Afgelopen dinsdag breng ik Kay voor het eerst na de vakantie weer naar het kdv. Bij binnenkomst pakt hij een plastic orgeltje, loopt naar het eerste de beste babytje dat op de grond ligt te spartelen (Okke - die inmiddels kan tijgeren!), doet voor hoe je muziek kunt maken, neemt het orgeltje weer mee en loopt gelukzalig door naar het volgende speelgoed. Hij wil me geen afscheidskus geven en heeft duidelijk het kdv, zijn vriendjes en vriendinnetjes gemist.
Conny vond, nadat ik hem die dag ophaalde, dat
'het was alsof hij niet was weggeweest'. Aan het einde van de week had Kay inderdaad zijn vertrouwde loopneus inclusief blauwe plek op zijn voorhoofd terug.
Als Bendert en ik die avond naast elkaar knuffelend op de bank zitten komt Kay huilend naar ons toe.
'Humm, misschien heeft hij me toch nog gemist', denk ik - maar niets van dit alles. Hij is jaloers. Bendert vind het maar niks en wil dat hij in bed wordt gestopt (ook een beetje jaloers misschien ?? ).
Wel iets wat me zorgen geeft is dat Kay nog steeds met een deuk in zijn voorhoofd rondloopt van de keer dat hij van de trap is gevallen (net na HK). Althans ik vermoed dat het de trap is geweest want hij viel in die periode regelmatig. Na op internet gekeken te hebben kom ik niet veel verder. Ik hoop maar dat hij niet de rest van zijn leven een gat in zijn hoofd houdt omdat zijn moeder toen hij 1 was een keer niet oplette...
Praten doet Kay nog niet in vloeiend nederlands, maar zich verstaanbaar maken lukt ´m steeds beter. Hier in het kort de aanvullingen op z´n huidige woordenschat (voorzover z´n verstandelijk beperkte ouders die tenminste begrijpen):
