woensdag 2 april 2008

Nabeschouwing overgang Pandaberen

De schok van de overgang naar een andere groep begint zo langzamerhand over te gaan. Tijdens de wenperiode van 2 weken werd hij nog enigszins ontzien; Kay werd 's ochtends afgeleverd op de oude groep en werd pas na een uurtje naar de Pandaberen gebracht. Twee weken geleden veranderde dat: in plaats van de Koekiemonsters werd hij door mij direct naar de Pandaberen gebracht. En dit was niet te missen omdat de Pandaberen in een ander gebouw zitten.

Toen hij de eerste dag begon te merken dat ik zijn vertrouwde gebouw voorbij liep mompelde hij eerst zachtjes "Margot?", maar toen hij merkte dat ik echt doorliep begon hij heel luid duidelijk te maken dat hij naar z'n oude vertrouwde groep wilde. Hard huilend kwam hij binnen bij de Pandaberen.
Het brullen hield gelukkig na een tijdje op, maar vervolgens moest ik twee boeken voorlezen, met Kay puzzelen en heeft hij nog voor de hele creche staan "koken" in het speel-keukentje - waar ik allemaal bij moest blijven, want als ik maar even de indruk gaf dat ik weg zou gaan begon hij weer luid te huilen. Uiteindelijk na zo'n 3 kwartier mocht ik weg. Gelukkig zag hij er toen hij door het raam naar me zwaaide niet meer zo zielig uit en ik hoorde achteraf dat hij zich weer de hele dag prima vermaakt had.

De volgende dag was er weer protest van Kay; Margot werd weer aangeroepen en weer was hij duidelijk niet blij dat ik weg ging. Maar de "ontzetting" bij hem werd minder. Begin deze week had hij zich er duidelijk al meer bij neergelegd, en nog even en hij weet niet beter dat hij altijd in z'n nieuwe groep heeft gezeten.