Harry Potter

Afgelopen vrijdag ben ik met Bendert naar de nieuwste Harry Potter film gegaan. De film draaide in Tusinski en natuurlijk was ik mijn bril vergeten (vergeet de laatste tijd wel meer wat) dus besloten we wat vooraan te gaan zitten. De zaal zat stamp vol met scholieren - het bleek nog herfstvakantie te zijn.. Na veel rumoer waren de commercials afgelopen en ging het beginnen. Ik kon de ondertiteling lezen en de jongen die achter mij zat was eindelijk opgehouden met proberen zijn jas over de achterkant van de leuning van mijn stoel te proppen dus ik was er helemaal klaar voor. Gedurende de film voelde ik Benke er lustig op los schoppen - wat me eraan herinnerde dat hij inderdaad sinds een paar weken volledig kan horen. Toen het spannend begon te worden (Harry zat in de eindfase van de tournament) en de muziek aan begon te zwellen kreeg ik in de in de gaten dat het getrappel van Benkepenke wel erg heftige vormen begon aan te nemen. Ongerust keek ik om mij heen. Natuurlijk was ik in het midden van de rij gaan zitten en als ik naar buiten wilde gaan zou ik minstens 20 mensen van het spannendste moment van de film beroven. Ik bleef geduldig zitten. Ondertussen was het dolbygeluid van de bioscoop in alle heftigheid losgebarsten. Harry was inmiddels gearriveerd bij Voldemort en de deadfeaders zorgden voor een zodanig heftig geluid dat het leek alsof je van de ene kant van de zaal weggeblazen werd en eindigde aan de andere kant.. Benke was inmiddels door het dollen heen. Ik legde mijn hand op mijn buik en voelde zijn hartje (dat al vrij snel klopt) als een bezetene te keer gaan. Dit keer was het genoeg geweest. Harry Potter was duidelijk de heftig voor zijn kleine babyzieltje en ik besloot dat het tijd werd om op te staan. Net op het moment dat ik op wilde staan werd de muziek zachter en brak het einde van de film aan. Opgelucht haalde ik adem en Benke ook want hij werd meteen rustiger. Voorlopig ga ik maar even niet naar de film...