vrijdag 15 december 2006

Consultatieburo (9mnd)

Nu Kay weer beter is ben ik samen met Tineke (die 2,5 dagen heeft opgepast) te voet naar het consultatieburo gegaan. Een wandelingetje van ongeveer 20 min. Aangekomen waren we niet alleen. Bij het aankleedkussen stond, of liever gezegd hing op de schouder van haar vader, een allerliefst kindje dat net ontdekt had dat ze kon zwaaien. Kay was meteen in de ban van haar grote ogen en onder het luid uitslaken van vreugde kreetjes (hij was natuurlijk nogal alleen geweest doordat hij de afgelopen dagen in quarantaine had doorgemaakt) wilde hij zich uit mijn armen loswrikken om haar te ontmoeten.
Nadat het meisje bij de arts was geweest stormde de vader op ons af om Kay en Kira kennis te laten maken. Kira keek Kay in eerste instantie een beetje bang aan maar nadat hij nogmaals breed naar haar gelachen had gaf hij haar zomaar een enorme 'hug'. De vader gebaarde dat de moeder dichterbij moest komen en Kay raakte helemaal opdreef en sloeg opnieuw zijn armen om haar heen, waarbij het net leek alsof hij haar ook nog wilde zoenen.
Al met al is het overduidelijk dat onze 'grote verleider' weer helemaal beter is. Bij de arts ging het al niet veel beter. Ook zij begon schaapachtig te lachen bij het zien van Kay.
Kay is nu: 10,1 kg, 73,5 cm lang en heeft een hoofdomtrek van 46,5 cm. In vergelijking met de vorige keer (2 mnd geleden) was de groei niet spectaculair (10 kg, 73 en 46,1 cm). Of liever gezegd: bijna niet gegroeid. Ik vroeg bezorgd af of het misschien door zijn ziekte kwam. Zijn allerliefste knuffel buikje was de afgelopen week zichtbaar geslonken in een plat afdakje (ik begijp nu waarom babies zo dik zijn - stel dat ze ziek worden). Maar ik hoefde me geen zorgen te maken. Met Kay was alles OK. Ook het loensen was geen echt probleem en volgens Tineke zit hij constant aan zijn rechter oortje wat ook niets bijzonders was. Opgelucht gingen we weer naar huis.
Thuis gekomen ben ik meteen in bed gedoken. Sinds Kay beter is ben ik weer eens ziek. Ook iets wat je van te voren niet verteld wordt. Het eerste jaar schijnt niet alleen je kind maar ook jij continue ziek te zijn.