donder - ik kijk, en zie een regenboog
• Heel soms had de docente haar dwarsfluit mee en speelde daar iets op; dit had aldoor een bijna hypnotisch effect op alle aanwezige babies: ze werden stil en keken en luisterden dan vol aandacht naar haar.
• Een "wasknijpermannetje & -vrouwtje" lied, waarbij aan het eind van het lied elke baby allemaal knijpers aan mouwen, schoenen, broekjes, haren, etc. hadden: wasknijpermannetje - wasknijpervrouwtje - ik heb een plannetje - luister goed - wasknijpermannetje - wasknijpervrouwtje - kijk eens wat de wasknijper doet - deze gaat aan je mouw/broek/haar/schoen/trui/etc.
  
• Verder nog liedjes over kastanjes, doekjes, blaadjes, eekhoorntjes, egeltjes, Cowboy Billy Boem, Constance die wil danse(n), etc.
  
• Als bij het thema attributen gebruikt werden, wordt er steevast afgesloten met: alle knijpers/kastanjes/blaadjes/ballen in de tas, alle knijpers/kastanjes/blaadjes/ballen in de tas, heija victoria, alle knijpers/kastanjes/blaadjes/ballen in de tas.
• Bijna iedere keer komt Koos Konijn nog even langs: dag Teije/Fee/Sylke/Kay/Josien/Veerle nu ga ik weer - het was weer gezellig - tot de volgende keer
• Als afsluiter altijd: Iedereen, iedereen gaat weer naar huis - kleine mensen, grote mensen - dikke mensen, dunne mensen - iedereen, iedereen gaat weer naar huis.

In januari begint een nieuwe cursus. Misschien schrijven we Kay weer in. Maar dan is het hopelijk wel wat later, want ´t begon om 9:00 en dat is toch wel erg vroeg op een zaterdag.

Consultatieburo (9mnd)

Nu Kay weer beter is ben ik samen met Tineke (die 2,5 dagen heeft opgepast) te voet naar het consultatieburo gegaan. Een wandelingetje van ongeveer 20 min. Aangekomen waren we niet alleen. Bij het aankleedkussen stond, of liever gezegd hing op de schouder van haar vader, een allerliefst kindje dat net ontdekt had dat ze kon zwaaien. Kay was meteen in de ban van haar grote ogen en onder het luid uitslaken van vreugde kreetjes (hij was natuurlijk nogal alleen geweest doordat hij de afgelopen dagen in quarantaine had doorgemaakt) wilde hij zich uit mijn armen loswrikken om haar te ontmoeten.
Nadat het meisje bij de arts was geweest stormde de vader op ons af om Kay en Kira kennis te laten maken. Kira keek Kay in eerste instantie een beetje bang aan maar nadat hij nogmaals breed naar haar gelachen had gaf hij haar zomaar een enorme 'hug'. De vader gebaarde dat de moeder dichterbij moest komen en Kay raakte helemaal opdreef en sloeg opnieuw zijn armen om haar heen, waarbij het net leek alsof hij haar ook nog wilde zoenen.
Al met al is het overduidelijk dat onze 'grote verleider' weer helemaal beter is. Bij de arts ging het al niet veel beter. Ook zij begon schaapachtig te lachen bij het zien van Kay.
Kay is nu: 10,1 kg, 73,5 cm lang en heeft een hoofdomtrek van 46,5 cm. In vergelijking met de vorige keer (2 mnd geleden) was de groei niet spectaculair (10 kg, 73 en 46,1 cm). Of liever gezegd: bijna niet gegroeid. Ik vroeg bezorgd af of het misschien door zijn ziekte kwam. Zijn allerliefste knuffel buikje was de afgelopen week zichtbaar geslonken in een plat afdakje (ik begijp nu waarom babies zo dik zijn - stel dat ze ziek worden). Maar ik hoefde me geen zorgen te maken. Met Kay was alles OK. Ook het loensen was geen echt probleem en volgens Tineke zit hij constant aan zijn rechter oortje wat ook niets bijzonders was. Opgelucht gingen we weer naar huis.
Thuis gekomen ben ik meteen in bed gedoken. Sinds Kay beter is ben ik weer eens ziek. Ook iets wat je van te voren niet verteld wordt. Het eerste jaar schijnt niet alleen je kind maar ook jij continue ziek te zijn.

Zwaar weekend

Vrijdag was Kay ziek, zaterdag veel op hem gelet en leek hij aan de beterende hand. Maar vandaag (zondag) rond 5 uur werd hij weer kortademig en had hij weer 39,6 graden koorts. Deze keer hebben we geen moment getwijfeld en zijn we begonnen met de antibiotica. Gelukkig ligt hij nu (rustig ademend) te slapen. Zonder omwegen was het een enorm stress weekend.

!! Nieuwe wereldburger: Quin !!

Vorige week zaterdag reed ik naar Joan en Zeger en dacht in de auto na over mijn bevalling. Joan was namelijk hoog zwanger. Aan de ene kant is het mooi om die 'oerkracht' te ervaren. Het heeft iets wezenlijks, puurs en instinctiefs. Aan de andere kant is het zo pijnlijk en voel je je zo hulpeloos en afschuwelijk. Iedere vrouw die zegt dat het wel meeviel liegt. En iedere vorm van pijnbestrijding is alleen maar meegenomen.

Deze zondag ging ik op kraamvisite (zonder Kay, die toch wel weer wat ziekig was, en Bendert). Maandagochtend was Joan (eindelijk) bevallen van Quin. Hij werd geboren na 3 dagen/nachten pijnlijke voorweëen, met een -nood- keizersnee..
Zeger vertelde dat de verloskundige in eerste instantie pas wilde komen als de weëen om de 4 minuten waren. Wat bij Joan niet het geval was. Op het allerlaatste moment mochten ze naar het ziekenhuis. Als ze een half uur later waren gegaan was het waarschijnlijk te laat geweest.
Ook tijdens mijn bevalling ervoer ik de verloskundige niet als een kundig persoon. Ik kreeg een assistente op bezoek die 'per ongeluk' de verkeerde doptone had meegenomen (en gebruikt had terwijl ik in bad zat, terwijl deze niet geschikt was voor onderwater). Tijdens het opvangen van de weëen voelde ik me zeer ongemakkelijk met haar in mijn buurt. Ik had ik het gevoel dat ze achter mijn rug om liep te lachen om mijn gesteun en gekreun.
Voor mij is (zoals nu ook weer gebleken) een bevalling een te belangrijk moment om zomaar door een verloskundige te laten doen. Ondanks alle romantiek van de vroedvrouwen-maffia.
Daarnaast vind ik het onbegrijpelijk dat de medische wetenschap niet kan 'voorspellen' wie een makkelijke bevalling zal krijgen en wie niet. Duizenden vrouwen bevallen in Nederland, miljoenen in de wereld. Is er dan niet 1 onderzoeker die vooraf wetenschappelijk kan bepalen welke symptonen van belang zijn om een bevalling zo goed mogelijk te laten verlopen.

Ziek

Kay had op woensdag en donderdag wat verhoging vanwege die tandjes. Op vrijdag middag bleek hij opeens rond 5 uur 's middags 39,6°C koorts te hebben. De hele dag had hij geslapen en tegen de avond werd hij ontzettend slap, at hij amper en zelfs lachen deed hij niet meer. Na eerst gebeld te hebben met de dokterscentrale (de huisarts stopt met werken om 5 uur) werd ons toch maar aangeraden om even langs de artsenpost aan de Insulindeweg te gaan.
Even over half 7 laadden we Kay in de auto, om er daar achter te komen dat het nummer dat we in de haast hadden opgeschreven verkeerd bleek te zijn - we waren een beetje van slag door Kay. Dus snel weer gebeld, de auto gekeerd en 100 huisnummers terug gereden. Kay uitgeladen, wachtkamer in en (voor onze beurt, want degenen die voor ons waren in de wachtkamer vonden dat een klein kind voor hoort te gaan (hulde!)) bij een dokter aangeschoven.
Volgens de dokter was het niet noodzakelijk, maar wel verstanding om Kay een antibiotica kuur te geven, want hij hoorde wat geruis in z'n longetjes. Kay werd met deze woorden, officieel - voor het eerst in zijn leven - 'ziek' verkaard.
Nog even geïnformeerd waar de dienstdoende nachtapotheek was ("links af, bocht volgen"), die wij vervolgens niet konden vinden, waarna we toch maar naar huis zijn gereden. Thuis Kay afgezet, het precieze adres opgezocht van de apotheek en op de fiets gesprongen.
Bij de apotheek bleek Kay niet het enige kind te zijn met last van z'n luchtwegen, de man na mij was voor zijn kleinkind precies hetzelfde recept aan het halen. Met medicijnen in de hand snel terug gefietst naar huis. Ondertussen was Kay echter al in slaap gevallen (en ook niet zo warm meer), we hadden toen zo iets van "we laten 'm maar even slapen en als de koorts weer stijgt beginnen we pas met behandeling (want de kuur moet je dan ook helemaal af maken)".
's Avonds voor het slapen gaan nog Kay's voorhoofd gevoeld.
Zaterdag ochtend werd Kay rond 7:30 wakker. Van z'n pap wou hij niet zo veel weten, maar de borstvoeding ging er goed in. Z'n temperatuur was 37,8°C, dus al een stuk beter als de dag ervoor en hij was al weer een stuk actiever (alhoewel hij niet naar z'n een-na-laatste muziek les is gegaan). We hebben de antibiotica maar weer uitgesteld. Gelukkig zagen we Kay in de loop van de dag steeds meer opknappen: hij is weer actief, eet weer redelijk, heeft weer babbels en lacht weer. Het lijkt er steeds meer op dat hij er gewoon helemaal vanzelf bovenop begint te komen.

Cadeautje

Nu weten we waarom Kay vandaag een beetje koortsig en dreinerig is: we hebben net ontdekt dat z´n eerste tandje begint door te komen!

Kay is 9 maanden

Kay is vandaag 9 maanden oud, maar een beetje grieperig. Dus geen wild feestje dit keer en extra vroeg van de creché naar huis en vooral veel slapen.

Grijpmonster

We hebben op strategische plaatsen in de kamer baricades opgeworpen; voor de ene geluidsbox een stoel, voor de andere box een speeltuig van Kay, voor de ficus een paar grote kussens en voor de kast het keyboard. Terwijl ik dit stuk zit te schrijven heeft Kay ontdekt hoe hij een van onze stoelen kan "slopen", dus moet er weer ingegrepen worden ....

Hoe lief en schattig Kay ook lijkt, hoe vrolijk hij naar iedereen ook lacht, schijn bedriegt: sinds hij kan kruipen is niets meer veilig! Hij is veranderd in een grijpmonster dat zich van DVD collectie, naar krant, naar stereo installatie, naar keuken, naar afstandbediening, naar kamerplant, naar huiskamerdeur tijgert. Nou ja tijgert, zich verplaatst als een mank zeehondje. Als hij daar dan is wil hij overal aan zitten; een groot deel van de DVDs heeft inmiddels uit de kast gelegen (gelukkig weet hij nog niet hoe hij DVD doosjes open moet krijgen). Als we de huiskamer in lopen moeten we oppassen dat hij niet net achter de deur is gaan liggen. Gisteren had hij nog bijna een lamp naar beneden getrokken. Blijkbaar kon hij ondanks de barricades toch met z´n friemelvingertjes bij het snoer komen. Hem in de box leggen helpt meestal maar even, hij begint binnen de kortste keren te protesteren (vaak nog voor z´n rug de bodem van de box geraakt heeft). De box is voor kleine babies en dat is Kay al lang niet meer.

(Verder is hij overigens nog steeds een schatje als op ´m gepast wordt of als hij ergens op bezoek is, het lijkt er op dat hij dit alleen in het huis van z´n ouders doet als alleen z´n ouders er bij zijn).

2e post-zwangerschapscursus happening

Zondag was de 2e post-zwangerschaps happening. Vaders waren dit keer ook meegekomen.

Het is erg grappig om de babies steeds groter te zien worden. Fee is al een echt klein tantetje met een eigen wil en Emmi is een absolute lieverd, gek op de gekke geluiden van haar vader. Terwijl Fee al kruip, teigert ons manke zeehondje er lustig op los.

Zwaaien

Als je naar Kay zwaait, zwaait hij sinds een week ook terug. Als hij daar zin in heeft tenminste (en als YouTube er zin in heeft, want het uploaden lijkt nog niet helemaal gelukt).

Vergist

Enige weken geleden meldde ik dat Kay zijn eerste woordje 'ete' was. Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat ik te voorbarig ben geweest. Kay is duidelijk niet het super intelligente kind waar iedere ouder (ook ik) heimelijk van droomt. Die hele week zei hij bij alles wat hij deed 'ete-ete'. Vervolgens ging hij de week daarna over op 'pa-pa', 'pa-pa'. Ook niet iets waar ik erg gelukkig van werd - hum, ik had natuurlijk 'ma-ma' willen horen. Deze week heeft hij geen uitgesproken voorkeur voor bepaalde klanken. Mocht hij komende weken toch tot inzicht komen en zijn we in staat hem het woord 'zakgeld' te leren zullen we dit natuurlijk onmiddelijk gaan melden bij de redactie van ikvader.nl.

Klassefoto

Laatst melden we al dat er schoolfoto's van Kay waren genomen. Daar hoort natuurlijk ook een klassefoto bij. Vind Kay op onderstaande foto en maak kans op een meet-'n'-greet met de enige echte Kay ;-)
De leidsters op de foto (van links naar rechts) zijn Conny, Jo-Anne en Margot.

Kay gaat vooruit

Dit begint toch wel heel erg op kruipen te lijken.

Kay's nichtje op bezoek

Vandaag was Kay's nichtje Lianne op bezoek (o ja, en Elles en Marcel waren er ook; zo gaat dat als je een kind hebt. Wij horen ook regelmatig dat "Kay op bezoek komt"). Kay moest na vertrek van Lianne toch wel toegeven dat het allemaal erg gezellig, en intensief was. Hij heeft vervolgens twee uur lang diep liggen slapen. Voor meer foto's

Op ieder potje past een babytje

Gisteren wou het nog niet zo lukken met Kay op de pot, vooral omdat we hem er net te laat op hadden gezet. Maar vandaag waren we er wel op tijd bij, met als resultaat iets wat ik niet nader zal beschrijven, in de pot lag.

Overigens even snel wat gesurft en toch steeds meer tot de conclusie gekomen: babies krijg je niet zindelijk. Op de ene site een min of meer "wetenschappelijk" verhaal waarin toch vooral gezegd wordt dat je zinderlijkheid niet mag forceren en dat peuters (dus geen babies) zich bewust moeten worden van de signalen van hun lichaam. Op een andere site worden drie duidelijke criteria gesteld waar een kind "aan moet voldoen" wil het zindelijk kunnen worden: het moet iets kunnen, het moet iets willen en het moet iets begrijpen. Nu kan en wil Kay vanalles, maar of hij ook echt begrijpt wat hij wil blijft voorlopig nog de vraag. Weer een andere site geeft ervaringscijfers van ouders, en die liggen zo rond de 2,5 tot 3 jaar.

Dan eindelijk een site gevonden over "infant potty training", eigenlijk ook een grote reclamesite; en ook nog doorspekt van idealisme. Ze zeggen dat een ouder tenminste de eerste 1 of 2 jaren alleen voor de baby zorgen. Vooral de foto's van het "babies vasthouden om zich te ontlasten" gingen me op een gegeven moment toch wat tegenstaan (maar goed dat Kay al wel kan blijven zitten op de pot). Ook bij ouders online nog een artikel over "je baby op het potje" gevonden, maar ook hier is het weer een commerciëel artikel. Wat echter wel te lezen staat in dit artikel is dat de oude dr. Spock aan raade om pas met zindelijkheidstraining te beginnen: "in de tweede helft van het tweede jaar".

Voorlopige conclusie: onzin of niet, we zetten Kay 's ochtends gewoon op de pot.

Ceci n'est pas un bébé

Vandaag - voor het eerst sinds maanden - een dagje onvervalste cultuur 'gedaan'; we gingen met z'n drieën naar Rotterdam en hebben daar de Kunsthal en het Boijmans bezocht. In de Kunsthal begonnen we met een "toegankelijke" tentoonstelling van een aantal gerobotiseerde Dino's (het gebrul van de grote poppen maakte Kay absoluut niet bang, hij keek eerder erg geïnteresseerd). Vervolgens werd het al wat heftiger met het werk van Henry Moore, dat was nogal slaapverwekkend volgens Kay. Daarna door naar het Boijmans. Waar hij voor het eerst van z'n leven geconfronteerd met Dali, een zaal verder al met Hieronimus Bosch en niet lang daarna met René Magritte. Kay had natuurlijk wel weer constant aandacht van de vrouwen, vooral die van rond de vijftig (veel baby-meisjes waren er niet te bekennen). Wat wel opvies was dat hij zowel in de Kunsthal als in het Boijmans een van de weinige kinderen was, terwijl hij toch wel erg geinteresseerd op de schilderijen reageerde omdat de schilderijen vaak groot en kleurrijk zijn. Kinderen onder de 6 mogen zelfs nog gratis.

Kay kan de pot op

Als Kay een kop trekt zoals op de foto hiernaast dan weten we meestal wel hoe laat het is: tijd om de neus dicht te knijpen en de luier te verwisselen! Jitske had in de Viva gelezen dat babies met 6 maanden al zindelijk kunnen zijn en heeft dus de afgelopen week in een optimistische bui en een potje aangeschaft. Toen hij vanochtend weer zo'n gezicht trok dachten we: "dit is onze kans, we zetten hem op de pot". Snel het potje gepakt, z'n broek uit, romper open en luier af, maar het kwaad bleek alweer geschied. Toch hebben we hem nog maar op het potje gezet met de gedachte "je weet nooit, misschien komt er nog wel meer". Er kwam echter niets meer, wel weten we nu dat hij redelijk rustig op het potje blijft zitten en er niet meteen afvalt. We proberen het binnenkort nog maar eens, maar dan wel op het juiste moment.

Het oor van Kay

Gisteren melden we nog dat Kay´s oor dankzij de muggen nogal opgezwollen was. Om Kay´s vaste fans gerust te stellen: vandaag ziet z´n oor er weer bijna normaal uit.

Kay is 8 maanden

Eten

Wicher en Tineke waren de getuigen .. Niet mamma of pappa is Kay's eerste woordje maar: ETEN.. (Bendert en ik waren enigszins telleurgesteld, dat wel). In Welsum begon Kay afgelopen zaterdag opeens, spontaan 'ete', 'ete' te roepen op het moment dat ik in gesprek was met Tineke en Kay op mijn arm zat. Waarschijnlijk heeft hij het geleerd op het kdv waar hij iedere ochtend aan tafel een fruithapje krijgt..

De muggen vinden Kay nog steeds lekker

Door het warme weer (lang leve het broeikaseffect) van de laatste tijd zijn er zelfs nu in November nog muggen. We hadden al eerder vastgesteld dat de muggen Kay erg smakelijk vinden, alleen hebben ze hem nu wel heel ongelukkig te pakken gehad: ze hebben hem in z'n oor gestoken waardoor z'n rechter oor anderhalf keer zo groot lijkt als z'n linker oor en nu opeens ook een flapoor is. Hieronder links z'n normale linker oor en rechts z'n opgezette rechter oor.















Vanavond hem dus maar weer onder de klamboe te slapen gelegd en met de mug hebben we zonder pardon afgerekend!

10 Kilo!

Afgelopen week had Kay weer een afspraak bij het consultatie bureau. Het was wat voorspelbaar: hij was weer enorm gegroeid en is nu 73 cm en 10 kilo.

Ook kregen we nieuwe instructies voor het diëet. Het is niet langer, om te beginnen, een amuse van melk, gevolgd door een soep van melk, een hoofdgerecht bestaande uit licht geschudde melk, melk toe en als afsluiter een kopje melk met een wolkje melk erin.
Was hij een maand geleden voorzichtig overgestapt op 1x per dag een fruithapje en 1x per dag een groente prutje (met vooral toch veel melk voor af, tussen door en achter af). Nu is het van de ene op de andere dag 's ochtends pap (ok, zit ook melk in) - gevolgd door borstvoeding, rond een uur of 10 een fruithapje, dan tijdens de lunch om 12 uur een boterham met appelstroop of smeerkaas (waarvan je de stukjes in z'n wang gedaan moeten worden) en een fles melk. Om een uur of 3 's middags mag hij wat water en een soepstengel. 's Avonds is het "mee eten", maar dan nog wel goed geprakt en zonder zout en nog vlak voor het slapen gaan een borstvoeding.

Aan zijn gezichtsuitdrukkingen te zien tijdens het eten is het niet alleen wennen voor ons...

Spieter spatter spater

Als Kay tegenwoordig in bad gaat, gaan wij onder de douche.

Boer Kay

Het weekend zijn we bij opa & oma in Welsum geweest. Op het "boerenland" wordt hard gewerkt dus werd Kay (weer eens) als boertje verkleed door zijn moeder en oma (het petje heeft hij vaker gedragen).

Kayboutertjes bestaan

Wij zijn nogal sceptisch en geloven niet in sprookjes, maar tijdens een wandeling in de bossen bij Heerde hebben wij toch een kaybouter op de foto vast weten te leggen. Hij vroeg ons of wij toevallig wisten waar Rien Poortvliet tegenwoordig woont, want daar had hij samen met Paulus en Pinkeltje nog een appeltje mee te schillen qua royalties. Dat moest dan wel een route zijn waarbij hij niet langs de woning van Hans Teeuwen zou komen, want dat vond hij een engerd.

Bovendien wou hij zich ook nog distantiëren van de man die zich voor kabouter uitgeeft onder de naam "Plop", dit is volgens hem een goedkope imitator; geen enkele zichzelf respecterende kabouter zal ooit een muts met twee punten en belletjes dragen (zelfs niet als ze uit België komen). Hij had zelfs uit betrouwbare bron vernomen dat deze "Kabouter P." in het ware leven ruim boven de 1 meter uit kwam wat toch wel erg onpraktisch is als je in een paddestoel zou wonen.

Blauwe liezen

Een waarschuwing aan iedereen met een babybjörn en een baby die goed (naar achteren) kan schoppen: het kan een ware aanslag zijn op je liezen (en als je echt pech hebt als man ook op andere zaken, maar dat is me tot noch toe bespaard gebleven).

Schoolfoto

Ok, geef toe, Kay gaat nog niet naar school, maar als je "schoolfoto" zegt weet iedereen tenminste waar het over gaat. De groepsfoto moeten we nog bestellen, en bijbestellen kan ook nog (hint aan de grootouders), maar dan moeten we dat wel voor 26 Oktober weten.

Chapi Chapo

Als Jitske aan gaat geven wat haar favoriete kinder TV serie was, ga ik natuurlijk ook een selectie maken. Meen me zelfs vaag te herrinneren dat ze vroeger koekjes in de vorm van Chapi en Chapo verkochten (de commercie is van alle tijden).

Zitten en staan

Zo langzamerhand kan Kay al heel behoorlijk zitten, alhoewel we wel in de buurt moeten blijven omdat hij nog wel eens door een onverwachte beweging achterover wil vallen. Ook staan lukt, maar voorlopig nog niet zonder vals te spelen en alleen als we hem zelf rechtop zetten.

Op de fiets

Laat dit het consultatiebureau maar weer niet zien, officiëel mag je een kind pas vanaf een maand of 9 pas in een fietszitje zitten. Maar het was de laatste warme dag van het jaar en we hebben rustig aan gedaan (en Kay vond het helemaal te gek).

Op de bank

Mental note

Voorlopig zijn we genoodzaakt onze originele Gutenbergbijbel, Dode Zeerollen en collectie tekeningen van Leonardo da Vinci uit de buurt van Kay houden.. de waarschuwing is duidelijk!

Beertje Colargol

Een leuke site die ik vandaag tegenkwam is kindertv. Vooral beertje Colargol kan ik me nog goed herinneren. Het waren nogal 'zielige' verhaaltjes. Volgens Tineke ging ik altijd huilen als ik een aflevering op tv gezien had... toch ben ik er nog steeds helemaal fan van :-) !!.

Het liedje is te beluiseren op deze site, en ook in Wikipedia komt de beer al voor, en hier nog veel meer screenshots (in het Engels heete hij 'Barnaby the Bear').

Beertje Colargol

Ik ben beertje Colargol
Beertje dat kan zingen
Trala do re mi fa sol
'k Dans erbij , het is te dol

Ik beleef zoveel
Lach en huil en leer en speel
Met mijn fluitefluit
Blaas ik elk verhaaltje uit
Twiet-twiet, twiet-twiet, twiet-twiet

Kleutertjes nu opgelet
Nu gaat het beginnen
Trala do re mi fa sol
Ik ben beertje Colargol

Druk weekend

Afgelopen vrijdag kwam neef Ruben op bezoek samen met zijn 2 kinderen. Het was erg grappig om mijn neef, die ik 15 jaar geleden voor het laatst had gesproken, als huisvader te zien. Ondanks dat Kay een beetje te jong was om echt met Indio en Bebelle te spelen (Bebelle is 13 maanden) was hij helemaal in zijn element door alle aandacht. Toen Bebelle hem zelfs - zonder dat we er erg in hadden - de afstandbediening kwam brengen was het ijs gebroken.. Blijkbaar is Kay niet de enige met een obsessie voor knopjes...
Zaterdagochtend ging Bendert met Kay voor het eerst naar babymuziekles! Zie: http://www.muziekschoolamsterdam.nl/. De muziekles was afgestemd op het weer. Liedjes die gezongen werden waren: 'blaadjes zweven in het rond' en 'het regent - het regent, de daken worden nat..' Kay was zo onder de indruk dat hij na de les als een blok in slaap viel en pas in de middag weer wakker werd.
Die middag begon Kay een beetje druilerig te worden en wilde steeds maar opgepakt worden - hij begint (vermoeden we) tandjes te krijgen. Als ik hem troostte dan legde hij zijn hoofdje tegen mij aan - heel lief. Het voelde net alsof ik een echte moeder was (haha).. Desondanks hoop ik dat het snel over is. Als ik zie in wat voor tempo die tandjes erdoor komen - ik zie nog steeds geen tand - dan vermoed ik dat we de komende weken er nog wel mee bezig zijn!

2 maanden aan het werk

Inmiddels ben ik ruim 2 maanden weer aan het werk en het valt niet mee... De eerste maand droomde ik zo'n beetje iedere nacht dat Kay uit het raam viel, van de trap pletterde of onder de tram kwam.. Waarschijnlijk zit de natuur zodanig in elkaar dat de moeder geacht wordt bij haar baby te blijven. Opzich kan ik het me wel voorstellen. Kay is geen girafje of olifantje dat zodra het geboren wordt kan lopen. Hij kan eigenlijk nog helemaal niets dan met zijn armen en beentjes zwaaien en lachen.
Kay is ondertussen modder vet aan het worden - 2 weken geleden woog hij al 9,2 kilo en dat is alleen maar meer geworden!! En ik (of liever gezegd mijn rug) merk het vooral bij het optillen. Sinds 2 weken krijgt hij nog maar 2x borstvoeding zodat ik niet meer hoef te kolven tijdens het werk. Het was, vooral in het begin raar om opeens een fles klaar te maken maar het went snel en ik voel me een stuk beter - borstvoeding kost veel meer energie dan je denkt. Een keerzijde van het stoppen is dat ik de dagelijkse sessies in de 'arboruimte' mis, we hadden altijd enorm veel lol tijdens het kolven. Daarnaast word ik ook weer dikker. Tijd om te sporten dus !! Als ik uit mijn werk kom val ik alleen nog wel doodmoe op de bank.. maar dat mag geen excuses zijn..

Kay is 7 maanden

Wie kijkt er eigenlijk naar deze blog?

Een paar weken geleden heb ik een hit-counter toegevoegd aan de blog. Zoals verwacht zien we vaak hits van de grootouders :-).
Maar wat blijkt, vanuit de hele wereld krijgen we hits. Zo hebben we al bezoekers uit België, Duitsland, Argentinië, Turkije, Brazillië, Groot-Britannië, de USA, India, Taiwan, Zuid-Afrika en Japan gehad. Binnen Nederland krijgen we af en toe directe hits die we al helemaal niet kunnen plaatsen (uit Hellevoetsluis bijvoorbeeld en toch zocht deze op "bendert jitske" en vond deze blog).

Vaak komen de bezoekers binnen via google. De meest populaire zoekterm waarmee de blog wordt gevonden is "zwangerschapsbuik", maar ook wordt deze blog gevonden met "jitske naberman" (daar wordt o.a. naar gezocht door de nieuwe collega's van Jitske, vermoed ik), "bevallingsbad", "babymassage", "babyzwemen amstelveen", "droge luier", "babybjorn op de fiets", "puckenuk.nl", "overtijd geboren", "kay benke" (dat moet de buurvrouw geweest zijn), "wicher naberman" en (toch wel de meest vreemde) "hoewhee" (en deze wordt alleen in Zuid Amerikaanse landen ingetypt).

Hoe kom ik van A naar B

Had Kay net vorige week het (naar achter) buikschuven ontdekt, heb ik 'm afgelopen zaterdag onder het tafeltje waar de TV en stereo op staat vandaan moeten vissen. Hij weet nu dus ook dat je door je van je rug, op je buik, naar je rug en weer op je buik te draaien ergens kunt komen.
In plaats van proberen in de richting van zijn moeder te draaien (iets wat ik bijvoorbeeld zou doen), gaat Kay's interesse duidelijk uit naar knopjes (en andere dingen waar hij niet aan mag zitten!!).

Gisteren was het tijd voor z'n volgende "doorbraak". Terwijl we bij de buren zaten te borrelen hoorden we opeens een ijselijke kreet uit de babyfoon. Toen ik boven kwam trof ik Kay met een triomfantelijke grijns aan, hij had zich zodanig weten te manouvreren dat hij door met z'n voeten tegen de zijkant van de wieg te drukken z'n kont omhoog kon krijgen. Weliswaar met wat hulp (zoals op onderstaande foto te zien is) maar toch.. Het begint zo langzaam aan tijd te worden om langs de plaatselijke doe het zelf winkel te gaan voor het aanschaffen van traphekjes en om alle kast- cq. stopcontactbeveiligers te installeren.

Stille drinker

Al een tijdje heeft Kay ons niet meer nodig om uit de fles te drinken: geef hem z'n fles en hij houd 'm zelf wel vast. Vandaag was hij wel erg relaxed onder het drinken, hij viel in slaap terwijl hij z'n fles nog vast had. Het ziet eruit alsof hij een kater heeft opgelopen ...

Kay's laatste creché-loze donderdag

Vandaag was de laatste donderdag met "alternatieve dagopvang". Vanaf volgende week gaat Kay drie dagen i.p.v. twee dagen per week naar het kdv. En op deze laatste "vrije" donderdag kwam Tineke oppassen - aangezien Wicher en Tineke nogal ver weg wonen waren ze de avond van te voren gekomen om te kamperen in onze woonkamer, waardoor Kay ze 's ochtend wakker kon maken.

Buikschuiver

Toen ik Kay vandaag ophaalde van de creché vond ik 'm een beetje op een vreemde plek naast een bank op de grond liggen. Wat bleek, de leidsters hadden 'm daar niet zelf neergelegd, maar ze hadden 'm voor de bank op een matje gelegd en hij was op eigen kracht naast de bank geschoven. Terwijl ik naar 'm stond te kijken schoof hij nog wat verder, totdat hij niet verder kon omdat hij tegen de muur schoof.

Eén probleem: hij schuift achteruit

Kokkerellen

Voor Kay was ik al zelf aan het koken geslagen. We hadden al eens wortel met peultjes, wortel met pompoen en wortel met courgette en tomaat geprobeerd (alles gepureerd natuurlijk) wat Kay allemaal heerlijk vond. Maar voor het gemak hadden we toch maar zo iets van "laten we ook maar wat potjes kopen". Jitske vond wel dat het dan biologisch moest zijn (wat ik natuurlijk onzin vond (daar ben ik nu eenmaal man voor), maar natuurlijk toch aan toe gaf (daar ben ik nu eenmaal ook weer man voor)).

Dus naar de natuurwinkel gegaan en daar een paar potjes gekocht. Thuisgekomen het potje Pompoen-Bloemkool van Biobim opgewarmt. Tijdens het voorproeven had ik al m'n twijfels en terecht bleek: Kay proefte en hield z'n mond vervolgens stijf dicht! Dat hadden we nog nooit eerder gezien, meestal was het bij de eerste hap even een reactie van "hé, dit is geen melk", maar vervolgens waren de lepels met groente puree niet snel genoeg naar binnen te schuiven. Maar nu duidelijk niet, het oordeel van Kay: Pompeon-Bloemkool puree van Biobim is niet te vreten!

De volgende dag wel een goede aankoop gedaan: het handboek baby voeding van Amanda Grant. Hier kon ik wat mee! De nieuwe favourieten van Kay zijn:

• Gestoomde en daarna gepureerde Zoete aardappel en Wortel
• Gekookte en daarna gepureerde Zoete aardappel met Ui (ja, daar staat echt Ui, en deze is echt lekker)
• Gestoomde Pompoen met Wortel (lijkt op wat ik had gemaakt, maar ik had dit gekookt)

Wat het makkelijk maakt is dat je gewoon een flinke voorraad voor een paar dagen kan maken en die dan in kan vriezen in een ijsklontjes bak. Als het nodig is haal neem je 4 à 6 ijsklontjes uit de diepviest, warmt die au-bain-marie op en Kay heeft avondeten, lekker avondeten.

Sprookjeswonderland

Met het kdv gingen Kay en ik naar het Sprookjeswonderland. Een hele happening. Kay keek zijn ogen uit. Vooral een ritje op een bewegend hobbelpaard was helemaal grappig.

Babbelen

Toegeven dat het nog niet de complete werken van Shakespeare zijn die hier worden gereciteerd, maar tot voorkort was het toch nog voornamelijk "hahahihie", "urrrrepurrrr" en "prrrrrrrt" wat hij zei. Het babbelen doet hij overigens voornamelijk als hij niet het idee heeft dat er op hem gelet wordt, op het moment dat hij door had dat er een camera op hem gericht was werd het meteen weer "hahihie prrrtt prrtt". Het blijkt overigens echt dat babies "tata" zeggen, en wij maar denken dat dat onzin was.

Kay is lekker ...

... dat vinden althans de leden van de Culicidae familie. Dus als we eens een keertje 's avonds vergeten om de klamboe over Kay's bed te doen, is een gezicht met rode vlekken het resultaat. Gelukkig lijkt Kay er zelf weinig last van te hebben ('t zijn vooral z'n ouders die er minder blij mee zijn).

Kay's zesde bezoek aan het consultatiebureau

Kay ging vandaag voor z'n APK naar het consultatie bureau en net als de vorige keren was hij het boven gemiddelde. Sinds de laatste keer was hij bijna een kilo aan gekomen (van 8,25kg vorige keer naar 9,2kg nu) en hij was ook 2cm gegroeid (hij is nu 70cm). Weer een stapel leuke pakjes die hij niet meer aan kan...

Belangrijker dan de meetgegevens was de goedkeuring van de arts dat hij nu officiëel z'n diëet mag uitbreiden. Niet langer alleen maar borstvoeding maar pap van rijstebloem (dan wel aangemaakt met borstvoeding of opvolgmelk), water (als het even kan uit een gewone beker), fruithapjes en hij mag 's avonds mee eten.
Duidelijk dat de verpleegkundigen bij het consultatiebureau een andere blik hebben op "gewoon meeteten" dan wij. Wij aten vanavond lekker pittige rotti, niet echt iets wat je een baby kunt voorzetten. Ik heb dus maar "gewoon" een losse aardappel voor 'm gekookt met losse boontjes en dit tot een prakje geprakt (historisch moment: in ons huis was nog nooit eerder een aardappel geprakt!). De aardappelprak ging er in als pap, net zo als eerder op de dag de rijstebloempap (maar, daarom zeggen ze ook "het gaat er in als", eh, laat maar ...).

Ziekenboeg

En toen waren we opeens allemaal aan het snotteren. Het begon allemaal een paar dagen geleden met Kay die verkouden was. Eergisteren begon het bij Jitske, die gisteren ziek naar huis is gegaan en vandaag nog ziek thuis zit. En ik ben vandaag net niet ziek genoeg om niet thuis te kunnen werken.