Zondag werd ik gebeld door een vriendin dat De Telegraaf met nieuws was gekomen over een omvangrijk zedenschandaal op een kinderdagverblijf in Amsterdam. Gezien we dat weekend niet gebeld waren door de politie gingen we er vanuit dat het niet onze kinderen betrof. Tot half 11 die avond was het wachten op Eberhard van der Laan. Op Twitter kwam Watergraafsmeer vaak naar voren. Tijdens de persconferentie werd bekend gemaakt dat het ging om 2 kinderdagverblijven in West. Enigszins opgelucht haalden we adem.
Maandag haalde ik Kay op van de NSO en werd ik gewezen op een brief in zijn postvakje. In de brief stond dat de bewuste persoon 9 dagen op het KDV De Toverlantaarn, horende bij de NSO, gewerkt had. Zijn proeftijd was niet verlengd omdat hij zich niet sociaal gedroeg. Van verdenking was geen sprake. Mijn maag draaide zich om. Kay heeft (gelukkig) op een ander KDV gezeten. Echter, vriendjes en vriendinnetjes van hem gingen wel naar het bewuste KDV, dat bij ons om de hoek is.
Woensdag kreeg ik een email van een vriendin. Ze vertelde tussen neus en lippen door dat haar hoofdpijn - we hadden afgesproken te bellen maar dat ging niet door omdat ze ziek was - even wat erger was geworden. Haar dochter ging vorig jaar naar Het Hofnarretje in West. Ze was echter niet gebeld en ging er dus maar vanuit dat het niet haar kind betrof. Voor de zekerheid heeft ze toch de gegevens en foto aan de zedenpolitie doorgegeven.
Wat een ellende. Hoe haalt iemand het in zijn botte hoofd om achter jonge kinderen aan te gaan. Het is onbegrijpelijk dat dit in deze tijd op zo'n grote schaal kan gebeuren. Ook het gedrag van de politie is onvoorstelbaar. De laksheid waarmee gereageerd is op een moeder die een melding deed 2 jaar geleden is onbegrijpelijk. Voor een ouder zijn zedenmisdrijven het ergste wat er is. De daders zijn vaak vertrouwenspersonen. Het enige wat je tegen je kind kunt zeggen is dat als hij niet aangeraakt wil worden hij dit moet aangeven. Een baby kun je dit dus al niet uitleggen... Je bent volkomen machteloos. Enig lichtpuntje is dat het effect op zulke kleine kinderen niet traumatisch hoeft te zijn.
