Zijn nieuwe kamer was een groot succes. Het oude speelgoed was Kay helemaal vergeten. Hij vond zichzelf nu officieel een 'grote' jongen en ging zonder morren slapen in zijn nieuwe bed die avond. De volgende ochtend had hij zichzelf spontaan aangekleed. Zondag kwam Vere en die was ook zeer onder de indruk. Samen zaten ze op zijn kamer te kletsen en met de enorme hijskraan, die Kay van de Kerstman gekregen had, te spelen. Bij het naar huis gaan gaf Kay Vere een paarse sleutelhanger van de Eiffeltoren. Die avond vertelde Mariken dat Vere tegen haar had gezegd dat ze een Weiffeltoren had gekregen.
Maandag ging Kay weer naar school. Zijn gouden bling-bling Eiffeltoren ging mee. Op school aangekomen bleek Ties precies dezelfde bij zich te hebben. Ook Ties was in Parijs geweest. Door het koude weer waren ze alleen met de lift naar boven gegaan. Ties was duidelijk net zo onder de indruk van de Eiffeltoren als Kay.
Naar aanleiding van Frankrijk zijn we toch maar wat strenger geworden aan tafel. Kay moet nu echt wachten met van tafel gaan totdat we klaar zijn. Gelukkig begrijpt hij het nu een stuk beter dan een paar weken geleden. Om de tijd wat te doden vroeg ik donderdag voor de grap of hij al een vriendinnetje had. Kay keek me zichtbaar geërgerd aan en zei: 'Duh, mamma, dat weet je toch wel! ... Noelle is mijn vriendin. Hum, dacht ik, ik had nog nooit van Noelle gehoord. En Ties heeft hij ook een vriendinnetje? vroeg ik. Noelle is ook de vriendin van Ties zei Kay. Kay keek me verontwaardigd aan. Dit had ik duidelijk allang moeten weten.
Vrijdag werd ik door school gebeld. Of ik Kay op wilde halen want hij was ziek. Rond de pauze liep ik het schoolplein op om Kay te zoeken. Na rondkijken vond ik hem in een hoek van het schoolplein met Ties en een meisje spelen. Ik liep om hen af en vroeg me af of dit nu Noelle was. Inderdaad was het Noelle. Nadat ik Kay had meegenomen speelde ze samen met Ties verder.
