Aangezien we "klachten" hebben gekregen dat we te weinig foto's op de site hadden, hier wat nieuwe (maar ook al weer oude) foto's:woensdag 31 mei 2006
Meer foto's van Kay
Aangezien we "klachten" hebben gekregen dat we te weinig foto's op de site hadden, hier wat nieuwe (maar ook al weer oude) foto's:
Week 2 bij het kdv
Gisteren kon ik alleen maar aan Kay denken nadat ik thuis gekomen was van het kdv... ik ging naar de kamer, zag een lege box en dacht: oei, Kay is weg.. Ik liep naar de keuken zag de babyboon: wee.. Ik ging naar boven - kwam langs zijn (lege) wiegje.. snik.. Ben maar snel naar de studeerkamer gerend en daar gebleven.De gevoelens van 'het verlaten worden' werden zelfs 's nachts door mij breed uit 'verwerkt' ... ik droomde over een van mijn exen die mij destijds enorm belazerde. .. pfff... waar je niet aan herinnerd wordt tijdens het brengen van je baby naar het kdv.. Wat ook meespeelde in de droom is het niet luisteren naar mijn intuitie (destijds negeerde ik alle signalen van buiten af die aangaven dat de ex het niet echt serieus nam).
Maar wat is intuitie? Zegt mijn intuitie 'Kay jij blijft bij mij en bij niemand anders' of 'Jitske stel je niet aan. Kay is van niemand dus ook niet van jou. Nu heb je wat tijd voor jezelf'. Ik heb maar besloten om me aan het laatste te houden. Ik haal hem per slot over 4 uur weer op en kan hem de hele verdere dag knuffelen.. Daarnaast vertelde de leidster (Fransje - zie foto) dat ze gisteren een enorme schaterbui met Kay had. Ze was hem aan het verschonen en hij begon te lachen. Ze lachte terug waarop hij nog harder begon te lachen en in schateren uitbarstte... iets wat hij ook regelmatig bij/met Bendert doet.. Hij heeft het dus erg naar zijn zin en ook de leidsters zijn helemaal weg van hem.
dinsdag 30 mei 2006
Pneumokokken inenting
Kay krijgt binnenkort zijn eerste (van de 4) pneumokokken inentingen. Kinderen die na 1 april geboren worden krijgen de inenting via het consultatieburo. Kay is voor 1 april geboren en dus is het niet mogelijk om via het consultatieburo ingeent te worden. Via de huisarts is het geen probleem. Jammer genoeg moeten wij het zelf betalen. Dit nadeel weegt niet op tegen de voordelen. Na de inentingen is hij 5 jaar beschermd tegen de zeven gevaarlijkste pneumokokken-soorten. zie:
http://www.rivm.nl/rvp/actueel/index.jsp
http://www.ouders.nl/mgez2006-pneumokokken.htm
Als pneumokokken een ziekte veroorzaken, dan kan het gaan om: longontsteking; bloedvergiftiging; hersenvlies-ontsteking. In het ergste geval kun je daaraan dood gaan, maar je kunt er ook ernstige klachten aan overhouden, zoals: doofheid; concentratieproblemen; littekens; groeistoornissen. Hoe jonger de patiënt, des te ernstiger een infectie kan uitpakken. Volgens het RIVM (Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu), de instantie die het rijksvaccinatieprogramma verzorgt, kan een landelijke pneumokokken-vaccinatie jaarlijks de volgende problemen voorkomen: 78 sterfgevallen; 85 hersenvlies-ontstekingen; 300 bloedvergiftigingen; 1.800 longontstekingen; 52.000 gevallen van middenoorontsteking.
Je kunt echter ook kantekeningen zitten bij de enorme hoeveelheid vaccinaties die baby's krijgen. zie: http://www.nvkp.nl/82.html?&cHash=721c852195&tx_ttnews[backPid]=114&tx_ttnews[tt_news]=95
De Nederlandse Vereniging Kritisch prikken vindt dat niet bewezen is dat de vaccinaties op latere leeftijd geen klachten veroorzaken. Ook vinden ze dat niet bewezen is dat door het inenten tegen pneumokokken het kind niet een veel ernstiger vorm kan krijgen..
http://www.rivm.nl/rvp/actueel/index.jsp
http://www.ouders.nl/mgez2006-pneumokokken.htm
Als pneumokokken een ziekte veroorzaken, dan kan het gaan om: longontsteking; bloedvergiftiging; hersenvlies-ontsteking. In het ergste geval kun je daaraan dood gaan, maar je kunt er ook ernstige klachten aan overhouden, zoals: doofheid; concentratieproblemen; littekens; groeistoornissen. Hoe jonger de patiënt, des te ernstiger een infectie kan uitpakken. Volgens het RIVM (Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu), de instantie die het rijksvaccinatieprogramma verzorgt, kan een landelijke pneumokokken-vaccinatie jaarlijks de volgende problemen voorkomen: 78 sterfgevallen; 85 hersenvlies-ontstekingen; 300 bloedvergiftigingen; 1.800 longontstekingen; 52.000 gevallen van middenoorontsteking.
Je kunt echter ook kantekeningen zitten bij de enorme hoeveelheid vaccinaties die baby's krijgen. zie: http://www.nvkp.nl/82.html?&cHash=721c852195&tx_ttnews[backPid]=114&tx_ttnews[tt_news]=95
De Nederlandse Vereniging Kritisch prikken vindt dat niet bewezen is dat de vaccinaties op latere leeftijd geen klachten veroorzaken. Ook vinden ze dat niet bewezen is dat door het inenten tegen pneumokokken het kind niet een veel ernstiger vorm kan krijgen..
status Kay na 12 weken (3 mnd)
Kay is inmiddels al 3 maanden. Wat gaat dat snel !!!
- Hij begint Bendert en mij te herkennen.. Helemaal sinds hij door Bendert gemasseerd wordt merk ik dat hij gerichter naar Bendert kijkt en ons als verschillende personen begint te zien.
- De laatste week is het ongelofelijke gebeurd... hij slaapt hele nachten door !! Wat een paar weken geleden nog een incident was is helemaal verandert in 'standaard' gedrag. Wanneer we Kay om 23 uur naar bed brengen moeten we hem zelfs om 8 uur wakker maken.
- Kay kan inmiddels dingen grijpen en vasthouden. Zodra hij iets in zijn knuisje heeft gaat het meteen richting zijn mond. Hij sabbelt op werkelijk alles wat hij tegenkomt.
- Hij kan bijna zitten. Iets wat hij helemaal fantastisch vind is als je hem aan zijn armpjes vasthoudt zodat het net lijkt alsof hij uit zichzelf zit. Helemaal als we op de bank zitten en de TV aanstaat (hopelijk leren we hem nu niet dat het normaal is om iedere avond voor de TV te hangen...) vind hij het geweldig om naast ons te 'zitten'..
- Vandaag is Kay voor de 3e keer naar het kdv gegaan. Om 8 uur heb ik hem weggebracht en om 13 uur haal ik hem weer op. Weeee, ik vind het helemaal niet leuk :-(. Wat een ellende. Gelukkig heeft hij nergens last van.. Hij was alleen maar bezig met om zich heen kijken. We hebben hem in het zitstoeltje tegenover de enige andere baby gezet. Niet dat ze aandacht voor elkaar hebben maar goed (het gaat om het 'idee').
maandag 29 mei 2006
Ik wor hier zo kwoat van
't is weer eens tijd voor een kwoad stukje want werkgevers van nederland zijn niet wijs en de overheid al helemaal niet .
Probleem 1. Zwangerschaps verlof is te kort en te eenzijdig
't begint er al mee dat je als vader maar 2 dagen verlof krijgt bij de geboorte van je kind (ja daar hadden we ons al eens eerder over opgewonden) - maar ik blijf het zeggen. Hoe goed denk je dat de gemiddelde man z'n werk kan doen als z'n nachtrust om de drie uur (als hij geluk heeft!) wordt onderbroken omdat de kleine wil eten, verschoond wil worden, of op een andere manier aandacht nodig heeft (en je bent wel een ongelovelijke hork als je dat soort dingen maar helemaal aan je net bevallen vrouw overlaat, en je bent misschien nog wel een grotere hork als je er vanuit gaat dat werkende mannen met pasgeboren kinderen niet moeten zeuren en het maar aan hun vrouw moeten overlaten). Dat vrouwen na 3 maanden weer aan de slag moeten is eigenlijk ook niet goed te praten, als je bedenkt dat aangeraden wordt door de consultatie bureaus om de eerste 6 maanden borstvoeding te geven (want o.a. goed voor weerstand en ontwikkeling van het kind). Natuurlijk kan er wel gekolft worden, maar dat is ook maar een noodoplossing.
Het gaat misschien wat ver, en het is op geen enkel onderzoek gebaseerd, maar je zou kunnen zeggen: borstvoeding geeft verhoogde weerstand, dus geen borstvoeding (door snel beginnen met werk) geeft verlaagde weerstand, daardoor zal het kind vaker ziek zijn, dus zal de werkneemster vaker en onverwachter afwezig zijn omdat zij de zorg voor een ziek kind heeft (heel extreem zou je zelfs kunnen stellen dat de werkgever van de man óók moet meebetalen aan het zwangerschapsverlof van de vrouw, omdat door de verhoogde weerstand van het kind ook de vader minder vaak onverwacht verlof op zal moeten nemen).
Misschien wel een aardig wetsvoorstel: Vrouwen die borstvoeding geven aan hun kind hebben de eerste 6 maanden na de geboorte recht op volledig betaald zwangerschapsverlof. Hiervan wordt ½ vergoed door het rijk en ¼ door de werkgever van de vrouw en ¼ door de werkgever van haar partner.
Probleem 2. Waar is de 32-urige werkweek
Heel leuk idee: beide gaan in plaats van 40 uur nog maar 32 uur werken, zodat de wurm maar 3 dagen per week naar het kinderdagverblijf hoeft en tenminste nog een beetje door z'n echte ouders wordt opgevoed.
De praktijk is echter dat geen enkele werkgever op werknemers lijkt te wachten die slechts 32 uur werken. De gemiddelde werknemer wordt tegenwoordig geacht meer in minder tijd de doen, omdat door kostenbesparingen net te veel mensen (die het echte werk doen, nee niet het management) zijn wegbezuinigd, bestaat de gemiddelde 40 urige werkweek zowiezo uit meer dan 40 uur. En als je dan gaat soliciteren dan heb je dus helemaal geen kans als je zegt dat je 32 uur wil werken.
Ook als je al een baan had maar van baan wilt wisselen is er een leuke verrassing: je recht op het opnemen van ouderschapsverlof vervalt.
Ons streven was altijd, en blijft: we gaan allebei 32 uur werken en hebben dan elk één dag per week een pappa/mamma-dag. Dit klinkt heel mooi, maar lijkt in de realiteit heel moeilijk te realiseren. Ach wat was het allemaal toch simpel in de jaren 50, toen heel Nederland nog leefde volgens de "fijn christelijke 'waarden' en 'normen'", waarin het "gezin de hoeksteen van den samenleving" vormde en vrouwen nog goede rechten hadden (zolang deze rechten maar voorafgegaan werden door "aan" (moet je nagaan, koken doe ik 99,95% van de keren; ik zou wel eens willen weten wanneer Jan-Peter voor het laatst (of moet ik zeggen "voor het eerst") gekookt heeft)).
Probleem 3. "Dan stopt een van jullie toch met werken"
Ja ja, hoe dan? Ten eerste kan het qua kosten niet. Voor een beetje huis betaal je je tegenwoordig helemaal scheel, de erfpacht en gemeente belasting is ook niet nix (vooral omdat ze in ons geval de aanslag van 2005 pas in 2006 hebben gestuurd, en die van 2006 twee dagen later op de mat viel, of we "even" bijna €2000,- wilden ophoesten). Een beetje buffer voor "onverwachte uitgaven" valt zo al helemaal niet op te bouwen (niet dat wij het krap hebben, wij leven absoluut niet in armoede, maar je wordt er wel heel onrustig van als je ziet wat alles kost, dat alles steeds meer kost en dat je loon niet hoger wordt).
Belangrijker reden waarom we geen van beide geheel willen stoppen met werken is omdat een van ons dan op sociaal vlak alleen maar met kinderen bezig is en dat is toch ook voor je eigen ontwikkeling niet voordelig. De meeste vrouwen zien na 3 maanden zwangerschapsverlof al behoorlijk de muren op zich af komen en voelen zich soms zelfs vervreemd van andere mensen. Bovendien is de "hoeksteen van de maatschappij" achterhaald: een ieder die christelijke waarden en normen denkt toe te kunnen passen op onze maatschappij is een idioot omdat onze maatschappij al eeuwen bestaat en beinvloed wordt door een groot scala van niet nederlandse invloeden waaronder ook het christendom gerekend moet worden! Ik ben er helemaal voor om weer terug te gaan naar de oorspronkelijke "waarden en normen", op elk plein moet weer een heilige eik worden aangeplant waar de plaatselijke bevolking tijdens de zonnewende naakt omheen danst; en de eerste die met een bijl naar de eik wijst die wordt onherroepelijk gelynct (remember Bonifatius!).
Wat natuurlijk ook helpt is dat ik een fijne werkgever heb, die mij de afgelopen jaren er helemaal niets heeft bij gegeven (nog geen inflatie-correctie) - daar wordt je natuurlijk erg vrolijk van, vooral als je nagaat dat ik bijvoorheeld in de afgelopen periode behoorlijk wat geld voor deze werkgever heb binnen gehaald; als ze mij per dag betaalden wat ik per uur voor sommige klanten kost zou ik nergens over zeuren (maar ja, ik ben geen sales of hoge manager, die krijgt wel een bonus en loonsverhoging, maar deze "verdient" deze natuurlijk ook echt, ik niet). Maar deze werkgever inwisselen voor een ander is ook niet echt een optie, omdat dan juist weer m'n recht op (onbetaald!) ouderschapsverlof de komende jaren vervalt (een duidelijk geval van een lose-lose-situatie).
Probleem 4: "Maar de arbeidsmarkt trekt toch aan"
Vast wel, maar daar valt niets van te merken. Mijn werkgever betaalt me, voor het werk wat ik doe, onder de maat en geeft me ook niet het idee dat ik binnenkort meer zal gaan verdienen (terwijl m'n loon de laatste jaren al tijden heeft stilgestaan). Werkgevers zijn heel snel met het dichtschroeven van de geldkraan als het slechter dreigt te gaan met de economie, maar als de economie weer aantrekt zijn ze altijd heel huiverig om mensen weer te gaan belonen onder het mom van "je weet nooit of het wel goed blijft gaan".
Werkgevers die mensen aannemen willen geen consessie doen qua werktijden. Waarschijnlijk is de uitspraak "de arbeidsmarkt trekt aan" net zo zeer een leugen als "het gaat zo slecht met de nederlandse economie". 't is maar net wat je als regering (onder invloed van de werkgevers) het volk wil wijsmaken. Maar zwartkijken en doemdenken is natuurlijk ook een goede chriselijke norm/waarde, en aangezien de verkiezingen op komst zijn wordt het nu toch echt tijd om weer even een positievere boodschap uit te dragen, want anders "zouden we wel eens niet herkozen kunnen worden."
Probleem 1. Zwangerschaps verlof is te kort en te eenzijdig
't begint er al mee dat je als vader maar 2 dagen verlof krijgt bij de geboorte van je kind (ja daar hadden we ons al eens eerder over opgewonden) - maar ik blijf het zeggen. Hoe goed denk je dat de gemiddelde man z'n werk kan doen als z'n nachtrust om de drie uur (als hij geluk heeft!) wordt onderbroken omdat de kleine wil eten, verschoond wil worden, of op een andere manier aandacht nodig heeft (en je bent wel een ongelovelijke hork als je dat soort dingen maar helemaal aan je net bevallen vrouw overlaat, en je bent misschien nog wel een grotere hork als je er vanuit gaat dat werkende mannen met pasgeboren kinderen niet moeten zeuren en het maar aan hun vrouw moeten overlaten). Dat vrouwen na 3 maanden weer aan de slag moeten is eigenlijk ook niet goed te praten, als je bedenkt dat aangeraden wordt door de consultatie bureaus om de eerste 6 maanden borstvoeding te geven (want o.a. goed voor weerstand en ontwikkeling van het kind). Natuurlijk kan er wel gekolft worden, maar dat is ook maar een noodoplossing.
Het gaat misschien wat ver, en het is op geen enkel onderzoek gebaseerd, maar je zou kunnen zeggen: borstvoeding geeft verhoogde weerstand, dus geen borstvoeding (door snel beginnen met werk) geeft verlaagde weerstand, daardoor zal het kind vaker ziek zijn, dus zal de werkneemster vaker en onverwachter afwezig zijn omdat zij de zorg voor een ziek kind heeft (heel extreem zou je zelfs kunnen stellen dat de werkgever van de man óók moet meebetalen aan het zwangerschapsverlof van de vrouw, omdat door de verhoogde weerstand van het kind ook de vader minder vaak onverwacht verlof op zal moeten nemen).
Misschien wel een aardig wetsvoorstel: Vrouwen die borstvoeding geven aan hun kind hebben de eerste 6 maanden na de geboorte recht op volledig betaald zwangerschapsverlof. Hiervan wordt ½ vergoed door het rijk en ¼ door de werkgever van de vrouw en ¼ door de werkgever van haar partner.
Probleem 2. Waar is de 32-urige werkweek
Heel leuk idee: beide gaan in plaats van 40 uur nog maar 32 uur werken, zodat de wurm maar 3 dagen per week naar het kinderdagverblijf hoeft en tenminste nog een beetje door z'n echte ouders wordt opgevoed.
De praktijk is echter dat geen enkele werkgever op werknemers lijkt te wachten die slechts 32 uur werken. De gemiddelde werknemer wordt tegenwoordig geacht meer in minder tijd de doen, omdat door kostenbesparingen net te veel mensen (die het echte werk doen, nee niet het management) zijn wegbezuinigd, bestaat de gemiddelde 40 urige werkweek zowiezo uit meer dan 40 uur. En als je dan gaat soliciteren dan heb je dus helemaal geen kans als je zegt dat je 32 uur wil werken.
Ook als je al een baan had maar van baan wilt wisselen is er een leuke verrassing: je recht op het opnemen van ouderschapsverlof vervalt.
Ons streven was altijd, en blijft: we gaan allebei 32 uur werken en hebben dan elk één dag per week een pappa/mamma-dag. Dit klinkt heel mooi, maar lijkt in de realiteit heel moeilijk te realiseren. Ach wat was het allemaal toch simpel in de jaren 50, toen heel Nederland nog leefde volgens de "fijn christelijke 'waarden' en 'normen'", waarin het "gezin de hoeksteen van den samenleving" vormde en vrouwen nog goede rechten hadden (zolang deze rechten maar voorafgegaan werden door "aan" (moet je nagaan, koken doe ik 99,95% van de keren; ik zou wel eens willen weten wanneer Jan-Peter voor het laatst (of moet ik zeggen "voor het eerst") gekookt heeft)).
Probleem 3. "Dan stopt een van jullie toch met werken"
Ja ja, hoe dan? Ten eerste kan het qua kosten niet. Voor een beetje huis betaal je je tegenwoordig helemaal scheel, de erfpacht en gemeente belasting is ook niet nix (vooral omdat ze in ons geval de aanslag van 2005 pas in 2006 hebben gestuurd, en die van 2006 twee dagen later op de mat viel, of we "even" bijna €2000,- wilden ophoesten). Een beetje buffer voor "onverwachte uitgaven" valt zo al helemaal niet op te bouwen (niet dat wij het krap hebben, wij leven absoluut niet in armoede, maar je wordt er wel heel onrustig van als je ziet wat alles kost, dat alles steeds meer kost en dat je loon niet hoger wordt).
Belangrijker reden waarom we geen van beide geheel willen stoppen met werken is omdat een van ons dan op sociaal vlak alleen maar met kinderen bezig is en dat is toch ook voor je eigen ontwikkeling niet voordelig. De meeste vrouwen zien na 3 maanden zwangerschapsverlof al behoorlijk de muren op zich af komen en voelen zich soms zelfs vervreemd van andere mensen. Bovendien is de "hoeksteen van de maatschappij" achterhaald: een ieder die christelijke waarden en normen denkt toe te kunnen passen op onze maatschappij is een idioot omdat onze maatschappij al eeuwen bestaat en beinvloed wordt door een groot scala van niet nederlandse invloeden waaronder ook het christendom gerekend moet worden! Ik ben er helemaal voor om weer terug te gaan naar de oorspronkelijke "waarden en normen", op elk plein moet weer een heilige eik worden aangeplant waar de plaatselijke bevolking tijdens de zonnewende naakt omheen danst; en de eerste die met een bijl naar de eik wijst die wordt onherroepelijk gelynct (remember Bonifatius!).
Wat natuurlijk ook helpt is dat ik een fijne werkgever heb, die mij de afgelopen jaren er helemaal niets heeft bij gegeven (nog geen inflatie-correctie) - daar wordt je natuurlijk erg vrolijk van, vooral als je nagaat dat ik bijvoorheeld in de afgelopen periode behoorlijk wat geld voor deze werkgever heb binnen gehaald; als ze mij per dag betaalden wat ik per uur voor sommige klanten kost zou ik nergens over zeuren (maar ja, ik ben geen sales of hoge manager, die krijgt wel een bonus en loonsverhoging, maar deze "verdient" deze natuurlijk ook echt, ik niet). Maar deze werkgever inwisselen voor een ander is ook niet echt een optie, omdat dan juist weer m'n recht op (onbetaald!) ouderschapsverlof de komende jaren vervalt (een duidelijk geval van een lose-lose-situatie).
Probleem 4: "Maar de arbeidsmarkt trekt toch aan"
Vast wel, maar daar valt niets van te merken. Mijn werkgever betaalt me, voor het werk wat ik doe, onder de maat en geeft me ook niet het idee dat ik binnenkort meer zal gaan verdienen (terwijl m'n loon de laatste jaren al tijden heeft stilgestaan). Werkgevers zijn heel snel met het dichtschroeven van de geldkraan als het slechter dreigt te gaan met de economie, maar als de economie weer aantrekt zijn ze altijd heel huiverig om mensen weer te gaan belonen onder het mom van "je weet nooit of het wel goed blijft gaan".
Werkgevers die mensen aannemen willen geen consessie doen qua werktijden. Waarschijnlijk is de uitspraak "de arbeidsmarkt trekt aan" net zo zeer een leugen als "het gaat zo slecht met de nederlandse economie". 't is maar net wat je als regering (onder invloed van de werkgevers) het volk wil wijsmaken. Maar zwartkijken en doemdenken is natuurlijk ook een goede chriselijke norm/waarde, en aangezien de verkiezingen op komst zijn wordt het nu toch echt tijd om weer even een positievere boodschap uit te dragen, want anders "zouden we wel eens niet herkozen kunnen worden."
woensdag 24 mei 2006
Naar het kinderdagverblijf
Gisterochtend, bij het opstaan, bleek Kay een beetje ziek te zijn.. rode tranende oogjes en een sniffend neusje keken me aan toen ik hem uit zijn wieg haalde. 'Verdorie', dacht ik, 'net op het moment dat hij voor het eerst naar het kinderdagverblijf gaat, wat nu??'. Eigenlijk vond ik het helemaal niet zooo erg. Ik probeerde Bendert zover te krijgen dat ik op mocht bellen om te vertellen dat Kay niet zou komen maar .. helaas, hij trapte er niet in... Aangekomen bleek iedereen een enorme loopneus te hebben dus hij viel helemaal niet op.
Na een kwartier Kay op schoot gehad te hebben mocht ik 15 minuten weg om te kijken hoe hij zou reageren. Ik ben maar in de kantine gaan zitten.. om bij te komen... Wat een herrie maken 12 kinderen !! Het rammelaartje dat ik voor Kay had meegenomen was een beetje opportunistisch gedacht - het was nauwelijks te horen door het kabaal.. Toen ik terugkwam lag Kay in een wipstoeltje tegenover (de enige) andere baby, druk in zichzelf te brabbelen. Niets aan de hand.
Na nog even met de leidster gepraat te hebben - die vertelde dat het vooral voor de moeder 'vreemd' was om zomaar je kind af te staan - kon ik Kay inpakken en mocht hij mee naar huis. Thuis gekomen viel hij meteen in slaap.. Bij het wakker worden die avond was hij wel een beetje gestrest - ik merkte dit doordat hij op zijn knuisjes aan het sabbelen was - maar verder was alles goed.
Vandaag ging hij voor de tweede keer naar het kdv. Dit keer was ik van 10 tot 12 uur weg. Ook deze keer was er niets aan de hand. Hij was zelfs (vertelde de enigszins teleurgestelde leidster) in slaap gevallen..
(PS. Al denkt Kay's moeder dat hij het allemaal maar rustig heeft geaccepteerd, indruk moet het toch op hem gemaakt hebben. Op de avond na z'n eerste uurtje creche viel hij rond half 8 in slaap en werd pas de volgende morgen rond half 8 gewekt (maar wel weer direct aan het lachen was bij het wakker worden) - hij had dus 12 (!) uur achter elkaar geslapen)
vrijdag 19 mei 2006
Zwangere vrouw is in Nederland slechter af
Na het artikel "Zwangere vrouw is in Nederland slecht af" gelezen te hebben, kon ik het niet laten om de reactie te plaatsen:
Al tijdens het zwanger-zijn merkte ik het: Nederland staat niet te wachten op een extra wereldburger. Van het weigeren op te staan in de tram tot het bewust afgewezen worden tijdens sollicitatiegesprekken (gedurende mijn zwangerschap raakte ik mijn baan kwijt), ik heb het allemaal meegemaakt.. Vooral vrouwelijke hr-managers lachten me vierkant uit: 'ga eerst maar genieten van de zwangerschap. Het is zo voorbij'. Van enige collegialiteit tussen vrouwen was geen sprake.
Twee maanden voor de bevalling vernauwde mijn leefwereld zich, door het gewicht dat ik begon mee te dragen, tot het dagelijks naar de AH om de hoek strompelen. De bevalling was zwaar. Mijn lievepiefje (bijna 9 pond) werd 10 dagen later geboren dan de uitgerekende datum. Toen hij eindelijk, met kiwi + inknippen (ik zal je de details besparen) werd gehaald was mijn partner inmiddels door bijna al zijn vakantiedagen heen..
De dagen na de bevalling waren intens. De 2 dagen die hij van zijn werkgever had gekregen om bij de kraamperiode te zijn beschouwden we als een ‘lachertje’.. Zelf had hij er nog een dag extra bij gevoegd – de aangifte hebben we maar beschouwd als een ‘wettelijke verplichting’.
Na 8 weken dagelijks bloedverlies gehad te hebben, wat normaal schijnt te zijn, begon ik me eindelijk weer een beetje mens te voelen. Vitamine pillen, ijzer tabletten, ik heb alles geslikt om weer op de been te komen. Vooral de nachtelijke uren van het borstvoeding geven zijn zwaar.
Inmiddels zijn we 12 weken verder en ben ik druk opzoek naar een baan. Mijn schatje groeit gelukkig als kool en is volgens de arts een ‘echte hollandse jongen’. Als mijn vriend hem nog een beetje als baby wil meemaken zal ik weer aan de slag moeten. Het is voor ons financieel niet haalbaar om onbetaald ouderschapsverlof op te nemen. Ik pleit er dan ook voor om 1 jaar betaald ouderschapsverlof in te voeren wat door zowel mannen als vrouwen opgenomen kan worden.
Soms denk ik stiekem dat het beter is om te emigreren. Ik wil eigenlijk niet dat mijn kind in zo’n banaal en onbeschoft land opgroeit. Ok, ik moet toegeven het kan erger. De VS staat niet op mijn lijstje. Daar bestaat zwangerschapsverlof niet eens.
Al tijdens het zwanger-zijn merkte ik het: Nederland staat niet te wachten op een extra wereldburger. Van het weigeren op te staan in de tram tot het bewust afgewezen worden tijdens sollicitatiegesprekken (gedurende mijn zwangerschap raakte ik mijn baan kwijt), ik heb het allemaal meegemaakt.. Vooral vrouwelijke hr-managers lachten me vierkant uit: 'ga eerst maar genieten van de zwangerschap. Het is zo voorbij'. Van enige collegialiteit tussen vrouwen was geen sprake.
Twee maanden voor de bevalling vernauwde mijn leefwereld zich, door het gewicht dat ik begon mee te dragen, tot het dagelijks naar de AH om de hoek strompelen. De bevalling was zwaar. Mijn lievepiefje (bijna 9 pond) werd 10 dagen later geboren dan de uitgerekende datum. Toen hij eindelijk, met kiwi + inknippen (ik zal je de details besparen) werd gehaald was mijn partner inmiddels door bijna al zijn vakantiedagen heen..
De dagen na de bevalling waren intens. De 2 dagen die hij van zijn werkgever had gekregen om bij de kraamperiode te zijn beschouwden we als een ‘lachertje’.. Zelf had hij er nog een dag extra bij gevoegd – de aangifte hebben we maar beschouwd als een ‘wettelijke verplichting’.
Na 8 weken dagelijks bloedverlies gehad te hebben, wat normaal schijnt te zijn, begon ik me eindelijk weer een beetje mens te voelen. Vitamine pillen, ijzer tabletten, ik heb alles geslikt om weer op de been te komen. Vooral de nachtelijke uren van het borstvoeding geven zijn zwaar.
Inmiddels zijn we 12 weken verder en ben ik druk opzoek naar een baan. Mijn schatje groeit gelukkig als kool en is volgens de arts een ‘echte hollandse jongen’. Als mijn vriend hem nog een beetje als baby wil meemaken zal ik weer aan de slag moeten. Het is voor ons financieel niet haalbaar om onbetaald ouderschapsverlof op te nemen. Ik pleit er dan ook voor om 1 jaar betaald ouderschapsverlof in te voeren wat door zowel mannen als vrouwen opgenomen kan worden.
Soms denk ik stiekem dat het beter is om te emigreren. Ik wil eigenlijk niet dat mijn kind in zo’n banaal en onbeschoft land opgroeit. Ok, ik moet toegeven het kan erger. De VS staat niet op mijn lijstje. Daar bestaat zwangerschapsverlof niet eens.
woensdag 17 mei 2006
Wat voor baby is Kay? deel 2
Gisteren ging ik naar de dokter voor mijn nek (nog een nasleep van de crash tegen de Volvo). Toen ik in de wachtkamer een vieze luier naar de prullebak bracht en terug liep zag ik de kinderwagen gevaarlijk heen en weer bewegen met af en toe een armpje of een beentje eruit stekend... 'nog even en hij valt eruit' dacht ik. Bij de dokter gekomen, had die alleen maar oog voor Kay die nog steeds lag te stuiteren. Hup beentjes omhoog, hup armpjes erbij.. Mijn nek was duidelijk minder interessant.. De volgende keer ga ik maar alleen :-P
Het temperament van een baby kun je volgens een aantal aspecten indelen:
En hij is gek op mensen. Zodra iemand in de buurt aan het praten is wil hij meepraten (urrepurre) en hij lacht naar alles en iedereen (zelfs naar de houten kist van Bendert)..
Frustratie slaat bij hem snel om in boosheid als hij zijn zin niet krijgt ... Vooral tijdens het borstvoeding geven... Rustig zijn beurt afwachten is er niet bij. Als hij niet snel genoeg de tepel in zijn mond heeft wordt hij boos... .
Het temperament van een baby kun je volgens een aantal aspecten indelen:
- activiteit: beweegt je kind veel of blijft hij lang rustig liggen.
- emotionaliteit: raakt je baby makkelijk van streek, is hij eenvoudig te troosten.
- sociaal: is je baby bang voor vreemden, wendt hij zijn hoofdje af of doet hij graag mee met 'het gesprek'.
- concentratie: is je kind betrokken en alert of laat hij zich snel afleiden.
- frustratie: hoe reageert je baby als hij iets (nog) niet kan of mag.
En hij is gek op mensen. Zodra iemand in de buurt aan het praten is wil hij meepraten (urrepurre) en hij lacht naar alles en iedereen (zelfs naar de houten kist van Bendert)..
Frustratie slaat bij hem snel om in boosheid als hij zijn zin niet krijgt ... Vooral tijdens het borstvoeding geven... Rustig zijn beurt afwachten is er niet bij. Als hij niet snel genoeg de tepel in zijn mond heeft wordt hij boos... .
dinsdag 16 mei 2006
Wat voor baby is Kay?
Bendert en ik zijn er niet uit. Is Kay een 'engelachtige' baby of toch de 'volgens het boekje' baby.. In ieder geval is Kay geen 'mopper' baby een ook geen 'pittige' baby. Daarvoor lacht hij veel te veel!! Ik hou het op een combi van 'engelachtigheid' en 'gevoeligheid' ..Wat vinden jullie?
Uitleg over de types van de Brits-Amerikaanse 'babyfluisteraar' Tracy Hogg:
- De engelachtige baby is de voorbeeldige baby waar iedere zwangere vrouw op hoopt. Zachtmoedig, altijd blij, nooit veeleisend, voeden, slapen en spelen gaan vanzelf.
- De volgens-het-boekje baby gedraagt zich heel voorspelbaar en is daarom makkelijk in de omgang. Alles wat hij moet doen, doet hij keurig op tijd: doorslapen, zich omdraaien, af en toe mopperen, teruglachen, groeien.
- De gevoelige baby heeft last van veel wereldse dingen: de radio die te hard staat, het licht dat te fel is, vaak op stap, ander voedsel. Dit type baby wil vooral rust, een mama of papa dichtbij met sabbelmogelijkheden en regelmaat.
- De pittige baby weet vanaf zijn geboorte precies wat hij wil en hij zal alles doen om dat aan jou duidelijk te maken. Soms lijken deze baby's zelfs agressief en ze gebruiken hun stem veel. Worden ze wakker of hebben ze een poepluier dan zul je dat weten ook. De lichaamstaal is niet het sterkste punt van deze baby's.
- De mopperige baby lijkt het helemaal niet leuk te vinden dat hij op de aarde is beland. Hij jammert veel, lacht weinig en valt moeilijk in slaap. Voor zo'n humeurig tiepje moet je al je geduld en kalmeringstrucs uit de kast trekken. En dan nog moet je het niet persoonlijk opvatten als hij ontroostbaar is.
zondag 14 mei 2006
Rock God!
En dan is Kay zo snel gegroeid dat hij vandaag z'n "Rock God" rompertje aan kan. Geef toe, dit ziet er wat verontrustend uit: is dit een foto van een lief klein en knuffelbaar babytje, of is dit toch een kalende veertiger met bierbuik?
(het rompertje is overigens van Rock a bye-baby)
(het rompertje is overigens van Rock a bye-baby)
Kay met beer (deel 3)
We hadden al eerder laten zien hoe Kay na 1 maand geroeid was, nu is hij weer een maand verder en was het dus weer tijd voor een foto van Kay met de beer. Op de eerste foto van 13-3-2006 was hij nog duidelijk kleiner dan de beer, op de 2de foto van 15-4-2006 was hij al ongeveer even groot als de beer, maar nu, op 14-5-2006, is hij absoluut groter.
Mijn eerste Moederdag...
Ja, ja, afgelopen zondag was het dan zover: mijn eerste Moederdag. Sanne en Koosje kwamen onverwacht op bezoek om het heugelijke feit te vieren. Normaal vind ik 'moederdag' grote onzin..op de lagere school waren we verplicht een tekening of een asbak (toen rookten de meeste moeders nog) te maken. 
Dit keer kreeg ik een bos bloemen.. iets wat ik nog nooit gekregen had van mijn zusters !!! Oma Tineke en oma Ineke moesten nog een beetje wennen aan hun nieuwe status van oma zijn.. Wij (de kinderen) hadden allemaal geen tijd om langs te komen. Ze zijn dan nog wel moeder maar nu dan toch ook oma wat eigenlijk veel belangrijker is !!! Gelukkig vonden ze het niet erg.
zaterdag 13 mei 2006
Flowerchild
Kay is nu zo gegeroeid dat hij z'n maatje 62 kleding (die we pas met 6 maanden nodig dachten te hebben) aan kan. Dus hieronder Kay in z'n meest coole lente pak. (Overigens al een hoop opmerkingen in de trant van "waar heb je dat gekocht" gekregen: Het pakje is van Molo en gekocht bij Teuntje op de Haarlemmerdijk 132 (en dus niet via internet zoals ik al een paar keer heb lopen beweren))
vrijdag 12 mei 2006
Badderen op het dakterras
"Nee, dit vind ik toch echt niks!"
"Dat water is koud en echt niet zo lekker als mijn gewoonlijke badje! Waarom staat hier de verwarming niet aan!!"
In het kort de reacie van Kay op het badder-experiment; z'n ouders hadden het idee om "leuk" een opblaasbadje op het dak terras te zetten met Kay daarin. De eerste wat hij deed toen hij het water raakte was hard huilen. Nadat hij door z'n moeder getroost was vond hij het
water wel "interresant" maar badderen zat er niet in. Hij bleef een boze kop trekken en veel verder dan met z'n billen op een handdoek in het water zitten wou hij echt niet gaan.
"Dat water is koud en echt niet zo lekker als mijn gewoonlijke badje! Waarom staat hier de verwarming niet aan!!"
In het kort de reacie van Kay op het badder-experiment; z'n ouders hadden het idee om "leuk" een opblaasbadje op het dak terras te zetten met Kay daarin. De eerste wat hij deed toen hij het water raakte was hard huilen. Nadat hij door z'n moeder getroost was vond hij het
water wel "interresant" maar badderen zat er niet in. Hij bleef een boze kop trekken en veel verder dan met z'n billen op een handdoek in het water zitten wou hij echt niet gaan.
donderdag 11 mei 2006
Solliciteren.. het harde leven begint weer..
Na 2 maanden ben ik weer opzoek naar werk.. Bendert kan dan minder gaan werken door ouderschapsverlof op te nemen. Inmiddels heb ik mijn eerste sollicitatie achter de rug. Het was (stiekum gelukkig :-P) niet helemaal mijn baan. Ik heb geen zin meer om voor een bedrijf van 40 mensen en een baas van rond de 50 te werken (die denkt dat zijn bedrijf vergelijkbaar is met IBM en Microsoft en alle kritische opmerkingen als persoonlijk ervaart). Ik moest meteen aan Rita Verdonk denken toen ik een beschrijving van hem kreeg… De rekruter van YER was verder een aardige gast. Hij bleek ook een zoontje (op 23 feb) gekregen te hebben dus we hebben het eerste half uur alleen maar over babys gepraat..
Bij mijn laatste poging (afgelopen donderdag) een baan te vinden ben ik niet eens aangekomen.. Ik werd in de pareergarage (zuid-oost P5) geschept door een Volvo en nu is mijn auto total-loss verklaard.. Errug handig.. nottt! Gelukkig kon ik het gesprek verplaatsen naar maandag maar ik sta nog steeds te bibberen. Stel je voor dat ik Kay had meegenomen. Ik moet er niet aan denken..
Bij mijn laatste poging (afgelopen donderdag) een baan te vinden ben ik niet eens aangekomen.. Ik werd in de pareergarage (zuid-oost P5) geschept door een Volvo en nu is mijn auto total-loss verklaard.. Errug handig.. nottt! Gelukkig kon ik het gesprek verplaatsen naar maandag maar ik sta nog steeds te bibberen. Stel je voor dat ik Kay had meegenomen. Ik moet er niet aan denken..
Urrepurretje past bijna niet meer in zijn wiegje
Bijgekomen van de schrik op het consultatieburo kijk ik de volgende ochtend naar Kay als hij in de wieg ligt.. Zijn beentjes zijn opgetrokken en al murmelend 'urrepurre' (zijn lievelings woordje) glimlacht hij naar me.. humm, die wieg begint al aardig klein te worden.
We wisten dat hij er niet lang in zou liggen maar zo kort ! Ik pak de meetlat en meet 70 cm. Als hij het groeitempo aanhoud dan is hij er binnen 2 weken uitgegroeid !! Dat is niet wat we willen.. minstens een half jaar.. Ik kijk hem verontwaardigd aan.. 'Urrepurretje, niet zo hard groeien !!' - zeg ik tegen hem.. 'Urre, urre' kraait Urrepurretje terug.. Ach, ook de kinderwagen moet er aan geloven binnenkort. Die geven we nog 1 maand (75 cm) bedenk ik. Niets aan te doen.
Voor iedereen die nog eens gaat oppassen:
urre = ik vind alles best
urrepurre = ik wil aandacht
URREPURRE = ik wil veel aandacht en ik wil eten !!
phurre-phurre = hi, hi
URRE-URRE = ben verdrietig
We wisten dat hij er niet lang in zou liggen maar zo kort ! Ik pak de meetlat en meet 70 cm. Als hij het groeitempo aanhoud dan is hij er binnen 2 weken uitgegroeid !! Dat is niet wat we willen.. minstens een half jaar.. Ik kijk hem verontwaardigd aan.. 'Urrepurretje, niet zo hard groeien !!' - zeg ik tegen hem.. 'Urre, urre' kraait Urrepurretje terug.. Ach, ook de kinderwagen moet er aan geloven binnenkort. Die geven we nog 1 maand (75 cm) bedenk ik. Niets aan te doen.
Voor iedereen die nog eens gaat oppassen:
urre = ik vind alles best
urrepurre = ik wil aandacht
URREPURRE = ik wil veel aandacht en ik wil eten !!
phurre-phurre = hi, hi
URRE-URRE = ben verdrietig
woensdag 10 mei 2006
Kay's prik
Vandaag weer naar het consultatie bureau. Nu moest Kay er echt aan geloven: hij kreeg zijn eerste vaccinatie (DKTP/HIB1). Bij het binnenkomen in de behandelkamer zag Kay de verpleegkundige (die hem ook zijn hielprik had gegeven) en voelde je hem denken: "ik ken jou ergens van, ik weet niet precies waarvan, maar leuk was het niet." Het duurde net even wat langer dan normaal voordat hij naar haar ging lachen (zoals ie naar iedereen tegenwoordig gaat lachen die tegen hem praat).
De verpleegkundige begon met een aantal tests. Zo werd gekeken of hij haar gezicht volgde als ze van links naar rechts bewoog en dat deed hij prima. Hij werd even op z'n buik gelegd, met als gevolg de standaard reactie "hoofd omhoog en verbaasd om me heen kijken", wat ook goed bleek te zijn. Toen ook nog even wegen (6200 gram, wat weer boven gemiddeld is) en meten (lengte 62 cm, hoofd-omtrek 41,5 cm, wat ook weer boven gemiddeld is). In 1 maand tijd is hij ruim 1 kilo aangekomen !!...
Hierna was het uit met de pret; de verpleegkundige ging de spuit klaar maken. Als de verpleegkundige de spuit in z'n beentje prikt bijkt zijn wantrouwen terecht te zijn en breekt hij in huilen uit. Het is echter van korte duur, hij is gelukkig heel snel te troosten (lang leve de handelingen geleerd op de baby massage, die helpen dus echt) en heeft hij z'n eerste vaccinatie doorstaan.
De verpleegkundige begon met een aantal tests. Zo werd gekeken of hij haar gezicht volgde als ze van links naar rechts bewoog en dat deed hij prima. Hij werd even op z'n buik gelegd, met als gevolg de standaard reactie "hoofd omhoog en verbaasd om me heen kijken", wat ook goed bleek te zijn. Toen ook nog even wegen (6200 gram, wat weer boven gemiddeld is) en meten (lengte 62 cm, hoofd-omtrek 41,5 cm, wat ook weer boven gemiddeld is). In 1 maand tijd is hij ruim 1 kilo aangekomen !!...
Hierna was het uit met de pret; de verpleegkundige ging de spuit klaar maken. Als de verpleegkundige de spuit in z'n beentje prikt bijkt zijn wantrouwen terecht te zijn en breekt hij in huilen uit. Het is echter van korte duur, hij is gelukkig heel snel te troosten (lang leve de handelingen geleerd op de baby massage, die helpen dus echt) en heeft hij z'n eerste vaccinatie doorstaan.
dinsdag 9 mei 2006
zondag 7 mei 2006
Babymassage
De hele week was ik al bezig met of ik nu wel of niet naar babymassage wilde gaan. Het is namelijk redelijk duur, 85 Euro voor 5 lessen, en we hebben niet zoveel geld (zo'n baby kost meer dan je denkt). Uiteindelijk besloot ik het toch te doen en ik belde op om me aan te melden. Zaterdag ochtend was er plaats.. Bendert vertelde ik dat ik zaterdag Kay mee zou nemen naar de Mensendieckpraktijk tegenover het OLVG.
Donderdag vroeg ik aan Bendert in een helder moment (zaterdag is eigenlijk papa-dag en voelde ik me wel een beetje schuldig...) of hij ook niet mee wilde gaan. Bendert sputterde in het begin wel tegen - huu, dan moet ik om 8 uur op mijn vrije dag al opstaan - maar ging al snel overstag. Ik belde de praktijk en ze vond het goed dat we met zijn 3en zouden komen. Wel was het beter om 1 ouder de massage te laten doen want anders zou het te druk voor Kay worden.
Vrijdagavond krijg ik van Bendert de opmerking 'welke spullen hij mee moest nemen naar de
massageles.. meewarrig vraag ik aan hem 'we zouden toch met zijn allen gaan?? Neeee, je hoeft niet mee - zegt hij - ik kan ook wel alleen gaan.. :-#.. Zaterdagochtend heb ik Bendert en Kay dan toch maar uit gezwaaid. Het is goed voor de vader-zoon relatie en nu heb ik eindelijk eens een vrije ochtend..hield ik mezelf voor.. .
Half 12 komen Bendert en Kay terug. Kay was voor het eerst in de Babybjorn op de fiets op stap geweest. Nadat ik mijn lievepiefje uitgebreid gezoend te hebben (Kay dus :-P).. krijg ik van Bendert het hele verslag van de les te horen.
Ja, de instructrice was wel een beetje verbaasd dat er zomaar een man voor haar neus stond (in de 2 jaar dat ze les geeft was dit de 3e man).. maar dat was niet erg en Kay had het erg naar zijn zin gehad. Na de les was hij als een blok in slaap gevallen en ook nu raadde Bendert me aan om hem na het eten meteen maar in bed te stoppen want dat had hij nodig.. Ik volg gedwee zijn raad op.. Het is tenslotte ook niet niks om je te laten masseren door je vader. Inderdaad slaapt Kay aan een stuk door die dag en wordt pas om 5 uur wakker. De babymassage is dus een absolute aanrader gebleken !!
Donderdag vroeg ik aan Bendert in een helder moment (zaterdag is eigenlijk papa-dag en voelde ik me wel een beetje schuldig...) of hij ook niet mee wilde gaan. Bendert sputterde in het begin wel tegen - huu, dan moet ik om 8 uur op mijn vrije dag al opstaan - maar ging al snel overstag. Ik belde de praktijk en ze vond het goed dat we met zijn 3en zouden komen. Wel was het beter om 1 ouder de massage te laten doen want anders zou het te druk voor Kay worden.
Vrijdagavond krijg ik van Bendert de opmerking 'welke spullen hij mee moest nemen naar de
massageles.. meewarrig vraag ik aan hem 'we zouden toch met zijn allen gaan?? Neeee, je hoeft niet mee - zegt hij - ik kan ook wel alleen gaan.. :-#.. Zaterdagochtend heb ik Bendert en Kay dan toch maar uit gezwaaid. Het is goed voor de vader-zoon relatie en nu heb ik eindelijk eens een vrije ochtend..hield ik mezelf voor.. . Half 12 komen Bendert en Kay terug. Kay was voor het eerst in de Babybjorn op de fiets op stap geweest. Nadat ik mijn lievepiefje uitgebreid gezoend te hebben (Kay dus :-P).. krijg ik van Bendert het hele verslag van de les te horen.
Ja, de instructrice was wel een beetje verbaasd dat er zomaar een man voor haar neus stond (in de 2 jaar dat ze les geeft was dit de 3e man).. maar dat was niet erg en Kay had het erg naar zijn zin gehad. Na de les was hij als een blok in slaap gevallen en ook nu raadde Bendert me aan om hem na het eten meteen maar in bed te stoppen want dat had hij nodig.. Ik volg gedwee zijn raad op.. Het is tenslotte ook niet niks om je te laten masseren door je vader. Inderdaad slaapt Kay aan een stuk door die dag en wordt pas om 5 uur wakker. De babymassage is dus een absolute aanrader gebleken !!
zaterdag 6 mei 2006
maandag 1 mei 2006
Koninginnedag
Abonneren op:
Posts (Atom)