aar eten zochten was er bijna niemand. De kinderen vonden het leuk maar ... tijdens de rit maakte ik de zeer verkeerde opmerking dat we de auto wel bij het Pannenkoekenhuis neer konden zetten. De rest van de tocht was Kay aan het 'klagen' dat hij pannenkoeken wilde eten.Nadat we op de terugweg in de auto zaten bleek Vere ijskoude handen te hebben die pijn deden. Ze barstte in huilen uit wat de de hele weg naar huis duurde. Mariken voelde zich een 'ontaarde moeder' omdat ze daar niet eerder aan gedacht had.
Nadat we thuis gekomen waren wilde Vere dood moe als ze was - het was haar eerste week op school - mee naar Kay. Uiteindelijk hebben we thuis met zijn allen pannenkoeken gegeten. Kids rule the world ....
