Niet echt, eigenlijk gebeurt er veel te veel en daardoor hebben we niet genoeg tijd om de blog bij te werken. Kay kan inmiddels de volgende woorden zeggen: ´tat´ (= wat is dat?), taart (=paard of een ander groot dier), ´psss`(= poes), papapapa (= papa), mamama (=mama). Ook kan hij staan en loopt hij langs tafeltjes en kastjes. Een nieuwe bezigheid (op het kdv) is uit het raam kijken. Bijvoorkeur met zijn vriendjes Eli of Philip. Daarbij is de sport om met je vingertje te wijzen naar alles wat beweegt. Jo Ann vertelde dat ze uren in de box voor het raam staan. Soms schaterlachend en elkaar omgooiend waarbij ze zo snel mogelijk weer proberen op te staan.
Daarnaast heeft hij een obsessie voor boekjes ontwikkeld. Overal tuurt hij in een van zijn boekjes en geeft het aan je als je in zijn buurt komt. Woensdagochtend heb ik 6 keer, toen hij op zijn potje zat, uit zijn favoriete boekje voorgelezen waarbij hij op iedere pagina met zijn vingertje de dieren aanwees. Na de laatste keer stond ik op om weg te gaan wat een enorme huilbui veroorzaakte. De enige mogelijkheid om hem stil te krijgen is snel een ander boekje geven zodat zijn aandacht afgeleid wordt. Een andere verandering die veel aandacht nodig heeft is (in mijn ogen) de extreme verlatingsangst die Kay van de ene op de andere dag heeft gekregen. Ik hoef de kamer maar uit te willen gaan of hij zet het op een brullen. Gelukkig gaan we binnenkort op vakantie en kunnen we hem in de rugdrager zetten die Bendert van een collega geleend heeft zodat hij even niets meer in te brengen heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten