Artis

Vandaag was Kay voor het eerst in zijn leven in Artis. In Emmen zag je kinderen in oude kleren rondlopen met verwarde haren en versleten kinderwagens . In Artis lijkt het wel of heeft ieder kind zijn eigen stylist heeft. Ik zie blonde meisjes met perfect gekapte krulletjes en stoere jongetjes volgens de juiste mode. En zonder Bugaboo hoor je er niet bij.

Martijn was mee gegaan om foto's te maken. We hebben nog geen foto's waar we met ons 3en op staan, vandaar. Bij de penguins viel Kay in slaap en is niet meer wakker geworden. Gelukkig had Martijn inmiddels al een paar foto's gemaakt :-). Tegen 2 uur zijn we (dood moe) terug gegaan.

Die avond wil Kay maar niet slapen. Sinds de ochtend draagt hij sokken in zijn ledikant. Niet omdat het zo koud is maar omdat hij blaren heeft op zijn voeten van het schoppen tegen de spijlen. Na een tijdje gehuild te hebben ga ik toch maar even kijken. Al bij het zijn kamertje binnenkomen zie ik 1 been uit het ledikant steken. Ik weet genoeg. Meneer is weer eens klem komen te zitten tussen de spijlen van het bedje. Zijn mond zit onder het schuim en verwijtend kijkt hij me aan. Ik had duidelijk eerder langs moeten komen. Ik leg hem op het aankleedkussen en pak een laken om het onder zijn matras te schuiven tegen de spijlen zodat hij er niet meer tussen kan komen.. Ondertussen hou ik Kay goed in de gaten. Stil liggen kan hij niet meer. Hij is helemaal in de ban van zijn voetjes die hij (sinds een week) met zijn handjes kan aanraken. Daarnaast lijkt het wel of hij de wandelvierdaagse wil gaan lopen. Als een gek maakt hij tegenwoordig loopbewegingen met zijn beentjes en ligt hij te zwaaien met zijn armen. Ik leg hem terug en ga naar mijn computer. 2 Tellen laten hoor ik weer gestommel en gehuil. Als ik ga kijken ligt Kay op zijn buik (dit keer niet klem komen te zitten) en is opzoek naar zijn speen. Ik leg hem op zijn rug en na een paar minuten hij valt eindelijk in slaap. Pff, volgende keer duidelijk wakker houden tijdens een bezoek aan Artis...