Gisteren wou het nog niet zo lukken met
Kay op de pot, vooral omdat we hem er net te laat op hadden gezet. Maar vandaag waren we er wel op tijd bij, met als resultaat iets wat ik niet nader zal beschrijven, in de pot lag.
Overigens even snel wat gesurft en toch steeds meer tot de conclusie gekomen: babies krijg je niet zindelijk. Op de ene
site een min of meer "wetenschappelijk" verhaal waarin toch vooral gezegd wordt dat je zinderlijkheid niet mag forceren en dat peuters (dus geen babies) zich bewust moeten worden van de signalen van hun lichaam. Op een andere
site worden drie duidelijke criteria gesteld waar een kind "aan moet voldoen" wil het zindelijk kunnen worden: het moet iets
kunnen, het moet iets
willen en het moet iets
begrijpen. Nu kan en wil Kay vanalles, maar of hij ook echt begrijpt wat hij wil blijft voorlopig nog de vraag. Weer een andere site geeft
ervaringscijfers van ouders, en die liggen zo rond de 2,5 tot 3 jaar.
Dan eindelijk een site gevonden over "
infant potty training", eigenlijk ook een grote reclamesite; en ook nog doorspekt van idealisme. Ze zeggen dat een ouder tenminste de eerste 1 of 2 jaren alleen voor de baby zorgen. Vooral de foto's van het "babies vasthouden om zich te ontlasten" gingen me op een gegeven moment toch wat tegenstaan (maar goed dat Kay al wel kan blijven zitten op de pot). Ook bij
ouders online nog een artikel over "je baby op het potje" gevonden, maar ook hier is het weer een commerciëel artikel. Wat echter wel te lezen staat in dit artikel is dat de oude dr. Spock aan raade om pas met zindelijkheidstraining te beginnen: "in de tweede helft van het tweede jaar".
Voorlopige conclusie: onzin of niet, we zetten Kay 's ochtends gewoon op de pot.
De leidsters op de foto (van links naar rechts) zijn Conny, Jo-Anne en Margot.
Vandaag - voor het eerst sinds maanden - een dagje onvervalste cultuur 'gedaan'; we gingen met z'n drieën naar Rotterdam en hebben daar de Kunsthal en het Boijmans bezocht. In de Kunsthal begonnen we met een "toegankelijke" tentoonstelling van een aantal gerobotiseerde Dino's (het gebrul van de grote poppen maakte Kay absoluut niet bang, hij keek eerder erg geïnteresseerd). V
ervolgens werd het al wat heftiger met het werk van Henry Moore, dat was nogal slaapverwekkend volgens Kay. Daarna door naar het Boijmans. Waar hij voor het eerst van z'n leven geconfronteerd met Dali, een zaal verde
r al met Hieronimus Bosch en niet lang daarna met René Magritte. Kay had natuurlijk wel weer constant aandacht van de vrouwen, vooral die van rond de vijftig (veel baby-meisjes waren er niet te bekennen). Wat wel opvies was dat hij zowel in de Kunsthal als in het Boijmans een van de weinige kinderen was, terwijl hij toch wel erg geinteresseerd op de schilderijen reageerde omdat de schilderijen vaak groot en kleurrijk zijn. Kinderen onder de 6 mogen zelfs nog gratis.
Als Kay een kop trekt zoals op de foto hiernaast dan weten we meestal wel hoe laat het is: tijd om de neus dicht te knijpen en de luier te verwisselen! Jitske had in de Viva gelezen dat babies met 6 maanden al zindelijk kunnen zijn en heeft dus de afgelopen week in een optimistische bui en een potje aangeschaft. Toen hij vanochtend weer zo'n gezicht trok dachten we: "dit is onze kans, we zetten hem op de pot". Snel het potje gepakt, z'n broek uit, romper open en luier af, maar het kwaad bleek alweer geschied. 
Toch hebben we hem nog maar op het potje gezet met de gedachte "je weet nooit, misschien komt er nog wel meer". Er kwam echter niets meer, wel weten we nu dat hij redelijk rustig op het potje blijft zitten en er niet meteen afvalt. We proberen het binnenkort nog maar eens, maar dan wel op het juiste moment.
Gisteren melden we nog dat Kay´s oor dankzij de muggen nogal opgezwollen was. Om Kay´s vaste fans gerust te stellen: vandaag ziet z´n oor er weer bijna normaal uit.
