In de speelgoedwinkel waren we op zoek naar een kado voor Bendert die dinsdag jarig is. We hadden tegen Kay gezegd dat hij nergens aan mocht komen en hier hield hij zich (zo veel mogelijk) aan. Nadat we wat gekocht hadden zag ik nog iets wat misschien wel interessant kon zijn. Ik pakte het op en vroeg aan Bendert of het iets was. Bendert reageerde afwijzend waarop Kay keihard (door de hele winkel hoorbaar) riep: Tomme Mamma!. Ik schrok: waar had hij dit geleerd, waren het niet jongetjes van 10 die dit soort dingen naar hun moeder riepen en niet kleine dropslurfjes van nog geen 2,5 jaar!. Verontwaardigd liep ik naar buiten. Bendert haalde zijn schouders op.
Die avond kwamen Jeroen en Nicol eten. Na het eten waren we nog wat aan het praten en Kay zat naar zijn favoriete serie 'Dora the explorer' te kijken. Opeens kwam hij vanuit de kamer naar me toe lopen. Hij liep naar mijn stoel, gaf me een duw en rende hard weg. Aangekomen aan de andere kant van de kamer riep hij 'tomme mamma'.. en keek daarbij heel ondeugend. Hij rende terug en probeerde me opnieuw te duwen. Ik pakte hem vast en zei dat hij heel stout was. Mamma noem je zo niet. Hij rende weg luid roepend 'tomme mamma, tomme mamma'.. Terwijl iedereen aan tafel aan het lachen was, keek ik naar Bendert. Die opvoeding van ons... .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten