vrijdag 19 mei 2006

Zwangere vrouw is in Nederland slechter af

Na het artikel "Zwangere vrouw is in Nederland slecht af" gelezen te hebben, kon ik het niet laten om de reactie te plaatsen:

Al tijdens het zwanger-zijn merkte ik het: Nederland staat niet te wachten op een extra wereldburger. Van het weigeren op te staan in de tram tot het bewust afgewezen worden tijdens sollicitatiegesprekken (gedurende mijn zwangerschap raakte ik mijn baan kwijt), ik heb het allemaal meegemaakt.. Vooral vrouwelijke hr-managers lachten me vierkant uit: 'ga eerst maar genieten van de zwangerschap. Het is zo voorbij'. Van enige collegialiteit tussen vrouwen was geen sprake.
Twee maanden voor de bevalling vernauwde mijn leefwereld zich, door het gewicht dat ik begon mee te dragen, tot het dagelijks naar de AH om de hoek strompelen. De bevalling was zwaar. Mijn lievepiefje (bijna 9 pond) werd 10 dagen later geboren dan de uitgerekende datum. Toen hij eindelijk, met kiwi + inknippen (ik zal je de details besparen) werd gehaald was mijn partner inmiddels door bijna al zijn vakantiedagen heen..
De dagen na de bevalling waren intens. De 2 dagen die hij van zijn werkgever had gekregen om bij de kraamperiode te zijn beschouwden we als een ‘lachertje’.. Zelf had hij er nog een dag extra bij gevoegd – de aangifte hebben we maar beschouwd als een ‘wettelijke verplichting’.
Na 8 weken dagelijks bloedverlies gehad te hebben, wat normaal schijnt te zijn, begon ik me eindelijk weer een beetje mens te voelen. Vitamine pillen, ijzer tabletten, ik heb alles geslikt om weer op de been te komen. Vooral de nachtelijke uren van het borstvoeding geven zijn zwaar.
Inmiddels zijn we 12 weken verder en ben ik druk opzoek naar een baan. Mijn schatje groeit gelukkig als kool en is volgens de arts een ‘echte hollandse jongen’. Als mijn vriend hem nog een beetje als baby wil meemaken zal ik weer aan de slag moeten. Het is voor ons financieel niet haalbaar om onbetaald ouderschapsverlof op te nemen. Ik pleit er dan ook voor om 1 jaar betaald ouderschapsverlof in te voeren wat door zowel mannen als vrouwen opgenomen kan worden.
Soms denk ik stiekem dat het beter is om te emigreren. Ik wil eigenlijk niet dat mijn kind in zo’n banaal en onbeschoft land opgroeit. Ok, ik moet toegeven het kan erger. De VS staat niet op mijn lijstje. Daar bestaat zwangerschapsverlof niet eens.