Inmiddels ben ik ruim 2 maanden weer aan het werk en het valt niet mee... De eerste maand droomde ik zo'n beetje iedere nacht dat Kay uit het raam viel, van de trap pletterde of onder de tram kwam.. Waarschijnlijk zit de natuur zodanig in elkaar dat de moeder geacht wordt bij haar baby te blijven. Opzich kan ik het me wel voorstellen. Kay is geen girafje of olifantje dat zodra het geboren wordt kan lopen. Hij kan eigenlijk nog helemaal niets dan met zijn armen en beentjes zwaaien en lachen.
Kay is ondertussen modder vet aan het worden - 2 weken geleden woog hij al 9,2 kilo en dat is alleen maar meer geworden!! En ik (of liever gezegd mijn rug) merk het vooral bij het optillen. Sinds 2 weken krijgt hij nog maar 2x borstvoeding zodat ik niet meer hoef te kolven tijdens het werk. Het was, vooral in het begin raar om opeens een fles klaar te maken maar het went snel en ik voel me een stuk beter - borstvoeding kost veel meer energie dan je denkt. Een keerzijde van het stoppen is dat ik de dagelijkse sessies in de 'arboruimte' mis, we hadden altijd enorm veel lol tijdens het kolven. Daarnaast word ik ook weer dikker. Tijd om te sporten dus !! Als ik uit mijn werk kom val ik alleen nog wel doodmoe op de bank.. maar dat mag geen excuses zijn..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten