Sinds 2 dagen worden we 's morgens gewekt door een enorme misthoorn. Kay heeft het begrip tijd ontdekt en dat uit zich in het roepen van naast baba, bebe, wewe ook lang uitgerekte klanken zoals waaaaaaaaaaaa en beeeeeee, wat een oorverdovend (monotoon) geluid geeft. Helemaal als je hem opgepakt hebt kan hij behoorlijk in je oren tetteren.
Ongemerkt is Kay al weer 42 weken oud. Naast Knurretje heet hij tegenwoordig ook: zware jongen, lekkere dikzak van mamma, zeehondje, poepie, misthoorn, stinkertje en dropslurf.
Inmiddels kan hij:
- niet luisteren (vooral op het aankleedkussen en tijdens het eten)
- herrie maken op trommels en andere objecten die zich lenen voor trommelen.
- tijgeren op het bed
- het woord 'bloempje' zeggen zonder dat hij weet wat het betekent
- knuffels en kusjes geven - heel belangrijk
- staan en lopen (nog niet uit zichzelf maar dat zal niet lang op zich laten wachten)
Zelf voel ik me een stuk beter dan een week geleden. Ik ben van 2 borstvoedingen naar 1 ('s avonds) gegaan en dat bevalt goed. Al mis ik het wel 's morgens. Maar goed, het werd te zwaar..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten