Dolfinarium

Het Dolfinarium is ietsje pietsje uitgebreid de afgelopen 30 jaar. Het zijn niet alleen dolfijnen meer maar bruinvissen, roggen, kreeften, krabben, walrussen en zeehonden. Het leek op een soort dierentuin/pretpark en is waarschijnlijk een copie van het beroemde Ocean World.


Tijdens de show van de dolfijnen wilde Kay mee het water in. Erg herkenbaar, volgens mij willen alle kinderen dat. Ook de walrussenshow vond hij geweldig. Het was alleen te warm om nog iets te doen dus nadat Kay het piratenschip had beklommen, op een minigraafmachine had gezeten en zijn voeten had afgespoeld in het IJsselmeer gingen we naar huis.
Thuisgekomen begon het enorm te stortregenen. Kay vroeg zich af waar de vissen waren want we waren nu toch inmiddels in de Oceaan terecht gekomen.

Quotes

Dit weekend konden wij een paar opmerkelijke quotes optekenen uit Kay's mond.

• Tineke komt uit bed met een super-oversized nachtpon aan. Kay schrikt en zegt "Oma waar is je rompertje gebleven?"
• Jeroen komt de kamer binnen lopen. Kay zegt grinnikend: "Hee, daar heb je Citroen, hihi".
• Wicher is zich aan het aankleden. Kay merkt op: "Opa ook dikke buik" .
• Kay ligt bij zijn moeder op schoot. Opeens staat hij op en loopt richting een paar zonnebloemen onder vermelding van: "Kay grote madelief plukken".
  

'tomme Pappa

Niet alleen wordt mama tegenwoordig voor 'tom uitgemaakt, Kay's vader ondergaat het zelfde lot. Nadat Kay een halfuur op het potje had gezeten, terwijl hij ontzettend z'n best zat te doen om een plas te doen, was het geduld van z'n vader op en vond hij het tijd om weer een luier om te gaan doen. Dit ontlokte bij Kay een 'tomme pappa (gecombineerd met een stomp).

Iets minder gedesillusioneerd dan Jitske, maar toch nog steeds "teleurgesteld". Zei ik hem dat het niet lief is om zoiets te zeggen en dat hij beter lieve pappa kon zeggen. Natuurlijk zei hij dat ook meteen braaf na (maar in z'n brutale ogen stond te lezen dat hij me nog steeds een beetje 'tom vond).

Tomme mamma

In de speelgoedwinkel waren we op zoek naar een kado voor Bendert die dinsdag jarig is. We hadden tegen Kay gezegd dat hij nergens aan mocht komen en hier hield hij zich (zo veel mogelijk) aan. Nadat we wat gekocht hadden zag ik nog iets wat misschien wel interessant kon zijn. Ik pakte het op en vroeg aan Bendert of het iets was. Bendert reageerde afwijzend waarop Kay keihard (door de hele winkel hoorbaar) riep: Tomme Mamma!. Ik schrok: waar had hij dit geleerd, waren het niet jongetjes van 10 die dit soort dingen naar hun moeder riepen en niet kleine dropslurfjes van nog geen 2,5 jaar!. Verontwaardigd liep ik naar buiten. Bendert haalde zijn schouders op.

Die avond kwamen Jeroen en Nicol eten. Na het eten waren we nog wat aan het praten en Kay zat naar zijn favoriete serie 'Dora the explorer' te kijken. Opeens kwam hij vanuit de kamer naar me toe lopen. Hij liep naar mijn stoel, gaf me een duw en rende hard weg. Aangekomen aan de andere kant van de kamer riep hij 'tomme mamma'.. en keek daarbij heel ondeugend. Hij rende terug en probeerde me opnieuw te duwen. Ik pakte hem vast en zei dat hij heel stout was. Mamma noem je zo niet. Hij rende weg luid roepend 'tomme mamma, tomme mamma'.. Terwijl iedereen aan tafel aan het lachen was, keek ik naar Bendert. Die opvoeding van ons... .

Hutten bouwen

Al een paar weken is Kay helemaal weg van hutten bouwen. In de kamer verrijzen iedere middag verschillende bouwsels. Met kussens van de stoel, de bank en oude deken van opa wordt in no-time iets in elkaar geflanst. Nadeel is dat deze tentjes vrij snel weer in elkaar storten want Kay is zich nog niet bewust van zijn grootte, noch van bouwkunde. Het liefste heeft hij dat wij ook in de hut komen zitten om thee te drinken of een boekje voor te lezen. Ik heb hem al verschillende keren uitgelegd dat ik te groot ben maar dat maakt niet uit. Het wordt duidelijk tijd dat opa een boomhut gaat bouwen in Welsum.